Yeni Hayatım

-7-

Selam arkadaşlar.Derin'in yaşını değiştirip 16 yaptım yani hepsi artık 16 yaşında.İyi okumalar :)
Multimedia-Damla

-
Artık kararımı vermiştim.Kendimi yiyip bitirmiycek en azından insanlara kendimi berbat göstermiycektim.İçimde kopan fırtınaları kimse bilmiycekti.Daha fazla kimseyi üzmek istemiyordum.Okula gidicek kardeşimide anaokuluna göndericektim.Şirketimiz ise kolay kurulmadığı gibi kolayda kaybedilmiycekti.Teyzemler vardı,bizi kıskanmak kin tutmak yerine gerçekten severlerdi.Ayrıca şirketin tek ortakları onlardı.Ama kısa süreliyne yurtdışına çıkmışlardı.Teyzem kimbilir ne kadar yıkılıcaktı annemin artık bizimle olmadığına.Bu kararı verişimden daha üç gün geçmişti ama gece düşünceler yine peşimi bırakmıyordu,hafızam onlarla geçirdiğim güzel anıları gözümün önüne sergileyerek bana oyun oynuyordu.Geceleri sessizce ağlamamı sağlayıp, güçlü olucam diye kurmaya başladığım inşaatın güçsüz temelini ortaya serip bir parçada harabeye dönüştürüyordu.Ve ben herdafasında yeniden başlamak zorunda kalıyordum.Çökmüştüm.Ama hâlâ temeli düzgünce kurabileceğim malzemeler vardı.Ben ise hâlâ aynı hatayı yapıp anıları bir sandığa koyup yerin en derinliklerine gömüp kilitlemek yerine ,sandığı beceriksizce kapatıp ortaya bırakıyordum.

-
Teyzemleri aradığımda kendimi ağlamamak için zor tutuyordum,ama hayır güçlü davranıcaktım.Teyzem zaten yıkılıcaktı bende ağlarsam herşey daha kötüye giderdi.Teyzeme hemen Türkiye'ye dönmesi gerektiğini çok önemli olduğunu söylemiştim.Sesimdeki hüznü yok etmeye aksine endişeli çıkarmaya dikkat ederek.O da itiraz etmemiş sanki hissetmiş gibi hemen kabul etmişti.Yarın en erken uçakla buraya dönüceklerdi.
Haftaya okula başlıycaktım.Okulda hiçbirşey olmamış gibi güçlü davranmaya özen göstericeğime kendi kendime söz verdim.Çünkü ordaki şımarıklar beni düşünmez sürekli en hassas noktamdan vurmaya çalışırlardı.Herkes gibi bilmediğim bir nedenden dolayı beni çekemiyorlardı.Bunları düşünürken aşağı inmem gerektiğini farkettim.Damla'yı üç dört günden beri çok boşluyordum.Onunla vakit geçircektim.Ona güçlü olmamız gerektiğini anlatıcaktım.Hiçbirşeyin onu etkilemesini istemiyordum.Elbet anaokulunda birçok çocuk anne ve babasından bahsedicek ve Damla'nın annemlere olan özlemini arttıracak geceleri ağlayarak uyumasına sebep olacaklardı.Ama yaşaya yaşaya güçlü olmayı öğrenicekti bende yaşaya yaşaya öğrenicektim.Kendi kendime sesli ama sıkıntılı bir ses tonuyla Birlikte öğreneceğiz.dedim .Odamdan çıktım ve Damla'nın odasına yöneldim.Kapıyı açtığımda hiç beklemediğim bir manzaryla karşılaştım.
-
Biliyorum bu bölüm kısa oldu ama yb yi bu gün içerisinde yazmaya çalışıcam.