නග්න සිතුවම් || [short story]

10.

යුන්ගිගේ දෙතොල් අතරට තමා දියවී යන්නාක් සේ ජිමින්ට දැණිනි. ඔහුගේ නිය යුන්ගිගේ පපුව මත රටා මවමින් ඇද වැටිණි.

බිමට බරවූ තරුණයාගේ නිරුවත් සිරුර තමාගේ ළයට තදකරගත් යුන්ගි ඔහුගේ හදගැස්මට සවන් දුන්නේය.

ගලා යන ජල දහරාවේ හඬවත්, සියොතුන්ගේ නදවත් ඔවුන්ට ඇසුණේ නැත. අහිමි වූ උණුසුම සොයාගත් බව කියාපාමින් ගැහෙනා හෘදයේ ගැස්මෙන් ඔවුන්ගේ දෙසවන් පිරී තිබිණි.

'හ්‍යුන්ග්...' ජිමින්ගේ උණුසුම් සුසුමක් තමාගේ තනපුඩුවක් මත වදිනා ආකාරය යුන්ගිට දැණිනි.

ඔහුගේ දෑත් ජිමින්ගේ සිරුරේ හැඩය මත ඇදී ගියේය.

'ඔව්...'

ජිමින් තමාගේ දෑත් යුන්ගිගේ පපුව මතින් තබාගෙන දෑත් මතින් නිකට රඳවා ගත්තේය.

'ඇයි අපිට එකතු වෙන්න බැරි?' ජිමින් සිහින් හඬකින් විමසීය.

යුන්ගි තමාගේ මහපටැඟිල්ල ජිමින්ගේ දෙතොල් මතින් රැගෙන ගියේය.

පෙර දිනක නිකැළැල්ව තිබූ පිරිපුන් දෙතොල් අද දින කැළැල් වලින් පිරී තිබිණි.

යුන්ගි තමාගේ පිරිසිදු කැන්වසයේ සිත්තමක් නිර්මාණය කළේය.

එම සිතුවම දිනක කැන්වසයෙන් මැකී ගියද සිත්තරාගේ සහ කැන්වසයේ හදවත්වල සදාකාලික විය.

යුන්ගි ජනේලයෙන් පිටතට නිහඬ බැල්මක් හෙලීය.

'ජිමින්... අපිට උණුසුම ලබා ගන්න පුළුවන් එකිනෙකාගෙන්... ඒත් ආදරය කරන්න අපි තව ඇසුරු කරන්න ඕන. මේපල් කොළයක් ලස්සන දුඹුරට හැරෙන්න කල් යනවා වගේ හැඟීම් ගැඹුරට තේරුම් ගන්න අපිට කල් ඕන.'