𝒅𝒐𝒏'𝒕 𝒎𝒆𝒔𝒔 𝒖𝒑 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒎𝒂𝒇𝒊𝒂

ℴ𝓃ℯ

Alessia's POV:

Κοιτάχτηκα για τελευταία φορά στο καθρέφτη.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατέβηκα κάτω όπου είδα την μαμά μου που με κοιτούσε.

Μαμα- κούκλα είσαι!

Η γλυκιά φωνή της είπε με θαυμασμό.

Αγνόησα το σχόλιό της και χαμήλωσα το πρόσωπο μου.

Σηκώθηκε και με πλησίασε με ανήσυχο βλέμμα.

Μ- Κάτι έχεις, έτσι δεν είναι;

Α- Απλά δεν είμαι σίγουρη. Μπορεί όλο αυτό είναι λάθος.

Μ- ο πατέρας σου είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει...Γνωρίζω ότι δεν έχει κάνει και τα καλύτερα στην ζωή του αλλά από την στιγμή που ο ίδιος ζήτησε να σε δει, σημαίνει ότι έχει μετανιώσει για τα λάθη που έκανε στο παρελθόν.

Κατάλαβε πως υπάρχω..

Α- Δεν ξέρω. Φοβάμαι για το τι μπορεί να συμβεί...

Νιώθω ότι θα τον δω και θα ξεσπάσω.

Αλλά η άλλη πλευρά του εαυτού μου, λέει ότι θα τον δω και θα τον αγκαλιάσω σφικτά.

Μ- Όλα καλά θα πάνε Alessia. Το υπόσχομαι.

Απλά έγνεψα στην απάντηση της.

Δεν με είχε πείσει όμως.

Ακούστηκε κόρνα αυτοκινήτου από έξω.

Ήρθαν.

Μ- Ώρα να πηγαίνεις.

Της χαμογέλασα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.

Γύρισα το κεφάλι μου προς αυτήν, που είδη με κοιτούσε και έτρεξα και την αγκάλιασα σφικτά.

Στην αρχή ξαφνιάστηκε αλλά ανταπέδωσε.

Δεν ήμαστε και πολύ κοντά με την μητέρα μου, αν εξαιρέσεις τις ευχάριστες στιγμές μας.