Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 27

-Όχι, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Το μυαλό μου πήγαινε σε πολύ πιο αθώα πράγματα. Που να φανταστώ ότι...Θεέ μου, τι πέρασε το παιδί μου, τι τράβηξε και κανείς δεν...! Γιώργο η Μαρίνα πρέπει να τα μάθει αυτά τα πράγματα, είπε η Μαίρη αφού άκουσε την ιστορία που είχε να της πει ο φίλος του γιού της. Είχε συγκλονιστεί, δεν φανταζόταν ότι τα πράγματα θα ήταν τόσο μπλεγμένα.

-Η Μαρίνα κυρία Μαίρη παντρεύεται το Σάββατο. Δεν υπάρχει λόγος να μάθει τίποτα.

-Έτσι λες; Και εγώ σου λεω ότι κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της, γιατί τον γιό μου αγαπάει, όπως την αγαπάει και αυτός. Γιατί αυτοί οι δύο πρέπει να είναι μαζί, ή τουλάχιστον αν δεν είναι μαζί πρέπει να ξέρουν τον αληθινό λόγο και οι δύο. Έχεις ιδέα τι πιστεύει η Μαρίνα για όλα αυτά;

Και πριν προλάβει ο Γιώργος να την ρωτήσει πως γνώριζε τόσες λεπτομέρειες του εξήγησε πως είχε στείλει την κόρη της να ψάξει, και τι είχε μάθει, και πως προσπαθούσε να μάθει γιατί είχαν φτάσει να μισεί ο ένας τον άλλο, μήπως και κατάφερνε να τους ενώσει πριν τον γάμο. Αφού κατά την γνώμη της δεν άντεχε να τους βλέπει χώρια. Ο Γιώργος όμως δεν συμφώνησε, θεώρησε ότι αυτό θα έμπλεκε τα πράγματα, πίστευε ότι ήταν καλύτερα έτσι όπως είχαν τα πράγματα. Είπε πως ο Στράτος θα ήταν κάθετος και αρνητικός και η Μαίρη μπροστά σε αυτό το επιχείρημα έδειξε να πείθεται.

-Ελένη...θέλω να σου πω κάτι, είπε διστακτικά η Μαρίνα και η φίλη της αντέδρασε με τον γνωστό της τρόπο.

-Ωχ, πες μου ότι δεν έχει να κάνει με τον Στράτο σε παρακαλώ.

-Ελένη, αναρωτιέμαι...αν δεν είχε γίνει αυτό με το παιδί. Λες τώρα να ετοιμαζόμουν να παντρευτώ εκείνον;

Η Ελένη σήκωσε αδιάφορα τους ώμους της, ήθελε να της δείξει ότι δεν είχε σημασία πια, σε δύο μέρες θα παντρευόταν τον Φίλιππο και ότι και να πίστευε τώρα δεν είχε κανέναν νόημα. Η Μαρίνα όμως επέμεινε.

-Ξέρεις κάτι; Όσο και αν λεω ότι τον μισώ και ότι τον σιχαίνομαι με πονάει που μεθαύριο θα κλείσει για πάντα αυτό το κεφάλαιο. Και αν...τότε στην εκδρομή είχε φερθεί αλλιώς, ήμουν έτοιμη να τον συγχωρέσω τότε το ξέρεις; Τι έτοιμη δηλαδή...τον είχα ήδη συγχωρέσει. Πόνεσα πολύ ρε Ελένη που δεν μου στάθηκε, που εξ αιτίας του έχασα το παιδί αλλά νομίζω ότι κατά βάθος τον είχα συγχωρέσει από την πρώτη στιγμή, και είναι χαζό αυτό αλλά...δεν ξέρω γιατί, έτσι ένιωθα, ότι δεν έφταιγε αυτός. Άλλωστε ρε συ Ελένη, ξέρω ότι όταν μπήκα στο σαλόνι δεν έκαναν σεξ, φορούσαν ρούχα, και ήταν εκείνη από πάνω του όχι αυτός, και είχε μόνο αυτή ξεκουμπώσει το παντελόνι της, όχι αυτός. Αλλά αν το παραδεχόμουν αυτό θα έπρεπε να παραδεχτώ και ότι έχασα το παιδί μου και κάθε ευκαιρία να κάνω παιδί από μια χαζή παρεξήγηση. Όμως το ξέρω...αλλά ήταν τόσο βλάκας που δεν μου το είπε ποτέ. Και για αυτό θύμωσα περισσότερο από όλα. Γιατί ρε συ όταν του ζήτησα εξηγήσεις έλειπε; Γιατί έφυγε ταξιδάκι όταν εγώ τον χρειαζόμουν δίπλα μου; Γιατί ήταν τόσο εγωιστής; Μου λες; Αν δεν ήταν τόσο βλάκας ίσως τώρα...

Η Μαρίνα ξέσπασε, έβγαλε επιτέλους από μέσα της όλα αυτά που την βασάνιζαν και ούτε στον εαυτό της δεν τολμούσε να παραδεχτεί. Αλλά δεν άντεχε άλλο, η ιδέα του γάμου και η σκέψη ότι θα έχανε κάθε ευκαιρία να είναι με τον Στράτο την είχαν κάνει να τα πει όλα. Και η Ελένη την κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό. Και σαν να μην άντεχε ούτε εκείνη άλλο να κρατηθεί άνοιξε το στόμα της και έβγαλε όλη την αλήθεια και αυτή από μέσα της, χωρίς να υπολογίζει τίποτα, πίστευε πως είχε περάσει πολύς καιρός για να το θυμάται ακόμα η Εβελίνα και να ασχοληθεί, αλλά όπως και να είχε, αποφάσισε να μιλήσει στην Μαρίνα και να άφηνε αυτή να αποφασίσει για το τι θα γινόταν παρακάτω.

-Τι με κοιτάς έτσι; Πες κάτι επιτέλους; Έχεις μισή ώρα τώρα που με κοιτάς και δεν έχεις πει λέξη, δεν έχεις να σχολιάσεις κάτι από αυτά που σου είπα;

-Δηλαδή στεναχωρήθηκε; Πόνεσε και αυτός όσο και εγώ; Το ήθελε το παιδί Ελένη, δεν...δεν χάρηκε, δεν ανακουφίστηκε, με αγαπούσε, με ήθελε Ελένη. Άρχισε να φωνάζει γελώντας η Μαρίνα. Σηκώθηκε όρθια και πήγαινε πάνω κάτω γελώντας. Για μια στιγμή στάθηκε ακίνητη και μετά πήγε και έβγαλε ένα χαρτί από την τσάντα της, ένα μικρό χαρτάκι με έναν αριθμό τηλεφώνου γραμμένο επάνω.

-Ξέρεις τι είναι αυτό; Είναι το τηλέφωνο της Εβελίνας. Με είχε πάρει πριν λίγους μήνες. Και δεν το σήκωσα, και άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή. «Συγνώμη για όλα, ήμουν χαζή, ερωτευμένη και απεγνωσμένη. Εγώ προχώρησα την ζωή μου. Ελπίζω να είστε μαζί και ευτυχισμένοι με τον Στράτο και να μην πίστεψε τις χαζές απειλές μου. Συγνώμη για όλα...» και εγώ άκουσα το μήνυμα της εκατό φορές για να καταλάβω τι εννοεί και δεν έβγαζα άκρη. Αλλά τώρα...τώρα όλα βγάζουν νόημα Ελένη, τώρα όλα δένουν.