Hayatım yalan ve entrikalar üzerinden ilerlerken ben sadece birilerinin piyonu olma vazifesini üstlenmiştim.
Belirsizlik her geçen gün canımı acıtıyor ve ruhumun acı eşiğini yükseltmekten başka hiçbir işe yaramıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4.Bölüm: "MUM Ateşi"
"cennet cehennem"
_____
Panik tüm uzuvlarımı sarmıştı. Yasak ya da yanlış bir şey olmadan paniklemiştim. Elimi sertçe Kamran'dan çekerek ayağı kalktım.
Gelen kişi adını bilmediğim sarışın kızdı. Kaşlarını çatarak öfkeyle arındığırdı gözbebekleriyle gözlerimin içine bakıyordu. Beni süzdü ve sonra Kamran'a baktı. Kamran'da gördüğü hoş olmamış olacak ki yerinde duramayıp bize doğru ilerledi. Bakışları hâlâ Kamran'ın üstündeydi.
"Açıklaman olduğunu düşünmek istiyorum." dedi. Durdu ve bana baktı. "Bunun senin odanda ki işi ne olabilir?"
"Sonra Mila." dedi Kamran. Bulunduğumuz durum yanlışa evrilebilecek türdendi.
"Sonrası yok Kamran. Hoş şeyler görmedim."
Artık sarışın kızın da adını biliyordum. Mila cıkladı ve bileğimden tutarak "Bu kızı çıkartıp sonra konuşuruz o zaman."dedi ve dediğini yapmak için hamlede bulundu. Ona itaat etmeyerek bileğimi tekrar kendime çekerek " Ben çıkarım. "dedim ve kapıya doğru yürüdüm.
" Hem gururlu hem de sırnaşık. "dedi arkamdan.
Umursamayarak odadan çıktım. Kapıyı kapatacakken dışarı çıkan sesini dinlemek istedim.
" Odanda ne işi var? "diye sordu Mila.
"Konuştuk sadece."
"Öyle durmadığını sende biliyorsun bana nasıl konuştuk sadece diyebiliyorsun merak ediyorum."
"Mila sabah oluyor ve konuşmaya değecek bir şey gerçekten yok." dedi Kamran.
"Bu saatte konuşacak önemli bir şeyi var demek ki."
"Benim açımdan önemsiz ve değersizdi. Sende bunu göz önüne alarak daha fazla uzatma."
"Kamran." dedi Mila. Sesi aniden çatallaşmıştı. "Düşündüğüm şeyin olmasından endişeliyim sadece."
"Endişelenme ve neden geldiğini söyle." dedi Kamran.
"Yanında ki yerimi unuttun sanırım." sesi çok kısıktı ama duyabildim.
"Unutmak mümkün mü? Gel." dedi Kamran. Sonrasında birkaç hışırtıdan başka bir şey duyamadım.
Bir insanın yeri neresiydi? Ben bilmiyordum. Yerimi yurdumu bilmezken başkasının yuvasına dahil olmuştum. Ne zamana kadar sürecekti bu kaçış ne zaman son bulacaktı arayışlarım. Bana örülen kader bir ip yumağına dolanarak bozuluyor beni de darmaduman ediyordu.
