Και αν σε μισώ...σ'αγαπάω... (GW15)

Κεφάλαιο 22

-Πάμε το άλλο Σαββατοκύριακο καμία εκδρομή; Έχουμε εκατό χρόνια να πάμε κάπου ρε παιδιά. Τι λέτε, να κανονίσω τίποτα; Γκρίνιαζε η Ελένη την ώρα που πίναμε τον καφέ μας.

- Εγώ μέσα είμαι, θα λείπει και ο Φίλιππος, έχει να πάει Θεσσαλονίκη με την δουλειά.

-Δεν ξέρω αν μπορώ, αν καταφέρω να πάρω άδεια την Παρασκευή, είπε ο Θάνος και πριν πει κουβέντα, τον διέκοψε όπως πάντα η Τασία.

-Το πολύ, πολύ πάμε μόνο κορίτσια. Ε;

-όχι, θα πάμε όλοι μαζί, είπε ο Στράτος. Θέλω να σας γνωρίσω κάποια και είναι καλή ευκαιρία να την γνωρίσετε σε εκδρομή που θα είστε χαλαροί.

«Τι ακριβώς εννοεί κάποια; Κάποια γυναίκα; Κάποια γκόμενα; Κάποια φίλη; Τι κάποια ακριβώς; Αφού αυτός δεν μας έχει γνωρίσει ποτέ σοβαρά κάποια...δηλαδή τι συμβαίνει για να καταλάβω, ο Στράτος έχει...είναι...είναι ερωτευμένος; Πως μπορεί; Αφού μετά από εμένα δεν ήταν ποτέ, δεν είχε ποτέ καμία σοβαρή σχέση που να θέλει να μας γνωρίσει. Τι έγινε τώρα; Ζηλεύω;;;;» και να που πάλι μιλούσα μόνη μου, από μέσα μου προσπαθώντας εξωτερικά να το παίξω άνετη. «εντάξει, δεν είναι ότι τον θέλω ακόμα, αλλά τόσα χρόνια που τον ξέρω μόνο εγώ ήμουν σοβαρή σχέση του, τώρα τι θα κλέψει κάποια την θέση μου; Ε καλά και τι με νοιάζει εμένα; Με νοιάζει γαμώτο, γιατί ωραία όλα, αλλά όχι και να βρει κάποια που να την αγαπήσει πιο πολύ από ότι είχε αγαπήσει εμένα. Ε και τι περίμενα όμως, ότι θα μείνει έτσι; Να γυρνάει από εδώ και από εκεί; Εγώ πως έχω τον Φίλιππο, όχι, μπράβο του, καλά κάνει γιατί του αξίζει να είναι ευτυχισμένος. Άλλωστε είναι φίλος μου, και χαίρομαι με την χαρά του. αρκεί μόνο αυτή η κάποια να μην είναι πιο όμορφη από εμένα.»

Και φυσικά αυτή η κάποια, η Μελίνα, ήταν πιο όμορφη από εμένα, και γενικότερα πιο όμορφη από πολλές γυναίκες, ήταν τόσο όμορφη που ζήλεψαν και η Ελένη με την Τασία όταν την είδαν.

Προσπάθησα να βγάλω από το μυαλό μου όλες αυτές τις σκέψεις που είχα, να μην ζηλεύω και να σκέφτομαι τον Φίλιππο και πως είχα ξεπεράσει τον Στράτο. Και όμως, όταν τον άγγιζε, όταν τον φιλούσε και όταν τον αποκαλούσε «μωρό μου» μπροστά μου τρελαινόμουν. Και δυστυχώς δεν ήταν μόνο επειδή νόμιζα πως μου έκλεβε τα πρωτεία, ούτε καν επειδή στη σύγκριση με εμένα ήταν καλύτερη, ήταν κυρίως γιατί όταν έβλεπα πως εκείνος την κοιτούσε, το στομάχι μου δενόταν κόμπος. Ήταν αυτό το κάτι στο βλέμμα του που με πονούσε. Ήταν που καταλάβαινα ότι δεν θα με κοιτάξει ποτέ ξανά έτσι όπως κοιτούσε την Μελίνα τώρα. Είχα μόλις καταλάβει ότι εμείς οι δύο είχαμε τελειώσει οριστικά, και δεν ήμουν σίγουρη ξαφνικά αν αυτό ήταν που ήθελα.