ᵐᵒⁿᵃᵇᵃⁿ
𝓁𝒶𝓁𝒾𝓈𝒶𝑺̧𝒂𝒓𝒌𝜾 𝒊𝒍𝒆 𝒐𝒌𝒖𝒚𝒖𝒏𝒖𝒛...
" SANA BU ASLA OLMIYCAK DEDİM!"
gözümden düşen kaçıncı yaştı acaba bu...
Karşımda bana nefret ile bakan ben bir cöpmüşüm gibi davranan annem 17 yılın nefretini kusuyordu.
" SEN BİR MONABANSIN!"
Yüzüme inen tokat. Geri gitmemi sağlamıştı. Ardı ardına beni omuzlarımdan itiyor vücudumu saran ağrı değil ama dediği laflar canımı acıtıyordu.
"Ağlama!... Ağlama dedim sana! Seni lanet olası çocuk"
"Keşfe doğmasaydın!"
Geri adımlarını atmış kabulenmediği gibi kafasını iki yana salıyarak kanepeye dokunmuştu.
"Sen benim kızım olamazsın"
Hızla merdivenleri çıkan bedenini izlemiş kendimi yere bırakmış yağan yağmur ile hıçkırıklarımı serbest bırakmıştım...
Biliyorum bölüm kısa ama şuan başlarda olduğumuz için
Kısa 9dan sonra baya uzun olucak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
real love
Fanfiction" yanılıyorsun evlat. kadınlar çok önemli varlıklardır. .." "Mesela bütün büyük adamların arasında onu yönetebilcek bir kadını var"