Kapak için saol kardeş selinokatan18
Düz, bomboş ve bembeyaz koridorda ilerlerken çeşitli sesler duyuyordum.Ama ne anlatmaya çalıştıklarını anlamıyordum.Öylece yürürken üstümde hastane kıyafetleri olduğunu gördüm ,korkmaya başlamıştım.Güven diye bağırdım ama herhangi bir cevap alamadım.
Tüm herkesin ismini bağırmıştım ama cevap alamadım.
Bomboş hastane koridorundan çıkmıştım ormanlık bir alanda yürüyordum artık. Yemyeşil ağaçların yanlarından geçerken bir ses duydum.Bu,bu annemin sesiydi.Biraz daha yaklaştığımda ses netleşti annem bana yanına gitmemi söylüyordu.En sonunda annemi gördüğümde bembeyaz bir elbisenin içerisindeydi.Melekleri andırıyordu.Uzattığı elini tutmaya çalışırken Damla'nın sesini duydum.
Abla,beni bırakma sensiz yapamam diyordu.Sesi çok uzaktan geliyordu.Abla gitme,seni seviyorum seni seviyorum abla birtek sen varsın sen bırkamıyacaktın beni abla gitme yapamam,dayanamam.Ağlayarak söylüyordu sanki bunu.Bana ihtiyacı vardı.Annemin uzattığı eline bakıp arkamı döndüm.
Kardeşimi bırakamazdım,yardıma ihtiyacı varken onu öylece bırakıp gidemezdim.
Kendimi tekrar hastane odasında buldum.Sesler bir odadan geliyordu odanın kapısını açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Hayatım
Teen FictionAnne ve babasını kaybeden 17 yaşında bit genç kız,ayrıca küçük kardeşi de var Ne yapıcağını bilmiyor sadece düşünüyordu.
