Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jason bıkkın bir şekil de kızıl- turuncu saçlı dostuna konuştu;
- Ne var Roy ?
Roy ;
- Pişşt sen niye bu kızı evine getirdin ?
- Ne demek istiyorsan o lafını al ve ben müsait bir yerinw sokmadan çöpe tıkıp gel Roy.
Ancak Roy bu tehdite karşı bile istifini bozmadı ve kolunu arkadaşının omzuna atıp ;
- Yaani niye hastane ya da malikane değil de burası. 😉
- Salak salak konuşma !
Jason aniden bağırınca bir an ikisi de Lucy 'nin bunu duyma ihtimalinden dolayı endişe duydular ve merdivenleri bir süre dinlediler. Ancak ses gelmediğini görünce derin bir nefes aldılar. Jason sesini kısıp konuşmaya devam etti;
- Bir onu hastaneye götüremezdim çünkü kızın üstün de kimlik yok ve bin tane soruyla uğraşmak zorun da kalacaktım. İki malikaneye götüremem çünkü biliyorsun... Bruce 'la aram bozuk.
- Tamam kardeşim. Afedersin.
Jason içten bir şekil de elini omzuna koymuş dostuna gülümsedi . Roy elini çekip ;
- Peki ya şimdi ne yapacaksınız? Yani kızın kimliği yok.
- Yapacak bir şey yok. Bugün biraz burada kalması gerek. Kıyafetleri yıkanıyor ve kurumaları da uzun sürecek gibi. Off...
- Bir sorun mu var ?
- Boşver ...
- Şu an bir şey demeyi inan çok istiyorum ancak ölmek için fazla harikayım. Bu yüzden kapıdan çıkmayı bekliyecem.
- Ne ??
- Benim artık gitmem gerek. Şu Two Face konusunu biliyorsun. Onunla ilgili bilgisayar da işlerim var. Size iyi günler.
- Hıhı...
Roy evden çıktıktan sonra Jason telefonuna gelen mesaj sesiyle irkildi ve ekrana baktığın da göz bebekleri büyüdü :
Roy :
En büyük aşklar ,nefretle başlar kankacım 😉
-
Harley tam bir aydır Doc 'un yeri isimli küçük Tayland Yemek lokantasının üst katında ki küçük ve eski daire de yaşıyordu. Evin her yeri yıkılıyordu fakat karnında ki küçük bebeği ve de düştüğü şimdi ne yapmam gerek ? Sendromu beynine bulunduğu konumun ne kadar iğrenç olduğu bilgisinin gitmesine engel oluyordu. Neyse ki lokantanın yaşlı sahibi Doc vardı da Harley 'e en azından besin ve polislerden saklanma konusun da yardımcı oluyordu. Harley ona kesinlikle minnettardı fakat yine de eline henüz minnettini gösterme şansı geçmemişti. Harley yavaşça karnında ki bebeğini okşamaya başladı bir yandan da ufak bir ninni mırıldanıyordu ;
