Bright Light Academy: Page Two [BXB]

CHAPTER 37: The Trio

👑NOAH'S POV👑

Only mother nature can tell when we will die. Itong mga katagang ito na lamang ang paulit-ulit kong pianpasok sa utak ko.

After what Doc Louis said, hindi ako mapakali na para bang binabagabag ako ng konsensya ko.

That's impossible. Kahit gaano pa ka-advance ang mga technology ngayon, hindi parin nila kayang mapredict kung kailan mamamatay ang isang tao. A week or two? Tsk! As if naman Diyos sila para sabihing hindi kakayanin ni Ace sakit niya. Madami man akong hindi alam kay Ace pero sigurado akong hindi niya gugustuhing mawala na lang bigla. I know he has a reason why he don't want to do an biopsy, and I hope that will benefit him.

"Young master Noah, you're bed is ready." I looked at Lady Margaret's timeworm and wrinkled face with so much emotions running through my head. Patanda na sya ng patanda, and I'm not ready for that. "Mukhang madami tayong paguusap Noah."

After nang paguusap namin ni Doc, nadatnan namin si Ace na natutulog. Hindi naman na namin siya ginising at umuwi na lang. Dahil na din sa sunod-sunod na mga nangyayari, napagisipan kong umuwi na lang muna. Alam nila Alexander iyon at pumayag naman sila. Siguro this is my way to calm myself.

Pumasok kaming kwarto ko. It's been a while, I never thought na mamimiss ko itong kwarto ko. Ilang years akong nakulong dito to rhe point na bawat sulok ng kwarto ko ay memoryado ko na, at ngayon, mukhang wala paring nagbabago.

Those time when I'm still unproblematic. Napatawa ako sa iniisip ko.

Madaming pagkain sa lamesa dito, may mga inumin at ibat-ibang klaseng snacks, ngunit mayroong isa lamang ang nakapagtawag ng pansin ko. Iyon ay ang mga candies. Candies na mga gawa ng kompanya ni Lady Margaret. I miss those.

"Take it easy Noah, hindi ka mauubusan." Pagpapaala ni Lady Margaret. Hindi na ako kumuha ng marami gaya ng sabi nila, nagbukas lang ako ng dalawa since hating gabi na din naman na. "Are you really okay, Noah? I've never seen that face before. May nangyari ba?" Bago ako sumagot ay umupo muna ako sa kama.

"Paano na Lady Margaret? Ano ng gagawin ko? Gusto kong manalo sa laro pero parang hindi ko kaya." Natatakot akong sabihin sa kaniya kung ano 'yong nangyari. Natatakot ako na sabihing may nagbabanta ulit sa akin, at 'yong taong iyon ay ang taong nagbanta din sa akin noon. Lagi akong natatakot sa kung anong pwedeng kalabasan ng larong ito. Kung matatapos ba 'to o hindi. Kung mananalo ba ako o hindi. Natatakot akong mag-alala sila para sa akin.

I felt her skin touches my cheeks. Pinunasan nito ang luha ko na hindi ko man lang namalayang tumutulo na.

Kaya siguro ang boring ng buhay ko for the past years 'no? Kasi ibubuhos nila lahat ngayon. I haven't even been in Bright Light for a year tapos ganto nangyayari? What if I'll change school? Titigil na din ba ito? Magkakaroon na ba kami ng normal college life?

Of course hindi! Kasi kung ano mang nangyayari ngayon, hindi iyon dahil sa school, dahil iyon sa akin.

"You're not talking about RDG, right?" She asked, I know she will get it. She knows me more than I know myself. "You know what Noah, if you will play a game, be sure you'll be in a winning team. Hindi ka mananalo kung mag-isa ka lang lalo na't madami ang kalaban mo. Win in your mind and you will win in your reality." Niyakap niya ako at hinaplos ang buhok ko, just like what she always did.

I don't know if that will work. Mahina talaga ako magcomprehend ng mga advice. Siguro malalaman ko lang ibig sabihin no'n kapag kailangan ko na talaga.

"Lady Margaret, I have a question." Umalis ako sa pagkakayakap niya.

"Hm?"

"What if your friend will die? Anong gagawin nyo?" Halata sa mukha niya ang pagaalala.