Hot Politicians Series 1: Take Me, Mayor-Engineer

Wakas

TAKE ME, MAYOR-ENGINEER

"GINAMIT MO LANG BA AKO?" Sinaksak ang puso nya tanong ng dalaga. Kitang kita nya kung paano ito nawasak sa sariling tanong. Gustuhin man nya itong daluhan pero hindi nya magawa. Ang sakit, sobrang sakit na makita ang taong mahal mo na umiiyak ng dahil sa'yo. He's such a jerk for making her cry, for hurting her.

"GINAMIT MO LANG BA AKO?" Pumiyok ang boses nito. She's so desperate to know the truth. This is his fault, his f*cking fault. Kung hindi lang sya naging mahina. Sana, sana hindi ito nasasaktan ngayon. Inipon nya ang lahat ng lakas nya para sagutin ang tanong nito.

"Yes.." tinangka nya itong hawakan ngunit kaagad nitong tinabig ang kamay nya. His heart broke into pieces on what she did. Gusto nyang sabihin ang totoo, everything, pero hindi nya kaya.

" 'Wag mo 'kong hahawakan!" Masakit sya nitong tinitigan habang patuloy parin sa pagiyak. Paos narin ang boses nito, god knows how much he wanted to wipe her tears and ease her pain but he just can't.

"Minahal lang naman kita pero bakit ang sakit!? Minahal lang naman kita pero bakit ang hirap!? Minahal lang naman kita pero bakit nakakapagod!? Minahal lang naman kita pero bakit nakakalason!? Unti unti akong pinapatay ng pagmamahal ko sa'yo.." He was shocked. Mahal.... Mahal sya nito? He wants to jump in happiness, pero nanaig ang sakit na nararamdaman nya.

"Ang sakit sakit na! Sobra.. Ubos na ubos na 'ko!"

"Baby, I love-"

"P***ngina! Oo tanga ako pero hindi ako bobo! Yes, umaasa akong mamahalin mo rin ako ng TOTOO! Ng totoo!" nawasak ang puso nya ng pinagdiinan nya ang salitang totoo.

"Isaksak mo sa baga mo iyang PEKE MONG PAGMAMAHAL!" He's speechless, sobrang sakit lang, the pain is unbearable. Her words cut deep, deeper than any blade.

"Mahal kita, pero kailangan ko rin ng pahinga.. Mahal na mahal kita, pero hanggang dito na lang." Nanigas sya sa huling sinabi ng dalaga. Hindi sya agad nakahuma, tila ayaw tanggapin ng sistema nya ang mga salitang binitiwan nito. It feels like his world just collapsed, and his heart just died.

"What the f*ck are you doing?" Marahas na inagaw ni Leon ang hawak nyang baril.

"What happened?" Leon asked, and for the first time, nabahiran ng pag aalala ang boses ng kaibigan. Napaluhod sya sa malamig na sahig, wala na syang pakielam kung ano man ang masasabi ni Leon basta hinayaan nalang nya ang sariling umiyak sa harap nito. Ang sakit, sobrang sakit. Para syang pinapatay ng paulit ulit.

"She left.." nabasag ang boses nya. Hindi nakasagot si Leon sa isiniwalat nya. Wala sa sariling tinungo nya ang mini bar ng Mansyon at tinungga lahat ng alak na mahahawakan nya.

"It's not because she left ay pwede kanang magpakamatay!" Kastigo nito sa kanya. He will never understand, dahil hindi pa naman ito nagmamahal. The moment she turned her back from him, he also died. Umigting ang panga nya ng may kamay na tumabig sa bote ng alak na hawak nya.

"G*go ka!" Mabilis na tumama ang kamao ni Travis sa panga nya. Manhid na yata sya at wala syang naramdaman na kahit anong sakit mula sa suntok nito.

"Napakap***ngina mo Hellion! Binalaan ka namin, pero anong ginawa mo, sinaktan mo sya Hellion! Para mo narin syang pinatay!" Muling dumapo ang kamao nito sa mukha nya pero hindi sya nanlaban. Hinayaan nya itong bugbugin sya. He deserve this after all. Kulang pa ang sakit na nararamdaman nya sa sakit na ipinaramdam nya kay Reyma.

He's miserable without her, he's f*cked up. His life is a f*cking mess. Hindi narin sya nakakapasok sa opisina. Araw araw sya sa bar para magpakalunod sa alak. Mas mabuti pang mamatay nalang-