မြေခွေးမိစ္ဆာကျင့်ကြံရေးလမ်းညွှန်

၀၅၅

အခန်းတွင်း၌ တိတ်ဆိတ်မှုသာ ကြီးစိုးလာသည်။

စုန့်ချီ ချင်ယွိကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ချင်ယွိသည် သူမ၏မျက်နှာအမူအရာကို အတတ်နိုင်ဆုံး ချုပ်တည်းဖို့ကြိုးစားနေပါသော်လည်း စုန့်ချီကမူသူမ၏မျက်လုံးများ ပျော်ရွှင်ရိပ်သန်းသွားမှုကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်သည်။ သူမ၏မျက်ဝန်းတောက်တောက်များက ရုန်ပိုင်အား လေးစားကြည်ညိုသဖွယ် ကြည့်နေ၏။

ရုန်ပိုင်က သဘောထားကြီးစွာနှင့် ခွင့်ပြုပေးလိုက်သဖြင့် စုန့်ချီသည် သုံးဦးကြားလေထုကို သက်တောင့်သက်သာဖြစ်သွားအောင် ဖာသိဖာသာဖြင့် ရှင်းပြချက်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

" သူကလည်း ကျွန်တော့်လိုပဲ မိစ္ဆာဘုရင်နဲ့တွေ့ချင်လို့တဲ့။ လူများများအတူသွားလေ၊ ကူညီဖော်များများရလေပဲပေါ့"

ရုန်ပိုင်ကမူ အနှီစကားခေါင်းစဉ်အောက်သို့ ဝင်မသွား။ ထို့အစား သူက စုန့်ချီကိုသာ ပြောလာ၏။

" စားစရာတွေက အကုန်အောက်ထပ်မှာ၊ မင်း ဗိုက်ဆာနေရင် သွားစားကြမယ်။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်တစ်ယောက်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ရှင်းခိုင်းလိုက်တော့မှာ"

" ကျွန်တော်ဗိုက်ဆာပါတယ်၊ သေချာပေါက် ဆာတာပေါ့ "

စုန့်ချီက ပြုံးလျက် ရုန်ပိုင်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်၏။

" ကျွန်တော် သုံးရက်တောင် အိပ်ပျော်ထားတာ ဘယ်လိုလုပ် ဗိုက်မဆာဘဲ နေပါ့မလဲ၊ ကျွန်တော် ဗိုက်ဆာလွန်ပြီး ခေါင်းတွေမူးနေတာဖြစ်မယ် "

သူ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ လမ်းလျှောက်လိုက်သည်။ သူ့ခြေလှမ်းများဟာ တုန်ရီနေဆဲ။ ရုန်ပိုင်က စုန့်ချီ၏ အပြုံးမျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်ဝန်းများဟာလည်း ငွေကြယ်ပွင့်များ ပက်ဖြနထားသကဲ့သို့ အပြုံးရိပ်များသန်းလျက် အရည်လဲ့လာသည်။

စုန့်ချီက တံခါးပေါက်ဘက်သို့ ဦးတည်လျက် အပြင်သို့ထွက်လျှောက်သွားသည်။ ရုန်ပိုင်က သူ့နောက်မှ ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်လာ၏။ ချင်ယွိတစ်ယောက်တည်းသာ အခန်းထဲတွင် ကြောင်တောင်တောင်နှင့်ကျန်ခဲ့ပြီး အဆုံးမှာတော့ သူမသည်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ခုန်ဆင်းကာ ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။