The Only Exception

Chapter 3

Chapter 3

Bestfriend

"I don't want to!" sigaw ng umiiyak na si Charm. While I was still here upstairs. Nakadungaw ako sa dalawang taong nasa sala.

"What do you want, hmm baby?" Malambing na sabi ni Conrad. I automatically rolled my eyes on him.

It's already afternoon. My parents went to a business trip same with Conrad's parent. Kaya pare pareho kaming naiwan. Inihabilin kami ni mama kaya naman ay dito matutulog si Conrad, just this night. Babalik kasi sila tomorrow afternoon.

Nasa taas pa rin ako, hindi pa rin nagpapakita sa kanila. They think i was still sleeping.

"I want ate!" muling umalingawngaw ang iyak ni Charm.

Sumilip ako, she was crying so hard. Pilit naman siyang inaalo ni Conrad.

"Okay, we'll go to your ate later, hmm?"

"Why not now?" Mas lalong naiyak si Charm.

"Cuz your ate is sleeping, baby. Plus, ate is mad at me, so it's not a good idea to sneak in her room right now, do you wanna see the dragon version of your ate?" marahan ang bawat bigkas nito sa mga salita habang nagngingitngit naman ako sa galit sa sinabi niya. Malamang! Sinong hindi magagalit? Diba? Siya ang naunang bigla bigla na lang nagagalit.

Umiling si Charm sa kanyang kuya Conrad. "N-No, but I want ate!" muli itong umiyak, this time, I decided to call her. Una akong napansin ni Conrad, I glared at him.

"Charm," she glanced at me, nagningning ang luhaang mata nito. "Come here, let's go to my room." sabi ko, pilit itong bumaba sa pagkakabuhat ni Conrad at tumakbo papalapit sa akin. Ramdam ko ang titig ni Conrad sa akin pero hindi ko iyon pinansin.

I wiped Charm's wet face. "Why is my baby crying?"

"I want... I want mama, ate." sumbong nito.

"Okay, we'll see mama tomorrow. Don't cry anymore." Binuhat ko siya saka derederetso nang umakyat sa taas. Hindi ko na nilingon pa si Conrad na tahimik lang na nanonood sa amin. I'm still mad at him.

Nagkulong kami sa kwarto buong hapon, sinamahan kong manood at maglaro si Charm para mawala ang iyak niya. We stopped playing when someone knocked on my door.

I stood up and open the door only to see Conrad.

"Kakain na." Seryosong sambit nito. Muli ko na namang naalala ang nangyari kagabi. I rolled my eyes before answering.

"Okay, mauna ka na. Susunod na lang kami ni Charm." Kahit pa gutom ako, ayaw ko siya kaharap kumain. Tumaas ang kilay nito, tila hindi sang ayon at hindi nagugustuhan ang sagot ko. 

What? Hindi niya ako madadaan sa pananakot niya.

"Ate," naramdaman ko ang paghila ni Charm sa damit ko. Agad ko siyang nilingon at nginitian. "Charm is hungry! Charm wants to eat!" Sheyelled with hher cute voice. 

Kahit pa kaya kong hayaan ang sarili  magutom para lang hindi makasabay si Conrad ay hindi ko magawa lalo na at gutom na ang kapatid ko. Nakakahiya naman sa kanya kung hahayaan ko pa na siya ang mag asikaso kay Charm dahil lang ayaw ko siyang sabayan.

I sighed in defeat. "Okay, we'll eat." I carry Charm before looking at Conrad, naabutan kong nangiti ang gago, na agad namang nagseryoso nang mapansing nakatingin ako.

Tanging si Charm lang ang maingay sa aming mesa habang kumakain, she keeps on chanting how good the food is. Pagkatapos namin kumain ng dinner ay nagpresinta akong maghugas ng pinagkainan para lang makaiwas kay Conrad kahit na ayaw na ayaw kong maghugas dahil gusto ni Charm na manood kaming tatlo na magkakatabi.