Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο19

Άνοιξα το ντους και άφησα το νερό να τρέχει επάνω μου, ξαφνικά κατάλαβα τι είχα κάνει. Δεν ήταν μόνο που είχα κάνει έρωτα με τον Στράτο, ήταν που είχα απατήσει και τον Φίλιππο. Ένιωθα τύψεις, ενοχές, φόβο μη με καταλάβει. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή και άρχισα να τρίβω το σώμα μου με μανία ελπίζοντας πως θα διώξω κάθε σημάδι του Στράτου από πάνω μου. Όταν επέστρεψα στο δωμάτιο είχε φύγει. Έβγαλα τα σεντόνια και τα έβαλα αμέσως στο πλυντήριο, καθάρισα όλο το σπίτι σαν τρελή από φόβο μην μείνει κάποιο ίχνος και με φωνή που έτρεμε πήρα τον Φίλιππο τηλέφωνο.

Νόμιζα ότι θα το καταλάβαινε από την φωνή μου, από κάτι που θα του έλεγα και δεν θα έστεκε, από το παραμικρό. Μιλήσαμε λίγο με την δικαιολογία πως ήμουν ακόμα χάλια από το ξενύχτι και έκλεισα προσπαθώντας να είμαι όσο πιο γλυκιά γίνεται. Τι είχα κάνει; Γιατί το είχα κάνει αυτό; Πόσο χαζά είχα φερθεί; Ο Φίλιππος ήταν τόσο καλός μαζί μου και εγώ για αντάλλαγμα τον είχα απατήσει με τον ηλίθιο πρώην μου. Πέρασα όλη την ημέρα μου πηγαίνοντας πάνω κάτω μέσα στο σπίτι με τα ερωτήματα μου να βασανίζουν το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα. Από την μια ήμουν εξοργισμένη με την απάθεια του Στράτου για το θέμα του παιδιού και από την άλλη με έτρωγαν οι τύψεις για αυτό που είχα κάνει στον Φίλιππο.

Έπρεπε κάπου να το πω, νόμιζα πως θα σκάσω αν δεν το μοιραζόμουν με κάποιον. Και φυσικά όπως πάντα ο κλήρος έπεσε στην Ελένη.

-Θες να μου πεις γιατί με κουβάλησες εδώ μέσα στην άγρια νύχτα; Δεν με λυπάσαι ξενυχτισμένη γυναίκα; Δεν κοιμήθηκα καθόλου και σήμερα όλη μέρα καθάριζα. Είναι ήδη έντεκα, είμαι εδώ μια ώρα και δεν μιλάς. Τι έγινε;

-Και εγώ καθάρισα σήμερα.

-Μπράβο Μαρινάκι μου, αυτό ήθελες να μου πεις; Μου είπε δείχνοντας μου ότι δεν είχε άλλη υπομονή.

-Ελένη...μετά το πάρτι....ήρθε εδώ ο Στράτος και...

-Μη μου πεις ότι πάλι σκοτωθήκατε; Αμάν ρε Μαρίνα, έλεος πια. Πρέπει να τελειώνει αυτή η κατάσταση, τι το τραβάτε τόσο το σκοινί πια;

-Ελένη, δεν ήρθε εδώ για να τσακωθούμε....

-Ναι, ήρθε για να μιλήσετε σαν φίλοι, άσε μας ρε Μαρίνα, ωριμάστε κάποια στιγμή. Αφού δεν αντέχετε να βλέπετε ο ένας τον άλλο, βρείτε μια λύση να ησυχάσουμε όλοι.

-Θα σκάσεις επιτέλους να σου πω;, φώναξα και ξαφνικά γούρλωσε τα μάτια της, σαν να διάβασε την σκέψη μου περίμενε τρομαγμένη να ακούσει τις λέξεις να βγαίνουν από το στόμα μου.