- Buna inanamıyorum...
Jay ve Amity , Amity 'nin oldukça yıkık ve eski apartman dairesin deydiler. Jay elin de kahve fincanı yayları gevşemiş mavi kanepe de oturuyor ve konuşuyordu. Amity ise elin de kendi kahvesi duvara yaslanmış onu dinliyordu.
(Amity 'nin üzerindekiler)(Jay 'in üzerindekiler ,çanta yok)
En sonun da Jay 'in daha fazla konuşmayacağını anlayınca ona doğru yaklaştı ve yanına oturup elini Jay 'in omzuna koydu ;
- JJ bak bu senin için zor olabilir. Ne de olsa her şeye rağmen kardeşsiniz ama inan bana bu herkes için zor. O lanet yerden daha yeni kurtulduk ve hepimizin bünyeleri oldukça yorgun. Yani bir duş alırsan eminim kendini biraz daha iyi hissedersin. Tavsiye verme konusun da iyi değilim bu yüzden dediklerimle idare ediver.
- Hahaha! Öyle olsun...
Amity esneyerek;
- Pekâlâ benim çok uykum var. Saat 03. 30 ve yaşadıklarımızı düşünürsek kahvenin bile yetemeyeceği bir noktadayız artık. Bu yüzden ben odama gidip uyuyacam sen de duşunu alıp burada uyu. Koridorda ki dolapta battaniye olacaktı.
- Tamam.
- İyi uykular .
- Sana da...
Amity elinde ki kahve kupasını sehpanın üzerine koyup odayı terk ettiğin de Jay kupada ki yavaş yavaş soğumaya yüz tutmuş kahvesine bir göz attı ve ayağa kalkıp banyoya doğru yol aldı...
-
- Haaah.... *iç çekme*
Lucy elleri ceblerin de bir şekil de sokaklar da yürüyordu. Neden hep böyleydi ? Neden bir türlü kendini gerçek anlam da istediği hayatı yaşıyormuş gibi hissetmiyordu ?
- Neden ben?
Dedi kendi kendine ve o sırada üzerine düşen ışık gözlerini bir kadın sesi de kulaklarını doldurdu ;
- Lucy dikkat et !
-
- Hahaha! Adamın seni görünce ki tipi... HAHAHA!
Joker;
- Hahaha! Tamam tamam bu kadar yeter...
Harley gülmekten yaşaran gözlerini silip Joker 'in kanepesine biraz daha yayıldı. Yaklaşık yarım saat önce bankadan çaldıkları paralar salonun her yerine saçılmışlardi. Joker ;
- İtiraf etmeliyim seninle bir şeyler yapmayı özlemişim Harls.
- Ben de özlemişim J... Son olması biraz kötü oldu...
- Şeyy aslın da son olması gerekmez.
- Hu ?
Harley başını J 'e çevirdi. Tahmin ettiğinden çok daha yakın oturuyorlardı birbirlerine. Bir süre sadece birbirlerinin yüzlerine baktılar ve birbirlerine yaklaştılar ...
*💋*
-
- Dikkat et !
- Ne? AAA! !
Lucy aniden kendisini ileriye çeken dev ve kalın sarmaşığa bakakalmıştı. Sarmaşığın tam yanında ki kızıl saçlı kadın ;
- Tanrım Lucy sen iyi misin? Sana ne oldu böyle ? Gelen arabayı görmedin mi ?
- ...
- Hey sen iyi misin?.
- Evet sanırım...
- Yüz ifaden ağzınla bir çalışmıyor ama. Büyük bir olay olduğu belli ve ayrıca aylardır neredesin? Kardeşin de ortalalar da yok ....
- Boş versene... Bana ne olduğundan kime ne?
- Ovv... Sanırım bazı sorunlar yaşıyorsun...
- *omuz silker*
Ivy eliyle bir işaret yapıp;
- Gel benimle...
-
- Anlat bakalım ...
Ivy ve Lucy bir binanın çatısın da bacaklarını sarkıtmış oturuyorlardı. Lucy ;
- Bu seni niye bu kadar ilgilendiriyor ki ?
- Çünkü bir zamanlar ben de senin yaşlarındaydım. Ve ben kızların birbirlerine destek olmaları taraftarıyım son olarak da kafan o kadar dağınık ki Harley 'e ertesi sabah senin ölüp gittiğini söylemek istemiyorum.
- Tamam tamam... Çok abartmayalım.
-...?
- Neyim var pek de emin değilim açıkçası... Hayatım boyunca tek bir amacım , tek bir hedefim vardı fakat...
- Fakat ne ?
- Fakat artık farkediyorum ki beni hedefime daha hızlı ulaştırmasını umarak girdiğim yollar beni sadece oyaladı... Joker 'in çırağıyken ondan çok şey öğrendim ama ilerlemedim... Her zaman onun tehlike altın da öne fırlatacağı bir yardımcı kart olarak kaldım... Off cidden bana ne bo* oluyor ?
Lucy cümlesinin sonun da başını ellerinin arasına almıştı. Ivy elini kızın omzuna koyup şefkatle gülümsedi;
- Hey hey sakin ol... Lucy sen hırslı bir kızsın seni Jay 'den ayıran bir şey de bu. O sadece kötülük ve dev eşek şakaları yapmak için yaşarken sen belirlediğin hedefe ulaşmaya çalışıyorsun. Şu an da yaşadığın şeyi gayet iyi anlıyorum.
- Psikiyatristler gibi konuşuyorsun 🙄.
- Eee Arkham 'da az zaman geçirmedim ne de olsa...