Sevmek Zamanı

Bölüm 7

Feris: Çınarcım artık bıraksan mı? Haşatım çıktı çünkü.

Çınar: İyi hadi bırakayım bari.

Sarılmalarını bitirip odada ki koltuğa karşılıklı oturdular.

Çınar: Ne diyo Ceyda?

Feris: Of Çınar boşver saçmalıyor işte.

Feris: Sen onu bunu bırak da... Ben bugün Dicleyle konuştum.

Çınar: Ciddi misin? Ama en doğrusu buydu Feris. Ee ajansa ne zaman dönüyor yarın mı?

Feris: Ajansa dönmüyor. Serkan'ı yarı yolda bırakamazmış. Gerçi Serkan olmasa da dönmezdi de.

Çınar: O niye be?

Feris: Çınar o kadar karışık konular ki... Şimdi değil. Ama zamanı geldiğinde söz veriyorum anlatacağım.

Çınar'ın omzunda ki yerini almıştı.

Çınar: Sen öyle diyorsan güzelim... Ha bu arada biz Jülideyle ayrıldık.

Feris birden kaldırdı başını. Çınar da doğrulmuştu.

Feris: Ne! Çınar öküz müsün bu böyle pat diye mi söylenir!?

Çınar: Ne yapsaydım Feris davetiye mi bastırsaydım biz ayrılıyoruz diye? Hem sen de biliyosun, bizimkisi pek ilişki değildi. Birbirimizi kırıp dökmeden olması en iyisi.

Feris: Haklısın gerçi. Allah aşkına neydi o Çınar? El ele tutuştuğunuzu bile görmedim. Evcilik oyunu gibiydi valla hiç kusura bakma. Neyse... Sen iyiysen sorun yok. Sen nasıl mutlu olacaksan öyle olsun.

Çınar: Mutluyum ben Feriscim. Neyse işlerim var benim hadi kaçtım.

Öpücük atıp çıkmıştı odadan. Feris ise hazır zamanı varken kitap okumak istedi. Rainer Maria Rilke - Çünkü Zordur Sevgi. Kitabı açar açmaz içinden Bi kağıt düşmüştü. Yazdığı şiirlerden birini daktiloya geçirmek için kağıdı kitabın arasına koymuştu. Kağıtla kalemi aşık ettirmişti yine kendine...

"Söylemek isteyipte söyleyemediğim
Bütün kelimeler boğazımda düğüm.
Gözlerimin içindekileri gör!
İşte orda.
Söylemek istediklerim.
Duymak istediklerin.
Hepsi orda.
Gözlerime bakma!
Gözlerimi gör!
Hissettiklerimi, söylemek
İstediklerimi gör!
Hâlâ bakıyorsun.
Şimdi anladım.
Sen sadece bakmak istiyorsun.
Ama görmen gerek!
Bunu görmelisin!
Görmek istemiyorsun.
Duymak istiyorsun.
Bu bana aykırı!
Ama sen istemiyorsun.
Peki.
O halde, ben de yoluma giderim...
🌀☁️"
14.05.2003

Arda'yla ettikleri ilk kavga da yazmıştı... Yoluna gitmişti, ama ondan gidememişti...
'Aşk insanı şair eder...' 

...

Serkan: Dicle, hoşgeldin.

Dicle: Hoşbuldumm rahatsız etmiyorum değil mi?

Serkan: Kızıcam artık he. Hadi geç içeri kapıda kaldın.

Beraber içeri geçip koltuğa oturdular.

Serkan: Ee nasıl geçti?

Dicle: Genel olarak güzel ama tuhaftı. Yani eski patronumla değil de, çok yakın bi dostumla yıllar sonra dertleşmiş gibi oldum. Bir kez daha şunu anladım ama Serkan Bey. Feris Hanımın dışında ki sert kadın, içinde yaralı bi geçmiş barındırıyor...

Serkan: Herkesin yaraları vardır Dicle. Ama bazılarının o kadar çoktur ki, hiç yokmuş gibi davranırlar. Belli ki Feris de onlardan.

Dicle Gerçekten de öyle... Ha bu arada iş teklif etti bana. Tekrar ajansta çalışmayı.