Legerdemain Academy (The Other World Series:#1)

CHAPTER 13

CHAPTER 13

Zaria|pov

I roam my eyes. Wow...

Nasa harap ako ng isang malawak na kapatagan, at may isang malaking bahay sa gitna nito.

Berdeng berde ang paligid, pantay pantay ang tabas ng damo. Malinis ang paligid.

This is paradise.

"Wow.." sabay naming saad ni ali.

Nasa bahay na kami ng pinapahanap samin, at papasikat pa lamg ang ang araw. I didn't expect na pag baba namin ng bundok ay ganto ang bubungad samin.

Ang ganda...

Tinanaw ko ang papasikat na araw. Nag aagaw na ang kadiliman at liwanag.

Hindi pa tuluyang nag papakita ang araw, natatanaw lang namin ang ilaw nya sa langit.

Twilight...

I'm watching the twilight...

Napa tingin ako sa pinaka matingkad na bituin na hanggang ngayon ay kita pa din.

It's so beautiful...

"Halika na"

Napalingon ako kay kaiser at ngumuso. "Can we watch the sunrise please?"

He sigh. "We need to hurry"

"Kaiser is right. We need to hurry." Saad ni leo

Naka nguso akong sumunod sakanila. Nag lalakad kami papunta sa harap ng malaking bahay.

"Ikaw na kumatok ice."saad ni ali

"Ikaw na!"

"Ayoko!"

"Ikaw nalang leo."

"Bat ako?"

Natigilan sila sa pag tatalo ng kumatok si kaiser. "Ingay nyo"

Sungit talaga ng isang to.

Ilang segundo kaming nag hintay pero walang nag bukas. "Guys wala atang tao."saad ko.

"Hala! Ed sayang lang pag punta natin dito?!" Ani ali.

"Pwede namang hintayin eh, diba miss tapang?"

"Shut up ice." Pag papatigil ni kaiser. He look so serious, kanina pa sya ganyan simula pagkagising namin. Wala na yung kiser na tumatawa kagabi! Wahh! Bipolar talaga sya! "I feel presence inside. May tao sa loob"

Napatingin kaming lahat sakanya. "Bampira ka lods? Lakas mo namang makiramdam." Pang babara ko.

He look at me and rolled his eyes. Hala! Taray mare! "My fog can sense presence stupid"

Napanguso ako. Na stupid ka tuloy Zaria.

"Katok ka kaya ulit?" Suggest ni leo.

Kaiser smirk "no need. He's here"

Pag katapos noon ay naka rinig kami ng mabibigat na payak, may tunog pa ng kahoy na tumatama sa marmol at papalapit yun samin.

Hanggang sa unti unting bumukas ang malaking pinto na sobrang tagal na atang hindi nagagamit.

Dahil doon kitang kota ko ang mga alikabok na nalaglag sa pinto.

Napa ubo ako dahil sa kapak noon, hindi ko din makita ang nag bukas dahil puro alikabok!