ÖLÜM ÇİÇEĞİ

1| Her Şey Daha Yeni Başlıyor!

Merhabalar, başlangıç tarihini bırakıp okumaya devam edebilirsiniz. İyi okumalar.

"Herkes o kadar kalabalık ki, kimin hayatına girsem fazlalık oluyorum..."

*1.Bölüm: Her Şey Daha Yeni Başlıyor!*

Merhaba, Lavinya ben. İsmimin anlamı Ölüm Çiçeği. Çoğu kişinin korktuğu o şeyi, ölümü, kucağında taşıyan o kızım belki de ben. Yaşayan her canlının sonu ölümken benim başım da ölüm. Ölüm, sanki benim kaderimmiş gibi. Sadece benim ve çevremdekilerin...

Bazen ölümle çok erken tanıştığımı ve hazmedememediğimi düşünüyorum. Hayır hayır, daha erken yaşta ölümle tanışan o kadar çok insan varken benim bu duyguyu çok yoğun hissetmiş olmam mantıklı bir açıklama değildi.

Derya Teyze'ydi en büyük kayıplarımızdan biri.. Annemin en yakını. Anne yerine koyduğum insan. Bu süreç hepimiz için zordu tabiki. Buğlem'i ve Burçin Ablayı toparlamak çok zor olsa da bir şekil toparlandılar. Hayır tiparlanmadılar sadece bunu belli etmeye çekiniyorlar. Çekindikleri kişi en çokta babaları.

Anneannemdi kaybettiğim diğer insan. 6 ay kanser tedavisi görüp savaşmaktan yorulup pes eden anneannem. Geçen sene kaybettim aneannemi. Ben 18 yaşındaydım belki ama o kadın bana çocukluğumu veren kadındı. Ben sadece anneannemi değil, çocukluğumu da kaybettim o gün. Ondan sonra geride kazanamadım zaten.

Annemle babam arasındaki tartışmalar arttı anneannemin ölümünden sonra. Bunu annemin gerginliğine ve üzüntüsüne versem de sanki bambaşka bir şey var gibiydi. Ama ben bunu çözediğimden oluşuna bırakmak zorunda kaldım hep.

Bazı şeyler hâlâ daha mantıklı gelmiyor. Küçücük yaşta anne babasını kaybetmiş çocuklar, annesi babası hayattayken onları tanımayan veyahut hayatından çıkarmak zorunda kalan o kadar fazla çocuk varken benim acım bunlar arasındaki en hafif duyguydu belkide. Tıpkı Ateş'in, babasından uzak durması gerektiği gibi. Ateş mi kim? Anlatacağım bunu size tabiki. Ateş Bey olmadan hiç olur mu bu hikaye.

Yine her zaman ki gibi bir gündü. Ya da değildi bilmiyorum.

"Nasılsınız gençler? Kötü olanlar neden kötü bakalım?"

Twitter'a yazdığım gönderimle telefonumu kapattım. Başkalarının dertlerine ortak olmak istiyordum. Zaten sürekli sosyal medyada takılma nedenim de buydu. Sosyal medyada insanlar kendilerini daha iyi ifade edebiliyordu. Telefonuma bildirim gelmişti bile ve gelen bildirim Twitter'dandı. Direkt telefonumu elime alıp bildirimi okumaya başladım.

@CehennemAteşi: Babamın annemi aldatıp başka bir kadını hamile bıraktığını hatta çocuğunun 19 yaşında olduğunu ve bizi terk etmesinin nedenin de bu olduğunu öğrendim desem?

@ÖlümÇiçeği: Gerçekten kötü bir durummuş, ne diyeceğimi bilmiyorum. Konuşmak istersen konuşabiliriz.

@CehennemAteşi: Bir şey demene gerek yok, boşver.

Gerçekten yaşadığı şey çok kötüydü. Keşke yardımcı olabilseydim ama o istemediği sürece onunla zorla konuşamazdım. Hem belki o da anlatınca geçeceğini düşünmediği için anlatmıyordur. Mesela ben onun yerinde olsaydım ne yapardım bilmiyorum. Babaydı sonuçta bu, bir baba nasıl bu kadar acımasız olabilirdi ki? Bir insan kendi çocuğuna bunu nasıl yapardı? Mesela benim babam anneme öyle bir şey yapsa hayatım boyunca onu affetmezdim sanırım.

Annemin odama gelip, "Kalk biraz temizliğe yardım et kızım, benim babanla işim var dışarıda çabuk bitsin de gidelim." demesiyle yatağımdan kalktım.

"Siz gidin anne, ben temizliği hallederim."

"Peki kızım, biz geç kalabiliriz merak etme."

"Tamam anne!"

Annem ile babam çıktıktan sonra temizliğe başladım. Temizliği bitirdikten sonra kulaklığımı ve telefonumu alıp yatağıma uzandım. Twitter 'dan gelen bildirimlere cevap verdikten sonra CehennemAteşi'nin gönderisi gördüm. Gönderisinde şöyle yazıyordu;

"Küçük bir fotoğrafımız vardı seninle, hani o gece alıp yırttığın tek fotoğrafımız. Sen onu yırtıp gittikten sonra bantladım ve fotoğrafı sakladım. Yıllar geçti ve ben artık o fotoğrafı saklayacak
yer bulamadım.
Nereye koysam ne zaman görsem bana ve anneme yaşattıkların geliyordu aklıma. Oysaki kimisi cüzdanında saklardı o fotoğrafı kimisi de çekmecesinde. Bir tane fotoğraf sonuçta değil mi? Ama ben yırttım. O gece senin yırttığın gibi değil,
paramparça yaparak. Eski haline getirilmeyecek şekilde. Tıpkı senin de ne kadar uğraşırsan uğraş beni eski halime getiremeyeceğin, kalbimi tekrar kazanamayacağın gibi. Bugün seni içimde gerçekten öldürdüm baba. O fotoğrafı saklayacak kadar bile değerin kalmadı artık bende. Bundan sonra da gelme."

@ÖlümÇiçeği: Babanı da dinlemelisin.
Zor olacak ama onunla ve şu an yanında olduğu ailesiyle yüzleşmen gerekiyor. Geçerli bir sebebi vardır falan demeyeceğim. Çünkü bunun geçerli sebebi olamaz. Ama dinlemeden yargılayamazsın kimseyi. Sadece konuş. Son bir kez. İçini boşalt ona. Söyle içindeki her şeyi, böylesinin senin için daha iyi olacağından eminim. Bence bunu başarabilirsin sana güveniyorum.

@CehennemAteşi: Dediğin şeyler kolay değil, bunu sende biliyorsun. Ben onun yüzünü bile görmek istemiyorken, sen gelip bana onunla konuş diyorsun. Hiçbir şey göründüğü gibi değil. Ben böyle bir şey yapabileceğimi düşünmüyorum ama desteğin için gerçekten teşekkür ederim.

@ÖlümÇiçeği: Ben bir şey yapmadım. Sadece senin yanında olduğumu belirttim. İnan bana böyle bir şey için teşekkür etmene gerek yok, unutma her şey daha yeni başlıyor ve sen babanla konuştuğun an bu başlangıç devam edecek iyi ya da kötü.

@CehennemAteşi: Evet biliyorum, her şey daha yeni başlıyor!

Instagram: _sessiznotalarr