Yeni Hayatım

-4-

Selam arkadaşlar..Hikayemi okuyan herkese teşekkür ederim.Yorum ve vote de yaparsanız sevinirim.Öpüldünüz.İyi okumalar :)

2 Ay Sonra

Bu gün tam 2 ay olmuştu. Bu gün tam olarak onların bizi bırakıp gidişlerinin,bizi acıyla dolu bir yola doğru itişlerinin 2.ayı.. İçindeki acı gram bile azalmamıştı.Herkes zaman diyip duruyordu,zamanla içimdeki acının geçeceğini söylüyorlardı.Ama ben aksini yaşıyordum.Gün geçtikçe daha da büyüyordu.Hiç geçmiycekmiş gibi bütün bedenimi ele geçiriyordu.Her akşam arkadaşlarımı yatmaya gittiğimi söyleyip odama gidip sessizce ağlıyordum.Onlara bunu göstermemeye çalışıyordum çünkü onlar beni bitik halde görünce çok üzülüyolardı.

Annemle babamın ölümünden sonra arkadaşlarım hergün bizim evde kalmaya başladılar.Aileleri beni tanıdıkları ve yaşadığım şeylerin zorluğunu bildikleri için buna izin veriyorlardı.Hergün benim moralimi çeşitli şeyler deneyerek yerine getirmeye ve beni dışarı çıkarmaya çalışmışlardı.Birkaç kere onlarla gidip iyi olduğuma inandırıyordum.Damla ise bu süreç içersinde ağlamış uyanık olduğu zamanlarda somurtmuş çoğunlukla da uyumuştu.Damla yaşına göre daha olgun ve zeki bir kızdı.Etrafında olan çoğu şeyin farkındaydı.Bu yüzden ona iki ay boyunca hiç yalan söylememiştim.Eğer söyleseydim ona yalan söylediğimi anlardı.Bende onun bana olan güvenini sarsmış olurdum.Fakat ben onun bana hep güvenmesini ve inanmasını istiyorum.

Şimdi ise Gökmen Barış Ece Açelya Cenk ve ben oturmuş sözde film izliyorduk.Ama ben düşünmekten filmden gram anlamadım.Gökmen Barış Ve Cenk üçlü koltukta oturmuş televizyona bakarken.Ece ve Açelya beni ortalarına almış ikili koltukta sıkışıyorduk.Ben boş gözlerle televizyona bakarken Cenk'in seslenişini duydum."Deriiin orda mısın daha ne kadar karanlık ekrana bakıcaksın film biteli 2 saat oldu be güzelim."Bende yerimde toparlanarak kendime geldim ve bakışlarımı ekranda hiç birşey göstermeyen televizyondan çektim.Ve konuşmaya başladım çünkü herkes bakışlarını bana çevirmişti."Tamam iyiyim ben sadece dalmışım,şimdi o gözlerinizi çekin üzerimden"dedim şakacı bir tavır sergilemeye çalışarak,pek inanmadılar ama en azından bana bakmayı kestiler.
...

1 saattir hepsi yukarda birşeyler çeviriyordu.Ben pek umarsamıyordum ama 1 saat önce hepsi teker teker saçma sapan bahaneler uydurarak yukarı çıktılar.Çıkış o çıkış 1 saattir ses seda yok.Damlayı da aldılar yanlarına.Ses seda hiçbirşey yok.Ne çevirdiklerine dahil bir fikrimde yok.
En sonunda üstüne güzel bir elbise giydirilmiş saçları yapılmış somurtarak merdiven inen bir adet Damla ile karşılaştım.Yüzüne sahte bir gülümse takındı ve merdivenin son basamağını da indi bana doğru gelirken tam orta yerde durdu bu sırada bende ne yaptığını anlamaya çalışıyordum Damla tekrar haraket ettiğinde bu sefer kollarını kaldırmıştı ve yüzündeki zoraki gülümseme eşliğinde MORAL DÜZELTME PARTİSİ diye bağırmaya başladı.
Napıcağımı şaşırmıştım.Böyle birşeyi beklemiyordum.Demekki bir saattir yukarda bunun planını kuruyorlardı.Moral Düzeltme Partisiymiş!hah diye söylendim içimden.Bu sırada Damla bozuk plak gibi aynı şeyi söylüyordu."Moral Düzeltme Partisi".Yüzündeki zoraki gülümseme hâlâ duruyordu.Artık Damla bilmem kaçıncı Moral Düzeltme Partisi söyledikten sonra merdivenlerden Ece ve Açelya'nın arkasından gelen Gökmen ve Barış
onaların arkasından da tek gelen Cenk ve hepsinin arkasında ise kalabalık topluluk ikişerli ikişerli iniyordu.En sonunda hepsi indiklerinde " Süpriiizz "diye bağırdılar.Bende tam "sürpriz"havamdayım zaten.Ben günlerdir bir parti olsa da eğlensek diye düşünüyodum diye içimden söylendim.Donuk bakışlarla onlara bakmaya devam ettim . Bu sırada Damla ellerini indirmiş bağırmayı da kesmişti ve bizi izlemeye başlamıştı.Benim gözlerim ise burda olanları tek umursamayan ve ne olcağını merak etmeyen çocuğa takılmıştı.