BSD One Shots

Buyur Aklım Delir, Kimsenin Umru Değil

•Tanizaki Junichiro/Nakajima Atsushi
•Kunikida Doppo & Miyazawa Kenji
•Slight Chuuaku
•Merman AU
•OC Jules Verne
•Part 1

   "Devirin borda iskelesini."

    Korsanlar tarafından esir alınmış bir tatil gemisi üzerinde yankılandı bu sözler.

   Atsushi iliklerine kadar titremişti.

   Çünkü kurban kendisiydi.

   Diğer çalışan arkadaşları elleri bağlı şekilde dizleri üstünde oturuyorlardı. Kendisi ise bir şekilde halatlardan kurtulmayı başarmış, fakat yakalanınca denize atılması kararlaştırılmıştı.

   Elleri bu defa arkasından bağlanırken gözlerinin dolduğunu hissetti. Birkaç korsan onun ağlaklığına gülüyordu.

   Önüne itildiği tahta parçasına baktı çaresizce. Kendini okyanusa atmak istemiyordu doğal olarak.

   "Eğer yürümezsen beş saniyede bir içlerinden birinin boğazını keserim."

  Atsushi hançerini iş arkadaşlarından biri olan Yosano'nun boynuna dayayan korsanı görünce yerinde sıçradı.

   "Tamam tamam! Dokunma ona!"

    Eli mahkum birkaç adım attı sallanan incecik tahta üstünde.

   "Atsushi-kun..."

   Kim olduğuna emin değildi ama arkadaşlarından birinin onun adını mırıldandığını duymuştu.

   Bir adım daha...

   İçinde büyüyen korku, okyanusun gemiyi döven kara dalgalarını gördükçe katlanarak artmıştı.

   Bir adım daha...

   Çok yüksekten düşmeyecekti ama düşüşten sağ çıksa bile elleri bağlıydı. Buz gibi bir suda kemiklerinin donmasıyla mücadele vererek en yakın karaya -ki ortalama yirmi yedi mil uzaktaydı- yüzmesi imkansızdı.

   Tehlikeli deniz hayvanlarını saymıyordu bile.

   Bir adım daha atınca tahta dengesizce sallandı ve Atsushi'nin ayaklarının altından kaydı.

   Bütün arkadaşlarından kopan çığlıklar ve korsanların kahkahaları eşliğinde Atsushi son kez gökyüzüne baktı.

  Bedeni neredeyse süzülerek okyanusa kan donduran bir gürültü eşliğinde çarptı.

   "Şimdi," diyerek diğerlerine döndü korsanlardan biri. "Arkadaşınızın yanında Pasifik Okyanusu ortasında yüzmek istemiyorsanız uslu durun."

    Kaptan herkesin aynı anda yutkunduğuna yemin edebilirdi.

***

Her yer bembeyazdı.

İpince bir serinlik ve göz alabildiğine beyaz...

Ölmüş olmalıyım, beliren düşünceyle irkildi Atsushi.

Bu irkilmeyle gözleri aralndı ve aniden gelen öksürme hissiyatıyla ölümüne bir öksürük krizine tutuldu.

Ciğerlerinden bütün vücuduna yayılan keskin, şiddetli, ok gibi bir acı vardı. Dudaklarından öksürdüğü esnada su dökülüyordu ve bir kez daha boğulduğunu düşündü.

Ciğerlerinin ağzından çıkacağını düşünmeye başlayacak raddeye geldiğinde neyse ki öksürükleri dinmişti. Kendini yorgunca sıcak toprağa bıraktı.