Denizin dalgaları sahile vururken kumlarda akşamdan beridir koşuyorduk. Her şey yolundaydı.
Her şey.
Olayların üzerinden yarım yıl geçmişti. Sasorinin o gün intihar ettiğini öğrendik. Sonunda canını yakan tüm o dertleri son bulmuştu. Sevdiği adama kavuşmuştu.
Sakura iyileşmişti. Bacağındaki bıçak izi geçmemişti. Ancak Hinata ile birlikte aynı yere dövme yaptırmışlardı. Artık iz belli olmuyordu. Sadece ufak bir hatırdan ibaretti.
Narutoyla bir süre daha Hinataların evinde yaşamak istemiştik. Sorun olmayacağını öğrenince kısa bir vakit daha orada kaldık. Tabiki barda çalışmıyordum artık. Orochimaruyu bir daha hiç görmedim. Geceleri Suigetsu ve Obito arada bize geliyordu. Güzel bir ortam kurmuştuk.
Daha sonra o evden ayrıldık. Jiraiya iş için başka şehre gideceğini söyleyince bizde Narutonun evine yerleştik. İtachi bu durumdan en mumnun olan kişiydi. Benden kurtulmak için yer arıyordu zaten. İşine gelmişti.
O sene okula devam etmedik. Şimdiyse yazdaydık ufak bir kasabada tatil yapıyorduk. Bu sene yaşanan tüm o çekilmez olayları unutmak için birbirimizle vakit geçiriyorduk. Seneye tekrar son sınıfı baştan okuyacaktık. Bu sene bize bulaşan herkes mezun olmuş olacak biz rahat rahat okula devam edecektik. Ne Karin ne İno... Hepsi üniversite kazanmışlardı.
Onlar gidince okulda olmak bizim için daha güzel olacaktı. Bir sene kaybetsekte umursamadık. Yaşanan onca şeyden sonra kimse birkaç ay kendimize ayırdık diye bizi haksız bulamazdı. Terapiye, daha da önemlisi birbirimize ihtiyacımız vardı.
Ve son olarak beni yangından kurtaran kişiyi hiçbir zaman öğrenemedik. Belkide sadece oradan geçen bir yardım severdi. Bilmiyorduk. Hastanedeki görevlilere sorduğumda kimse onu görmemişti. Sanki başka bir evrenden kopup gelmiş beni kurtarmak isteyen birisiydi... İtachi bizi bulana kadar benim için çok geç olacağını bilen birisi.
Gün batarken ufka doğru baktım. Kollarımın arasındaki bedenin kokusunu derince içime çekip çıplak omzunu öptüm.
Mavileri beni bulduğunda gülümsedi.
"Daldın gittin..."
Omuz silkip kusursuz yüzünü izledim.
"Bu günleri ne kadar çok hayal ettiğimi düşünüyordum"
Naruto elini yanağıma atıp okşadığında siyahlarım üzerindeydi.
"Her şey bitti Sasuke... Başardık"
Güldüm.
"Başardık güzelim... Başardık"
Dudaklarımdaki yumuşak baskıyla gözlerimi kapattım. Hayatımın en kusursuz anına kendimi teslim ettim. Her şey onun Sakuraya aşık olmasıyla başlamıştı. Şimdiyse sahilde, kollarımda beni öpüyordu. Yıllarca çektiğim tüm acıların ödülünü alıyordum. Ellerim sıkıca belini tutarken ensemdeki saçlarla oynadığında yavaşça dudaklarımızı ayırdık. Anlını anlıma yaslayıp gözlerini kapattı. Onu taklit ederek bende yumdum gözlerimi. Dalgaların kıyıya vuran sesi... Tenimdeki teni... burnundaki kokusu...
"Rüyada mıyım ?"
Güldüğünü duydum.
"Öyleyse uyanmamak için elimizden geleni yapalım..."
Son.
Düşünme butonu bırakıyorum size.
O evden ikisi de canlı çıkamamış olabilir. Sakura asla iyileşmemiş olabilir. Bunların hepsi Sasuke'nin yaşamak istediği şeylerinkısa bir rüyası olabilir.
O gün Sasukeyi evden kurtaran kişi gerçek olmayabilir.
Bir ihtimal sadece cennetelerdir...
Ve eğer o kurtarıcı gerçekse,
Kim bilir ? Belki de o gizemli kişi, hikayeyi mutlu son görmekisteyen sensindir ?
Açık uçlu bir son bırakıyorum. Hayal gücünüz neye el veriyorsa öyle düşünün...
Kafanızdaki son her ne olursa olsun. Unutmayın ki Ay Dünya'dan ayrılmaz...
Tüm destekler ve okumalar için teşekkür ederim çok güzelsiniz ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
