Zawgyi code
.
.
.
ေဆး႐ုံအခန္းငယ္ေလးထဲမွာေပါ့ကြယ္....
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေဆာ့ဂ်င္မ်က္ႏွာေလးကိုေငးရင္း
လက္ဖဝါးႏုႏုေလးမ်ားအား ေဂ်ာင္ကုတယုတယနမ္းရိူက္မိသည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့မင္းသားေလးကေတာ့ ေအးခ်မ္းစရာအတိပင္။ အိစက္ေနတဲ့ႏူတ္ခမ္းသားနဲ႕ သိပ္မရွည္လြန္းပဲ လွလြန္းတဲ့မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြနဲ႕
ေဆာ့ဂ်င္ဟာ သူ႕အတြက္ နတ္သားေလးအလား။
လက္ဖဝါးေလးအား ေဂ်ာင္ကုပါးႏွင့္ကပ္ေစၿပီး
ေဆာ့ဂ်င္ဆံႏြယ္ေလးအား ေဘးသပ္တင္ေပးလိုက္သည္။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေဆာ့ဂ်င္
ကိုယ့္ဖက္က မပြင့္မလင္းခဲ့တာေတြအတြက္...."
ေဂ်ာင္ကု သိသည္မွာ ေဆာ့ဂ်င္နိုးလာရင္
အရင္ဆုံးေတာင္းပန္မည္ ေဆာ့ဂ်င္ခြင့္လြတ္မႈကိုသူခံယူမည္။ ၿပီးရင္ေဆာ့ဂ်င့္လက္ကိုဆြဲၿပီး
ေအးခ်မ္းတဲ့နယ္ၿမိဳ႕မွာ အေျခခ်မည္။
ရိုးရွင္းတဲ့အေတြးေလးတစ္ခု ေဂ်ာင္ကုေခါင္းထဲအခုလို၀င္လာဖို႔အတြက္ ေဆာ့ဂ်င္အေနနဲ႕နာက်င္စြာခံစားခဲ့ရသည္မွာ ဘယ္နႀကိမ္ရွိမွန္းမသိေတာ့ပါ။ ဒီေဆး႐ုံအနံ႕လည္း ရင္းႏွီးေနေလရဲ႕.....။
ေဂ်ာင္ကုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ေဆာ့ဂ်င္လက္ဖဝါးေလးမွာ တျဖည္းျဖည္းလူပ္လာေလသည္။
မ်က္ခြံမ်ားပါထက္တူလူပ္ရွားလာသည္မို႔
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ ေဆာ့ဂ်င္နာမည္သာေရ႐ြတ္ေနေတာ့သည္။
"ေဆာ့ဂ်င္ ေဆာ့ဂ်င္သတိရလာၿပီလား
ေဆာ့ဂ်င္ ကိုယ့္ေဆာ့ဂ်င္ေလး သတိရလာၿပီလားဟင္!!"
မ်က္လုံးပြင့္လာတဲ့ေဆာ့ဂ်င္ကေတာ့ အေပၚကမ်က္ႏွာက်တ္အျဖဴျမင္ေတာ့ နည္းနည္းထိတ္လန႔္မိေပမဲ့ ေဘးက ခ်စ္ရသူေခၚသံေၾကာင့္
အဆင္ေျပရသည္မွာ အမွန္ပင္။
"ငါ ...ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ..."
"ေဆး႐ုံေရာက္ေနတာ ဘယ္နားနာတာရွိလဲ
ဆရာ၀န္သြားေခၚရမယ္ ေနအုံး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္ေဆာ့ဂ်င္ ကိုယ္ျပန္လာခဲ့မည္..."
ေျပာၿပီးတာနဲ႕ေဆာ့ဂ်င္မ်က္ႏွာေလးအားလက္ျဖင့္ဖြဖြေလးကိုင္ၿပီး အခန္းထဲကေျပးကာ ဆရာ၀န္သြားေခၚေလရဲ႕......
YOU ARE READING
သဲမိုး
Fanfictionဂျောင်ကုရေ မပိုင်ဆိုင်ရတဲ့ ကောင်လေးရေ မုန်းချင်မုန်းပါ အနားကတော့ မထွက်သွားပါနဲ့။
