Tagpuan 1995

Kabanata 9

Long Drive, Ground Dive.

I cried for him for many straight nights.

For making me confused. For having my feelings mixed.

But at the end of the day, I had nothing to do but to pity myself.

It was a month ago.

Hinatid niya ako sa gabing iyon.

We were all tired after the hiking but we're still thankful because we're safe kahit na naabutan ng kaunting pag-ulan.

Alas onse na ng gabi at wala nang pumapasadang dyip maliban sa sinakyan namin pabalik dito sa mismong bayan.

Bilang na rin ang buma-biyaheng taxi lalo na sa gan'tong panahon.

Nakasilong kami ngayon sa terminal kung saan kami ibinaba ng dyip.

While having my earphones on, dahan-dahan kong ipinikit ang talukap ng aking mga mata dahil na rin sa pagod at pagkaantok.

The cold breeze is convincing, parang pwede ko na ngang itulog dito kung gugustuhin ko.

Ngunit siyempre, hindi naman papayag ang mga kasamahan ko kung gano'n.

Isang huni ng preno at busina ang siyang nakapag padilat saakin.

Habang ang mga natitira pa rito ay nagpapalipas ng ulan, kinuha na pala niya ang kanyang sasakyang naka-park sa coffee shop.

Kanina pa nakauwi sina Deon, Estephen, Amarah at iba pa kaya't ang kasama ko na lamang ay sila Jake, Fel, Nat, Manong Cardo, and Bernadette.

I tried contacting my uncle but unfortunately, he's not answering. Baka tulog na siya.

Ang tingin kong mangyayari rito ay magpapahatid sa lalaking coffee shop owner.

Lumabas siya hawak ang payong para salubungin ang mga nakaabang na kaibigan.

His eyes are consistently directed to me kahit na papalapit na siya sa pwesto ng mga kaibigan, ilang dipa mula saakin.

Tinititigan ko rin siya pabalik at pasikretong hinahagilap ang bawat parte ng katawan.

His build. The biceps. The muscles. It all look strong.

Ang pagkakahati ng kanyang buhok ay mas lalong nadepina sa bahagyang pagkabasa nito dulot ng tubig ulan.

Hindi rin biro ang pagkakahulma ng mga detalye ng kanyang mukha.

His nose and jawline are both surprisingly-sharp.

He got deep set of innocent yet secretive eyes.

It all fit him perfectly.

Oh God! How could be a man look masculine and angelic at the same time?

Dumagdag sa pagkapagod ko ang pag-iisip at pagmememorya sakanya.

I tiredly yawned and I was amused when I caught him slightly yawned too.

Nagpakawala siya ng buong ngisi at maiksing halakhak bago tumungo sa mga naghihintay na kaibigan.

May kung anong sinenyas siya rito na tingin ko'y siyang dahilan ng unti-unting pamumuo ng diskusyon.

Hindi ko marinig kung anong pinag-uusapan nila dahil sa paghina ng kanilang boses.

Mangyaring hindi naman sana ako ang pinag-uusapan nila.

I hope so.

"Then okay! Sa coffee shop lang ako, hihintayin kita." Mariing sigaw ni Bernadette sa grupo bago tumulala saakin.