The Only Exception

Chapter 24

Chapter 24

Patuloy sa paghikbi ang nakayukong si Conrad. Nahihirapan akong tanawin siya ngayong nakayuko siya at nahihirapan.

Here is the fragile state of him—crying silently, looking so tired. Halatang nanghihina at parang sa oras na magsasalita siya ay mababasag siya.

Nag umpisa na ring manlabo ang mata ko dahil sa nakikita.

"Bakit hindi ka magalit sa akin, Conrad?" I asked.

Napapaos ang boses ko, lumunok ako uoang pigilan ang pag-iyak, at parang natutuyo ang lalamunan, masakit rin iyon. Siguro dahil sa lagnat.

"How can I stay mad at you?" aniya saka muling isinubo sa akin ang kutsarang puno nang pagkain. "Magtatampo lang ako, pero hindi magagalit."

I looked away.

He did not allow me to get off my bed after finishing my food. Tumayo siya habang hawak ang platong pinagkainan ko para dalhin sa baba nang bumukas ang pintuan ng kwarto ko. Iniluwa no'n si mama na nakadungaw lang sa labas.

"Bumaba na ba ang lagnat niya?" mama asked habang bahagyang dinungaw ako.

I smiled faintly at her. Ngumiti siya nang may pag aalala sa akin.

"Opo, pero hindi pa masiyado." tumango naman si mama.

"Ako na riyan." kinuha ni mama ang pinagkainan ko na hawak ni Conrad para dalhin sa baba.

"You can go home. It's already ten. Gabi na." bilin ni mama ngunit umiling lang sa kanya si Conrad saka tipid na ngumiti.

"Hindi na po, tita, nagpaalam naman po ako kila mama. I'll watch over Curns until her fever cools down." sabi niya.

Hindi ko na narinig ang iba pang napag usapan nila dahil unti unti na namang bumibigat ang talukap ng mata ko at tuluyan nang natangay ng antok sa mahimbing na pagkakatulog.

I woke up feeling groggy the next day. Hindi pa rin maganda ang pakiramdam ko, at parang mas lalo lang yatang lumala.

Gumalaw ako ng bahagya. I felt a hand holding mine kaya umangat ako ng kaunti para tingnan iyon. I saw Conrad holding my hand. Nakayuko ito at parang mahimbing rin ang tulog dahil hindi niya namalayan ang pagtatanggal ko nang aking kamay sa pagkakahawal niya.

I did not bother to wake him up because he's also sleeping peacefully. I tried to reach the phone on my bedside table, but it slipped my hand. Lumikha iyon ng tunog.

Naalimpungatan si Conrad, at nagkukusot ng matang tumingin sa akin. Nang makita ang ayos ko ay agad siyang gumalaw para ibalik ako sa ayos.

"Why were you like that?" he asked when I was already sitting properly. Nakasandal sa headboard ng kama.

"Sorry, nagising ba kita?" I asked while he's picking my phone up.

"Hindi, nakatulog lang ako ng saglit..." nang ilapag niya ulit ang cellphone ko sa may baba ng lampshade ko ay natigilan siya habang nakatitig sa mga frames na nandoon.

"Uh..." I don't know what to say about it.

Binawi niya ang tingin at bumaling sa akin. He put his hand on my forehead to check my temperature.

"Mainit ka pa." he casually said. Kumuha siya agad nang gamot saka ibinigay yun sa akin.

"Anong oras na?" I asked as I took the medicine, he gave me.

He checked his phone.

"Eleven-thirty-eight in before noon." sagot niya habang tinitingnan ang relo sa kanyang bisig.