Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Demek baban zengin bir kızla evlenmeni istiyor"
"Lanet olsun ki evet."
Jungkook bana olanı biteni anlatmıştı. Babası her zengin iş adamı gibi zengin bir iş adamının kızıyla evlendirmek istiyordu. Adil değildi. Midem çok bulanıyordu. Yaşadıklarımız, yaşadıkları midemi bulandırıyordu. Onun gibi birini aldatmakla suçladığım için kendimi kötü hissetmem yetmemiş gibi bir de babası bize engel oluyordu. Benim istediğim, hayallerim çok farklıydı. Umutsuz hayatıma umut sesini duyuran sevgilimle aramıza engeller giriyordu.
Aynı zamanda içimde pişmanlığın yoğun duygusu vardı. Onu dinlemeden kalbini kırmıştım. Yine yapmıştım.
Ama bencillik yapıyorum hâlâ. Evet biliyorum suçluydum, ama içimde hâlâ bir yerlerden küçük bir ses: "Haklıydın." diyor ve ben bu sesi dinlemek istemiyorum.
İnsanlar hep kalbimi kırdığı için tek savunma yöntemim kalp kırmaktı belki de. Ben çoğu duygunun ilkini onunla yaşadım. Daha önce tecrübem olmadığı için tek yaptığım şey çoğu zaman hata yapmak oluyor bundan dolayı. Her neyse. Kendimi kandırmaktan başka bir şey değil yaptıklarım.
Özür dilemekten başka yapabileceğim tek bir şey yok. Yine. Yine. Yine ve yine. Sadece özür diliyorum. Gücüm sadece bu 11 harfi bir arada kullanarak söylemeye yetiyor. Gerçi, bunu bile doğru düzgün yapamıyorum. Özür bile çoğu zaman dileyemiyorum.
Yoruldum mu?
Ne yaşadım ki yorulayım?
Sadece sıkıldım.
Neyden sıkıldım?
Arkadaşlarımdan mı?
Hayatımdan mı?
Kaderimden mi?
Jungkook'dan mı?
Hayır.
Yaptığım hataları tekrar tekrar yapmaktan sıkıldım. Özgüvenimin olmayışından sıkıldım. Hissizliğimden sıkıldım. Duygularımı doğru ifade edememekten...Korkaklığımdan... Bencil olmamdan, görünüşümden, sesimden...
Ben kendimden sıkıldım.
Belki de bıktım.
O olmasaydı. O olmasaydı.
Yaşamamın anlamı yoktu.
Yaşamanın anlamı yoksa, ne ölmek istersin ne yaşamak.
Ne ölmek istiyordum.
Ne yaşamak.
Ama o geldi. Hayatımı kurtardı.
Daha doğrusu; o gelmişti, hayatımı kurtarmıştı.
Ama şimdi o gidecek.
Kader alıp onu getirecek.
Hayatım geri siyah beyaza dönecek.
Ölmesem de, yaşıyor gözüksem de öleceğim.
O yüzden.
O olmayacaksa bende olmam.
"Lisa, ne olursa olsun senle olacağım."
Hep söyledikleri yalan. Sadece yalan.
"Babam ne derse desin, isterse evlatlıktan red etsin, seninle olacağım."
Bak, yine yalan söylüyor.
"Lisa, bana bakar mısın artık? Yoksa bana inanmıyor musun?"
Sana kimse inanmıyor.
"Lisa!"
Gözlerine baktım. Dünyadaki en güzel gözlerin sahibine baktım. Yalandan en uzak gözlere baktım.
Yalan söylemiyordu.
Ama ben yalan söylediğine inanmak zorundaydım.
"Özür dilerim. Ama kalbinin sesini duymak yerine mantıklı hareket etmelisin."
Lanet olsun! Neden ağlıyorsun?
Devam ettim, "Seni çok sevmiştim ve hep seveceğim. Ama bu sefer bencil olmak yerine fedakar olacağım. Senin için senden vazgeçeceğim. Seni seviyorum Jungkook, hep mutlu olman dileğiyle! Elveda!"
Gözyaşlarımı ve kalbimin sesini duymadan bilmediğim yerlere doğru koşmaya başladım.
Özür dilerim.
Özür dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MERHABAAAAAA
acaba bu kitap birilerinin kütüphanesinde midir dodkpeöfğdlfüaçcüslf
eğer öyleyse ve birisi okuyorsa çok şaşırırım çünkü 1,5 yıl sonra YENİ BÖLÜM ATTIM.
o kadar çok şey değişti ki. kitabı ilk yazdığımda 8. sınıftım, lgs çalışıyordum falan ve şimdi 10. sınıfım...dürüst olmak gerekirse artık lk bile shiplemiyorum(asiri derecede jenlisa shipper oldum imdat) ama yine de bu hikayeyi yarım bırakmak istemiyorum.
son bölüm final olsun ve hikaye yarım kalmasın :) muhtemelen kimse okumayacak ve o sevimli okurlarım nerede bilmiyorum ama her şey için yine de teşekkür ederim.
eğer konuşmak isterseniz bu hesaba yazabilirsiniz ig: @/jssudie
