Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 4

Δεν κατάλαβα πως ούτε γιατί ακριβώς αλλά έτρεξα και πριν αντιδράσει τον φίλησα, στο στόμα. Και εκείνος αντί να με διώξει ανταπέδωσε το φιλί και με μεγαλύτερο ζήλο από εμένα. Όταν κατάλαβα τι έκανα σηκώθηκα τρομαγμένη, ντράπηκα να τον κοιτάξω και περίμενα να πει αυτός κάτι.

-Επιτέλους, περίμενα τόσο καιρό να κάνεις αυτήν την κίνηση, ήμουν σίγουρος ότι με θες.

Ξαφνικά, το απαλό ροζ συννεφάκι που μας ταξίδευε γκρεμίστηκε και εγώ βρέθηκα να πέφτω από τον ουρανό στην γη απότομα, γρήγορα χωρίς καν να έχω ένα αλεξίπτωτο στην πλάτη μου. Μα τι περίμενα η χαζή, ότι επειδή είδα ένα όνειρο θα άλλαζε και η πραγματικότητα; Τόσα χρόνια που τον αντιπαθούσα υπήρχε κάποιος λόγος, δεν ήταν από εγωισμό ή από βλακεία. Ήταν ανόητος, βλάκας, υπερόπτης και εγωπαθής. Και εγώ ακόμα πιο ανόητη από εκείνον είχα παρασυρθεί από ένα όνειρο και είχα κάνει την μεγαλύτερη βλακεία της ζωής μου, έπρεπε να βρω έναν τρόπο να διορθώσω το λάθος μου και σύντομα, παρόλο που ήμουν σίγουρη ότι θα ήταν πολύ δύσκολο. Ήθελα να πω κάτι εντυπωσιακό, κάτι να τον αποστομώσω κάτι που θα δικαιολογούσε την κίνηση μου χωρίς να αφήσει την εντύπωση ότι τον θέλω. Και βρήκα, κάτι που εκείνη την στιγμή θεώρησα πολύ έξυπνο και επιτυχημένο αλλά την στιγμή που έκλεινα την πόρτα του γραφείου του πίσω μου και τον είδα με την άκρη του ματιού μου είχα ήδη μετανιώσει.

-Χαλάρωσε λίγο, ήθελα απλά να σου δείξω με κάποιον τρόπο ότι παρόλο που είμαστε έτσι όπως είμαστε τέλος πάντων εγώ θα είμαι δίπλα σου στα δύσκολα. Ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια, αυτό μου βγήκε αυτό έκανα, ήταν απόλυτα φιλικό και μην πάει το μυαλό σου πουθενά αλλού. Καλημέρα.

Ο Στράτος, η Εβελίνα, ο Νίκος, το όνειρο μου, προσπαθούσα να συγκεντρωθώ και να δουλέψω αλλά ήταν αδύνατο. Το μυαλό μου είχε γεμίσει και οι σκέψεις μου φώναζαν δυνατά όλες μαζί, τόσο που νόμιζα ότι θα τρελαθώ. Πως τα είχα κάνει έτσι, τι αψυχολόγητη κίνηση ήταν αυτή; Τι είχα κάνει στην φίλη μου, στον Νίκο, στον εαυτό μου; Τι θα πίστευε τώρα ο Στράτος, τι θα γινόταν αν το μάθαινε η υπόλοιπη παρέα. Τι θα έκανα από εδώ και πέρα; Πως θα τους ξαναέβλεπα;

-Μαρίνα, Μαρίνααα, καλέ με ακούς; Μαρίνααα,

Η φωνή της Κατερίνας με έβγαλε από τον λήθαργο, μου θύμισε το ραντεβού που είχα με κάποιον σημαντικό πελάτη και με ανακούφισε πραγματικά. Είχα κάτι να ασχοληθώ τουλάχιστον για να μην σκέφτομαι, έστω και για λίγο, το ραντεβού με τον Παπαβασιλείου. Ετοίμασα τα πράγματα μου, και πριν σηκωθώ από το γραφείο μου έριξα μια ματιά στον καθρέπτη μου. Έπρεπε να ανανεώσω το κραγιόν μου, ο Παπαβασιλείου με φλέρταρε έντονα σε κάθε ραντεβού μας και αυτή την φορά το χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ.