Yeni Hayatım

-10-

Merhaba arakadaşlar!Hikayemi okuyan var mı?Seviyormusunuz çok merak ediyorum.Biliyorum çok yazamıyorum sebebi hafta içi bana telefonum hariç
herşeyin yasak olması.Telefondan da yazamıyorum.Yani okuyan var mı merak ediyorum.Benim aklıma bu hikaye kompozisyon yazarken geldi.Ve bende buraya yazmak istedim.Bir de birdaha hatırlatmak istiyorum.Bir hikayem daha var ismi "Aşk İçin" ona da bir bakarsanız çok çok çok sevinirim.Neyse çok konuştum sanırım iyi okumalar..💞
-
Sabah kapının çalmasıyla gözlerimi açtım.Kapıya bakmak için sersem sersem aşağı indiğimde kimin geldiğine bakmak için kapı deliğinden baktım.Gelmişlerdi!Teyzemler gelmişlerdi!Zor bir gün bizi bekliyordu.Kapıyı açtığımda teyzemin boynuna atladım.Annem gibi severdim onu.Herşeyiyle annemi hatırlatıyordu bana.O kadar benziyorlardı ki.Hem huyları,konuşmaları,fizikleri,yüzleri herşeyleri çok benziyordu.Sanki kardeş değil ikizlerdi."İçeri geçin" dedim.Çok fazla kapıda kalmışlardı.En son kuzenim İzel içeri girdiğinde kollarımı boynuna doladım.Onu özlemiştim.O da bizle takılırdı.Yani o da gruptandı.Ama yurtdışına gittiklerinde bizden ayrı kalmıştı.Artık herkes içeride olduğundan ben de salona geçtim.Teyzem "bizimle birşey konuşacaktın çok önemliydi sanırım ama bunu öğlene erteliyorum şimdi nerede o cadı?uyuyor mu hala?"Annemle hep böyle anlaşırlardı.Dayanamadım gözyaşlarımı serbest bıraktım.Sanırım önemli konuyu öğlene erteleyemiycektik.Herkes neden ağladığımı merak etmiş gözlerle bana bakıyoru.Teyzem hemen yanıma geldi ."Ne oldu kuzum?Niye ağlıyorsun?"Teyze, sanırım önemli konuyu öğlene erteleyemiyceğiz.""Tamam canım söyle bakalım neymiş derdin?"Te..yze dedim ağlamamın şiddetlenmesi konuşmamın kesik kesik olmasını sağlıyordu."An..nem Ba..bam teyze onlar artık yok!"Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.Herkes sessizdi.Koca evdeki tek ses benim ağlamamdı."Na..nasıl on..lar ar..tık yo..k?Bu..bu da ne de..demek?

Kısa bir bölümle tekrar karşınızdayım.Sorularıma cevap verirseniz çok çok çok sevinirim.Öpüldüz😘😘