Chapter 11
"Saan ka galing kaninang madaling araw, Curns?" si Cian na kasalukuyang nagpapalit para makapaghanda sa paglangoy.
I'm still on my bed—feeling sleepy but couldn't even sleep at all. Nakapikit lang ako.
"Just outside. Nagising ako tapos hindi na makatulog kaya lumabas ako saglit." I didn't lie but I also didn't tell all the details.
I can feel her stare, but I did not bother to look at her. She kept quiet and did not ask anymore.
Naramdaman ko ang paggalaw ng tao sa tabi ko. Mei groaned.
"My head is fucking aching..." her first statement for today. Nakapikit pa rin ito at nakakunot ang noo. She's massaging her temple like it would lessen the aching of her head.
"Good morning rin." sabi ko saka natawa. I remember how wasted she was last night.
"Morning, Curns." ganti niyang sabi. Unti unti itong umupo sa tabi ko habang hawak pa rin ang ulo.
"You passed out last night." I informed her. Napadilat naman siya at lumingon sa akin.
"I did?" she asked while pointing herself.
"Yes!" sagot ko na natatawa.
I got up and sit, pilit hinanap ang cellphone at nang makita ay agad ko itong minanipula saka pinakita sa kanya ang kanyang litrato na kinuha ko kagabi. Mas nanlaki ang nanlalaki niyang mata nang makita ang picture niya. I laughed at her reaction. Sa pagtawa ko ay napatingin sa amin ang nagsasalaming si Cian.
"What's that?" she asked. I smirked at her.
"Oh, you have a fair share of stolen shots, too." I teased her. "Wala nga lang sa akin." ininguso ko ang kambal na kumakain ng breakfast nila at nagpapatay malisiya.
"Nikhaule!" she yelled. Inosenteng tumitingin ang ngumunguyang si Nikhaule.
"What?" she said while her mouth is full.
"Did you take a photo of me last night?" Cian asked her. Tumango lang si Nikhaule.
She drank the water beside her plate before answering. "Yes! It's the payment of our service para sa inyo. You're so heavy kaya!" sabi nito. Si Leesh naman ay pinakita ang kinuhanan namin. Nagsisigawan na kami sa loob kaya naman nagising si Yngrid at Kristine na parehong nagrereklamo sa ingay namin at sa masakit nilang ulo.
"They took a photo of us no'ng nalasing tayo!" sumbong ni Cian sa dalawa. Parang biglang nawala ang sakit ng ulo ng dalawa at pilit na ring inaagaw sa amin ang cellphone namin.
We are all running around our room when one of our classmates knock on us.
"Baba na raw kayo!" she said before walking away. Tumigil na rin kami sa ginagawa at kanya kanya nang gumalaw.
I moved back to where I was laying. "Bakit ka bumalik diyan?" nakapameywang si Leesha sa harapan ko habang ako ay nakahiga.
"I want to sleep some more."
It's true, I'm sleepy but I just use this as an excuse because I don't want to go out and see him.
"Bakit? 'Di ka ba nakatulog kagabi?" pinaningkitan ako ni Mei habang lumalapit sa akin.
"Yes, dalawang araw na akong puyat so, please, let me get some sleep. Susunod na lang ako." I made it sounds like I'm really tired and sleepy.
Wala rin silang nagawa kung hindi ang iwan ako. They excitedly go down like they don't have a hangover.
YOU ARE READING
The Only Exception
RomanceFor every rule, there is always an exception, and to be someone's exception is the sweetest thing you'd ever be, but what if, the one who became your only exception doesn't want to be one? Will you stop? or will you still continue? Curns Jasmine , w...
