ေဆး႐ုံဆင္းၿပီး တစ္ပတ္အၾကာ....
"ေဆာ့ဂ်င္ ဒါေလးစားပါအုံး"
ပူတင္းဘူးကိုဖြင့္ကာေဆာ့ဂ်င္အားခြံေကြၽးဖို႔
ျပင္ေလသည္။နံရံကTVကိုအငမ္းမရၾကည့္ေနတဲ့
ေဆာ့ဂ်င္ကေတာ့ ပါးစပ္ကသာစားဖို႔ျပင္ေပမဲ့
မ်က္လုံးက မကြာေသး။
"ေဆာ့ဂ်င္ ေနာက္မွၾကည့္ အရင္စားပါဆို"
"...."
ပါးစပ္ႀကီးသာဟလာေပမဲ့ မ်က္လုံးကမခြာနိုင္
ေဆာ့ဂ်င္ကို ေဂ်ာင္ကုနည္းနည္းစိတ္ထဲကလိကလိျဖစ္လာေလသည္။
မရေတာ့ဖူး နည္းနည္းၾကမ္းျပရေတာ့မယ္...။
"Yarrr Jeon Jungkook!!!!!....."
Tv remoteကိုဆက္ခနဲေကာက္ပိတ္ၿပီ ေဆာ့ဂ်င္အေရွ႕၀င္ကာထိုင္လိုက္ၿပီး ကာထားလိုက္သည္။
မွတ္ၿပီလား ေဆာ့ဂ်င္။
"ဘာလဲ ဘာလဲ "
ေဂ်ာင္ကုက ႏူတ္ခမ္းတေထာ္ေထာ္နဲ႕ေမးေတာ့
"ဘာလို႔ပိတ္ပစ္တာတုန္း ငါၾကည့္ေနတယ္ေလ"
ေဂ်ာင္ကုႏူတ္ခမ္းထက္ပိုေထာ္တဲ့ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ခ်ယ္ရီဖူးဖူးတုန္တုန္ အိစက္ေနတဲ့ႏူတ္ခမ္းကိုျမင္ရေတာ့ ေဂ်ာင္ကု မခံနိုင္ခဲ့။
"အဲ့တာမၾကည့္နဲ႕ ငါ့ကိုၾကည့္ ငါ့ကိုၾကည့္ရင္းပူတင္းစား..."
"အမယ္ေလး အၾကည့္ခံခ်င္ရင္အၾကည့္ခံခ်င္တယ္ေပါ့ ေဂ်ာင္ကုကီးရယ္..."
ေဆာ့ဂ်င္က မ်က္စိကလယ္ကလယ္နဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္စကားကိုခြၽဲေျပာေတာ့
ေဂ်ာင္ကု တစ္ေယာက္ ငုတ္တတ္ႀကီးအရည္ေပ်ာ္လို႔ပင္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု တစ္ေယာက္
လက္ျမႇောက္လ်က္။
"ေအးေပါ့ နည္းနည္းပါးပါးကိုယ့္ေယာက်ာ္းကိုၾကည့္ပါအုံး ကင္ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ ငါကပဲၾကည့္ေနရတာ တစ္စိတ္ေလာက္ပဲ ေယာက်ာ္းကိုၾကည့္ပါအုံး...."
"ကဲကဲ ၾကည့္မယ္ၾကည့္မယ္ ပူတင္းလည္းစားမယ္ လူဆိုးေကာင္!"
"လူဆိုးေကာင္ရဲ႕ေယာက်ာ္း"
"အဲ့ေယာက်ာ္းကိုမင္းပဲခ်စ္ေနတာေလ"
"ေတာ္ၿပီ ပါးစပ္ပိတ္...စားမယ္ကင္ေဆာ့ဂ်င္"
YOU ARE READING
သဲမိုး
Fanfictionဂျောင်ကုရေ မပိုင်ဆိုင်ရတဲ့ ကောင်လေးရေ မုန်းချင်မုန်းပါ အနားကတော့ မထွက်သွားပါနဲ့။
