TUT ELLERİMDEN

Sevinsem mi? üzülsem mi?

Bu defa gerçekten yorgun düştüm hayata ,direnmeye çalışıyorum...
O kadar ağır geliyorki herşey artık omuzlarıma...Sadece ben bunu "HAKETMEDİM" diyebiliyorum.Ama insan haketmediklerinide yaşıyormuş hayatta bunuda öğrendim.Öğrendiklerim dahada çok canımı acıtıyor ,daha fazla yük oluyor ve daha dibe çekiyor beni.Ben ise sadece "SUSABİLİYORUM"
her şeyin karşısında...

...

Ne tuhaf değil mi içimizi acıtan kişinin ,acımızı dindirecek asıl kişi olması .Bizi asıl anlayan kişinin o olması .Belki beni hayata karşı dimdik tutan kişiydi Umut .Belki o dindirecekti acımı ,yalnızlığımı.Belki sadece o duyacaktı sessiz çığlığımı.Belki sadece o çözecekti beni .Sadece o.

Hangi ara bu pozisyonu almıştık bilmiyorum ama şuan kollarının arasındaydım ve vanilya kokusunu içime çekiyordum .Kokusu ,kalbinin sesi,sıcaklığı bana inanılmaz derecede güven hissi veriyordu .Sımsıkı tutan kolları sanki beni hiç bırakmayacak gibiydi .

Beni kendine daha çok çekti ,kolları bedenimi daha sıkı sardı .Başım tam kalbinin üzerindeydi .Ağlamaktan gözlerim kızarmış ve makyajım tamemen akmış olduğunu düşündüm .Başımı kaldırıp gözlerinin içine bakmak istedim .Neden beni sardığını neden bana bukadar güven hissi verdiğini sormak istedim .Belki ,belki sadece susmalı ve kalbinin sesini dinlemeliydim yada sadece gözlerine bakmalı ...

Elleri ile saçlarımı okşadı "şş,tamam küçük kız ,sakin ol .Bitti herşey .Ben burdayım"dedi.Sesinde masumiyet ,koruma ve ,ve anlam veremediğim daha birçok şey.Elleri yavaşça yüzüme indi,gözlerime ve dudaklarımda durdu.Sanki dokunduğu her yer alev alıyor ve yeniden hayat buluyordu.Çok yumuşaktı elleri,dokunuşu.Başımı kaldırıp yüzüne çevirdim ve hüzünlü bir tebessüm attım .Umut ise benim aksime mutlu bir gülümseme atmıştı.Gözlerini yüzüme iyice odaklayip "iyimisin ?"dedi ."iyiyim "dedim sesimin çıktığı kadar .

Kendimi kollarında ayırmak istedim ama izin vermedi .Daha sıkı sardı ."Neden?"dedim tekrar yüzüne bakıp

"Neden durmadan karşıma çıkıyorsun ?Neden uyuşturucu almama izin vermiyorsun ?"sesim iyice kısılmış ve acınası bir hale gelmişti .Söylediğim laflar sanki istemsiz olarak çıkıyordu .Ne söylediğim farkında bile değildim ."Neden bana bu kadar iyi hissettiriyorsun ve neden bu kadar güven veriyorsun ?".Gözlerimi ayırıp kollarımı çektim .Ayağa kalkmaya çalıştım ama titriyordum.Kriz geçmişti ama hala etkisineydim .

Elleriyle çenemı tutup kafamı kaldırdı.Gözlerimin en içine bakıp "Sadece seni sahiplenmek istiyorum .Sevmiyorum .İyi hissettirmiyorsun .Aptalsın.Hemde bağımlı bir aptal ve çocuksun .Ama ,senin benim elimde olmanı istiyorum ."dedi soğuk bir ifadeyle .Sevinsem mi ?üzülsem mi? bilememiştim .Kalbim kırılmıştı .

Laflarını hiç esirgemeden ,karşısındaki ne hisseder umursamadan söylemişti .Biliyordum ,beni sevmediğini ,umursamadığını ,ama yüzüme söylemesi beni bitirmişti .Nasıl olur da böyle birine güven duyabilirdim ki?

Birden ayağa kalktım .Ama bu sadece içimdeki sinirden gelen bir güçtü .Aynada yüzüme bakıp nekadar aptal göründüğüme güldüm ve"evet ben aptalım .Hemde koca bir aptal"deyip çantamı alıp tuvaletten çıktım .Nekadardır burada olduğumuzdan haberim yoktu .

Biraz daha olsun sakinleşmişti içeri.Etrafa baktığımda Rüya ve Görkem  yoktu .Bakışlarımı biraz daha kesinleştirdim ama yoktular .Umut ise hala çıkmamıştı .Acaba ne yapıyordu hala ?Belki birini bulmuştur yine diye düşündüm.

Bir an masadaki telefonum titredi .Elime alıp baktım,arayan Ruya'ydı ."Neredesiniz siz"dedim .Sesim yüksek çıkmıştı.Rüya sakindi "Sana baktık yoktun .Çantan falanda yoktu,telefonu açmadın bizde eve gideceğini düşündük.Yoldayız ,eğer hala ordaysan dönelim ?"dedi.Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı biraz daha.Sessiz bir yerde kalmaya ihtiyacım"Yok siz hiç dönmeyin .Ben 1 saat daha takılır gelirim "dedim .Ama burada kalmaya niyetim yoktu.

"iyi ozaman "deyip kapattı.

Hızlı adımlarla bardan çıkıp kafamı dinlemek için yürüdüm.Aslında nereye gideceğimi bilsem bir dakika bile beklemezdim ama şimdi sadece yürüdüm .Bilinçsiz bir şekilde .

Hava iyice esmeye başlamıştı ama üzerimde sadece elbise vardı .Nereden bilebilirdim ki böyle olacağını .

Deniz kenarında bir banka geçip oturdum .Soğuktan gözlerim dolmuştu .Ama umursamadım bile.Keşke hep üşüseydim böyle acı çekeceğime.En azından bir kalp bulur sığınırdım.Neden birine değer verip ona güvenince canım yanıyordu ki?.Neden?

Ellerim buz tutmuştu ,ama burada oturmaya devam edecektim .Ayağa kalkıp kıyıya biraz daha yaklaştım ve yüksek sesle konuşmaya başladım .

"Neden ben?Neden?.Nasıl oluyorda herşey benim başımda?Neden mutluluk bana da uğramıyor?Neden kimse benim ellerimden tutmuyor?Kimse neden bana değer vermiyor,anlamıyor ?Neden güvendiklerim beni yarı yolda bırakıyor ?".Dizlerimin üzerine düşmüş ,bacaklarımı soğuk yol ile buluşturup bağırmaya devam ettim ."Neden karşıma çıktın Umut?Neden sana inanmama izin vermedin? Acılarımı neden canlandırdınkı ?."Göz yaşarım daha fazla akmaya başladı .Sanki biraz daha ağlasam yılların zehirini akıtacaktım .Ellerimi yüzüme kapatıp sakinleşmeye çalıştım .Bu sefer güçlü olmak zorundaydım.Kimsenin karşısında aciz olmamalıydım.Ellerimle gözlerimi silip ayağa kalktım .Bir an önce eve gidip uyumak istiyordum.Çünkü biraz sonra başım ağrıyacaktı .Ne zaman ağlasam böyle oluyordu.

...

Sabah Rüya başıma gelmiş beni çağırıyordu .Zar zor kendimi toplayıp yatakta doğruldum.Ruya'nın yüzüne bakıp "Gelmesem?"dedim ."Hayır tabiki .Çabuk hazırlan "deyip odadan çıktı .

Zar zor kendimi kaldırıp banyoya geçtim .

Kısa bir duştan sonra üzerimi giyip saçlarımı "her zamanki gibi"düzleştirdim .

İlk ders bittikten sonra Miray ile kantine inip bir şeyler içtik .O kendine meyvesuyu almıştı .Ben ise acı bir kahve alıp içmiştim."Şey Bahar sen iyimisin ?Yüzün solgun gibi de"dedi .İyi bir kızdı aslında Miray.Benim nasıl bir durumda olduğumu biliyor ve beni anlıyordu .Belki sonumun kardeşi gibi olmamasını istiyordu .O fazla dayanamamıştı  . Furkan gibi.Belki bende dayanamazdım ama içimde hala bir umut vardı .Hayallerin gerçekleşme ihtimaline artık inanmıyordum ama umutlara inanıyordum .

"Biraz,halsizim .Akşam pek iyi uyuyamadım."dedim.Yüzünü kapıya çevirip "seninki geliyor "dedi .Kimdi ki benimki ?Dönüp bende kapıya baktığımda gelen kişi Umut 'tu."Saçma sapan konuşma Miray .Nereden benimki oluyor ?"Bu lafı beni sinir etmişti .Bu serseri çocuk nereden benimki olabilirki.Hem o kalpsizin tekiydi.Bana söylediği laflardan sonra hayatımda yeri bile olmayacaktı artık .Yüzüme alaycı bir şekilde gülümseyip ."Hadi ama Bahar.Dün gece seni etrafta göremeyince deliye döndü .Sonra,sonrasını bilmiyorum."

Ah hayır.Beni bulamayınca deli mi olmuştu ?Beni merak mı etmişti ?.

"Hayır Bahar.Seni merak felan etmedi .Amacını sana söyledi .Senin için endişelenmedi bile.Seni umursamıyor "bir an iç sesimi dinlemek ,gerçekleri duymak istemedim .Ama gerçekti bunlar.Meğer ne kadar acı verirmiş gerçekleri öğrenmek .Ne kadar yıpratrmış meğer .Yüzüne bakıp "Beni önemsemiyor .Dün gece ise sadece bana ne kadar aptal olduğumu  söyledi ."Şaşırmış bir şekilde baktı "Ama dün seni göremeyince"lafını devam ettirmesini istemeden "Aklından ,Umut seni umursuyor diye saçma şeyler geçmesin Miray "Peki der gibi baktı yüzüme.

Allahım yine tam karşımda oturuyordu.Yine aynı yere geçmişti ve gözleri benim üzerimdeydi.Ama bu sefer ona bakmadım .Ona hala güvendiğimi bilsin istemedim ."Miray ben Rüya'yı bulucam.Sende gel istersen "Başını olur anlamında salladı.Burada daha fazla durup bana bakmasını istemedim .Belki bu onun hoşuna gidiyordu yani gözlerinin önünde acı çekmem ama buna dayanamazdım .Hızlı adımlarla masadan kalkıp merdivenlere doğru ileredim .

Bir an bir acı hissettim kolumda.Biri beni kendine çevirdi.Umut.Gözlerine sinirli bir ifade ile bakıp"Ne yaptığını sanıyorsun ?"dedim.Parmakları koluma geçmişti sanki."Canımı acıtıyorsun.Bırak beni!"dedim büyük bir inlemeyle.Kahverengi gözleri tamamen siyaha bürünmüştü"Bir daha asla gözlerini benden kaçırma!"sesi sinirli ve gür çıkmıştı.

Amacı neydi bu serserinin.Kolumu sert bir şekilde savurarak bıraktı ve dönüp gitti.

Arkadaşlar multimedia da Umut'un ve Bahar'ın resmi var.
Oylarınız için çok teşekkür ederim ama yorumda bekliyorum