"bir araba korna çalıyor,
sen annen sanıyorsun ağlıyorsun.
hala kimse okşamıyor saçlarını,
kıyamet kopuyor da
sen ölmüyorsun."
texting/düzyazı,gay kurgu
Her şeye rağmen sıcaktı güneş. Her şeye rağmen üstesinden geliyordu insan. Hayat bir şekilde günleri birbiri ardına eklemenin bir yolunu buluyordu, her şeye rağmen."
Mrs. Dalloway, Virginia Woolf
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aktan'ın bakış açısından;
Perşembe 23.45
Elimdeki sigarayı ateşlerken ayaklarımı yere vuruyordum. Tedirginliğin her bir zerremi esir aldığını hissettiğimde onaylamazca iki yana salladım kafamı. Ritmik adımlarla yere vurduğum ayağımı durdururken sakin kalmam gerektiğinin bilincindeydim. Bana öğretilen şey buydu. Hayatım boyunca bunu öğrenmiştim ben, duyguların üzerini örtmeyi, sakin kalmayı, ölümle yüz yüzeyken bile bunu görmezden gelmeyi. Neden şimdi yapamıyordum? Sigarayı dudaklarımın arasına götürerek derin bir nefes çektim içime. Zehirleyici duman hızlıca içime süzülürken bunun bile beni sakinleştiremediğini fark etmiştim. Avucumun içiyle şakaklarımı ovuşturarak yüzümü ellerime gömdüm. Felaket bir sancı vardı içimde. Kalbim ağrıyordu.
Sigaranın külü yere düşerken buna aldırış etmedim. Tam da şu an...Ilgaz ne yapıyordu? Neden gelmek istememişti benimle? Anlamaya çalışıyordum...Her zaman anlamaya çalışıyordum onu. Ama şimdi...Ne düşüneceğimi bilemeyecek kadar panik halindeydim. Benimle olmak zarar mı veriyordu ona? Tek bir an, tek bir sözcük belki de. Ona sevilmeye layık biri değilmiş gibi hissettiren yine ben değil miydim? Sözcüklerimle zehir saçarken kendimden başka kimseyi düşündüğüm yoktu. Şimdi neden öyle olmuyordu? Ben artık kendimi düşünemiyordum ki...Kimdim ben? Aktan kimdi? Tek düşündüğüm şey Ilgazdı.
Gecenin bir vaktinde, alacakaranlıkta ve güneş doğarken. Yeni bir gün başladığında ve sonra gece lambaları tek tek yanmaya başladığında. Benim tek düşündüğüm şey Ilgazdı artık. Tüm bunlar benim yaşamıma aykırıydı. Daha önce hiç...Böylesine derin bir ilişkinin içerisine girmemiştim. Ben sadece emirler alır ve emirler verirdim. Buydu benim hayat çizgim. Ne ilerlediğim yoldan şaşıyor ne de geriye dönmek istiyordum. Ilgazdı tüm bu düzeni alt üstün eden. Her şeyden habersiz...Benim hayatımda bir devrim.
Kim öğretecekti ki bana sevgiyi? İnsanı zayıflatmaktan başka bir işe yaramıyordu. Çocukluğumda ve gençliğimde hep böyle düşünmüştüm. Neden şimdi daha güçlü hissediyordum? Geri dönüşümüz olmadığını fark ettiğimde başlamıştı her şey. Hayaller kurmaya başladığımda, Ilgazı da o hayallere dahil ettiğimde kendi sonumu kendim getirmiştim. Son...Benim sonum buydu işte. Bir zaman sonra Ilgazın yanında olabilecek miydim? Nefeslerimiz birbirine karışacak mıydı? Ya da...Daha da kötüsü, Aktan'ın kalbi atmaya devam edecek miydi? Bilmiyordum. Tüm bunlar benim gerçeğimken yarını bile düşünmeyi bırakmıştım ben. Ta ki...Ilgaz hayatıma girene kadar.
