Wayne Kardeşler

Neredeler?

Medya; 
Müzik: la di die

Hatırlatma

Joker'in emri onun emrine karşı çıkmak istemezsin ' ,adam değişik, bir şekilde hemen kabul etmişti dördü dışarı çıktılar ve hızla koşmaya başladılar fakat değişik bir şey vardı, koştukça aynı yere dönüyorlardı

Korkuyla açtı gözlerini genç adam, hızla önce sağına ve soluna baktı dördünün birlikte olmasını beklerken sadece yanında uyuyan Tim'ı görebilmişti Jason. Dick'in veya Damian'ın nerde olduğunu bilmiyordu, bir süre gözlerinin karanlık odaya alışmasını bekledi. Bir depodaydı elleri ve ayakları nedensizce bağlı değildi.

Depoya küçük pencerelerden sızan loş ay ışığı ona havanın karardığını ve gece olduğunu anlamasına yeterince yetiyordu. Mavi gözleri sinirle en koyu tonunu alırken son bir kaç günde ne yaşadığı gözlerinin önünde hızla geçti. Yan tarafında hala baygın olan Tim'a baktı, uyanması adına ona seslendi ,bir tepki alamadığında elini yavaşça koluna yaklaştırdı, korkmaması adına yavaşça dokunacağı sırada odada yankılanan ince ve tiz kadın sesi onu bütün eyleminden alıkoymuştu.

☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠

Damian hafif kıpırdamalar ile uyandı, sert bir zemin beklerken vücudunun değdiği yumuşak ve rahat zemin ile gözlerinin alışmış olduğu karanlıkta yavaşça doğruldu, bir süre sadece etrafına baktı. Küçük bir dolap ,yeterince temiz olan bir oda, yanındaki küçük komidinde duran mavi ve şık beyaz taşlar ile süslenmiş lamba ve daha bir çoğu. Anlamsızca etrafı süzen gözleri yattığı kuş tüğü kadar yumuşak yatakta dolandı ,tam karşısında duran boydan aynaya dikti bu sefer gözlerini, üstündeki yeni kıyafetleri gördüğünde yeşil zümrütleri kıskandıracak derecede güzel gözleri hayretle açıldı, burnuna dolan şeftali kokusu ile birinin onu yıkadığını anlamak onun için mucize olmamıştı. Yerinden kalktı ve aniden zihnine akın eden düşünceler ile hızla kapıya koştu, abileri yanında değildi, o burada garip bir şekilde o yıkık dökük yer yerine bu güzel odada uyandıysa belki Batman onları bulmuştur diye umdu, abilerinin kurtulduğunu umdu çaresizce.

Kapı koluna sertçe asıldığında açılmayan kapı ile bildiği bütün küfürleri sıraladı ardı ardına, burası kesinlikle onun yaşadığı malikane değildi, kapıyı yumruklamaya ve tekmelemeye başladı umutsuzca, belki bu kapıyı kırabilirdi fakat fazla güçsüz hissetmişti kendini ilk defa genç oğlan,
-ki bunun nedeni günlerdir yemediği yemek ve vücudunun güneş ışığına çıkamamasıydı, alamadığı vitaminlerin hıncını çıkarıyordu vücudu arsızca.

Titreyen bacakları vücudunu taşıyamadığında dizleri yer ile buluştu, kurumuş ve ağlamamaya yeminli gözleri acımasızca bir damla göz yaşını tahta zemine düşürdü, o an bir gerçek daha vurdu yüzüne tüm haşmetiyle "o hala bir çocuktu" , her ne kadar duygusuz görünmeye çalışsada, dünya yansa umrumda olmaz geçer karşısına manzarayı seyrederim havalarındada olsa o hala küçük ve çaresiz bir çocuğu büyütüyordu içinde umutsuzca.

Kulağına dolan sert tok topuk sesi ile irkilerek uzaklaştı kapıdan, gittikçe yaklaşan topuk sesi ile düşürdüğü gardını tekrar aldı eline ,eyer abileri bir yerlerde savaşıyorsa onun burda oturup çaresizce ağlaması bir hiçten ibaret değildide neydi?