စစ်သူကြီးက အရမ်းဉာဏ်များတာပဲ {ဘာသာပြန်} [Completed]

Chp(7) Mother Fu*ker Part [2]

[Unicode] 

  🌡️တစ်ပိုင်းလုံး Mature Contentပါနော်။ ဖြူဖြူစင်စင်လေးပဲ ဖတ်တဲ့သူတွေက ဒီအပိုင်းကိုကျော်ပေးပါ။ ဒီအပိုင်းကျော်လိုက်လည်း နောက်အပိုင်းမှာ မရှုပ်သွားနိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီအပိုင်းရဲ့ခွေးစာလေးတွေတော့ မစားရတော့ဘူးပေါ့ 🌡️

__________________

   ထန်လီတစ်ယောက် တရစပ်တိုက်ခိုက်လာတဲ့ အနမ်းမုန်းတိုင်းတွေကြောင့် အသက်တောင်မနည်းလုရှုနေရလေတယ်။ သူ အသက်ရှုဖို့လုပ်တုန်းရှိသေး တောက်လောင်ပူပြင်းနေသော နှုတ်ခမ်းများက သူ့ရဲ့ခံစားလွယ်သောနားသီးနဲ့ လည်တိုင်ကို တိုက်ခိုက်လာလေတယ်။ ထန်လီရဲ့အစောပိုင်းရုန်းကန်မှုတွေလည်း ကျဆုံးသွားပြီး ညည်းသံဖျော့ဖျော့လေးကို ထုတ်ဖော်ညည်းတွားလေတယ်။ ယော‌ကျာ်းလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ရဲရဲတောက်နီရဲနေသောကိုယ်တွေက အပြင်းအထန် ပူးကပ်ဖက်တွယ်ထားကြပြီး သိမ်မွေ့နူးညံ့တဲ့ အလွှာပါးတိုင်းမှာ ရမ္မက်ဆန်မှုတွေ ရောထွေးနေလေတယ်။

    လီရှင်းဝူ သူ့အောက်ကလူသား‌ရဲ့ဖျော့တော့တော့အသားအရေပေါ်မှာ ပွစိကျဲနေသော နီရဲရဲအမှတ်လေးများကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ သူ့ရဲ့အေးစက်တည်ကြည်တဲ့မျက်နှာမှာ ဆန္ဒတရားတွေထိုးတက်လာကာ မျက်ဝန်းတွေလည်း နီရဲလာခဲ့တယ်။

    သူ့ရဲ့အနမ်းတွေက ထန်လီရဲ့လည်တိုင်ဆီ ရောက်လာပြီး ထိုမှတစ်ဆင့် နီစွေ့စွေ့ချယ်ရီသီးဆီ စုပ်ငုံ့လာခဲ့တယ်။ ပြားချပ်ချပ်လေး ဖြစ်နေပေမဲ့ တောင့်‌တင်းတဲ့ဗိုက်သားလေးကို လျှာဖြင့်လျှက်ပြီးတဲ့နောက် သူ့နှာခေါင်းက မပျက်စီးမယိုယွင်းသေးတဲ့ သန့်ရှင်းဖြူစင်လှ‌သောလူပျိုချောင်းလေးကို တို့ထိပွတ်သပ်နေလေတယ်။ သူ ထိုလူပျိုချောင်းလေးရဲ့စွတ်စိုစိုရနံ့ကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ရှုရှိုက်လိုက်တယ်။

    ထန်လီက ရှက်သွေးဖြန်းနေသောမျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြည့်လာပြီး "မင်း အဲ့ဒါကို ဘာလို့အဲ့လောက်အနံ့ခံကြည့်နေရတာတုန်း?"

    လီရှင်းဝူက စိတ်ကျေနပ်မှုအပြည့်နဲ့ ရှုရှိုက်ပြီးမှ "ငါက ခွေးတစ်ကောင်လေ။ "