කුකී වෙනද වගේම ඉස්කෝලේ යනකොට ජිමින් ඇවිත් හිටියා අනිත් තුන් දෙනා නම් තුන් දෙනා නම් ඇවිත් හිටියේ නෑ..ජන්ග්කුක් ජිමින් ලගට ජිමින් ඩේස් එකේ ඔලුව තියාගෙන හිටියේ ජන්ග්කුක් ජිමින් ගාවින් ඉද ගන්න ගමන් උගුර පැදුවා.
"අහ්හ් ම්ම්ම්හ්"
එත් ජිමින් ගෙන් කිසිම ප්‍රතිචාරයක්‌ ලැබුනේ නෑ..
"මොචි උදේ පාන්දර ඔයා නිදිද අනේ."
ජන්ග්කුක් එහෙම අහන ගමන් ජිම්න්ගේ මුණ ගාවට ලං උනා.. එකපාරටම දැකපු දෙයින් කලබල උනා.
"අනේ දෙයියනේ මේ ලේ. කතා කරන්නකෝ ඇස් අරින්නකෝ"
ජිමින් ගේ නහයෙන් වගේම කටින් ලේ ගොඩක් ගිහින් තිබුනා.ජිමින්ව හරහට වඩා ගත්ත ජන්ග්කුක් ගියේ ඉස්කෝලේ මෙඩිකල් රුම් එකට..
"අනේ මොචි ඇස් අරින්න ඔයාට මාව දලා යන්න බැ ඇස් අරින්නකෝ "
ජන්ග්කුක් අඩ අඩ ම ජිමින්ව උස්සගෙන යනකොට ඇතින් ඉදන් ආපු ටේ ජන්ග්කුක් පස්සෙන් දිවූවා..
"කුක් මෙකෝ මේ මොචි මොකද "
"කතා කරන්න වෙලාවක් නෑ ටේ ඉක්මනට මොකක් හරි කරන්න ඕනි"
"අපි මොචි ව හොස්පිටල් ගෙනියමු කුකී මෙඩිකල් රූම් එකට ගෙනිච්චට අපි බෙහෙත් කරන්න දන්නේ නෑ නේ මම ඇම්බියුලන්ස් එකට කතා කරන්නම් "
ටේ ඇම් බියුලන්ස් කෝල් කරලා ටික වෙලාවකින් කුකී ඇම්බියුලන්ස් එකේ ජිමින් එක්ක රෝහලට ගියා.හොස්පිටල් එකේ නර්ස්ලා ජිමින්ව පරීක්ෂණ වලට ගත්තා. ජිමින්ට ප්‍රතිකාර කරනවා බලන් හිටපු ජන්ග්කුක් අඩ අඩ එතන තිබුණු පුටුවක ඉදගත්තා.
"මොනවද මොචි යෝ මේ වෙන්නේ. මොනවද ඔයා හංගන්නේ මම කොහොමද ඔයා ට මොනවා හරි උනොත් මට මොකද වෙන්නේ.. එත් ඔයාට මොනා උනත් ඇයි මට මෙච්චර රිදෙන්නේ. ඔව් මම ඔයාට ආදරේයි මොචි මම ආදරේයි."
ජන්ග්කුක් තමන්ගේ හිතයි මොලේයි එක්ක ලොකු තර්කයක්. මේ අතර ජිමින්ගේ ප්‍රතිකාර ඉවර කරලා එලියට ආව ඩොක්ටර්.
"ඔයා මේ ලෙඩා ගේ කවුරු හරිද "
"අහ්හ් ඔව් මම එයාගේ යාලුවෙක් එයාට දැන් කොහොමද "
YOU ARE READING
TEARS ______🍀 ||Completed||
Adventureමා තනිව සිටිනා.. අදුර සොයනා.. දුක උරුම වී තිබු.. මාලානික අහසක්.. නුබ ඇවිත් හිරු වී.. මගේ පාලු අහසට.. එලිය දුන්නේ ආදරේන්.. මම නුබව සොයනා.. නුබව පතනා.. සැම මොහොතම.. මගේ ලගින් නුබ ඇවිත් සිටියේ.. පාලු අහසට හිරු ලෙසින්.. ...
