Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

Koca bebek...

Hastaneden çıkarken herkesin yüzünde naif bir gülümseme vardı. Pippa büyük annesinin koluna girdi ve otoparktaki arabaya doğru yürüdüler. Vera ve Isabella birkaç adım arkalarında kalmıştı.

" Hastaneden sonra Pippa' nın beni doktor randevusuna çağıracağını beklemiyordum." Dedi Vera. Isabella gözlüğünü çıkarıp çantasına attı.

" Bende şaşkınım. Onca hakaretinden sonra bebeğine söylediğin onca şeyden sonra seni neden yanında istediğini bilmiyorum. Lakin sen Pippa yı büyütenlerden birisin. Bence sorunun cevabını zaten biliyorsun." Dedi. Babaannesinin arabaya binmesine yardım ettikten sonra konuşan iki kadına döndü.

Bretha" Konuşmak zorundalar." diyerek endişeli torununu sakinleştirmeyi çalıştı.

Vera başını salladı ve Isabella' ya
" Haksız olduğum yerler olduğunu biliyorum Isabella. Franco' nun Pippa' ya olan duygularının ergen bir çocukken başladığını biliyorum. Toksik bir birliktelik olacağınıı düşünüyordum. Aile sarmalımız oldukça içiçe. Bazen kendimi kaybettiğimi kabul ediyorum." Dedi kadın. Isabella kaşlarını yukarı kalktı. Yüzündeki ifade ' Öyle mi?' Der gibiydi. 

" Bundan sonra istediğim tek şey Pippa' nın ve bebeğin iyiliği. Üzülmesini istemiyorum. Böyle bir dönemde herkesin onu el üstünde tutması gerekiyor." Dedi. Eli arabayı işaret ederken " Hava çok sıcak. Arabaya geçelim." diyerek konuşmayı sonlandırdı. Vera' nın ne düşündüğünü pek önemsiyor değildi. Kadının samimiyetine inancı yoktu. Yıllar süren çekişmeleri sessiz bir barış antlaşmasıyla son bulduğunda beri birbirine karşı saygılarını korumaktan başka birşey yapmıyorlardı. Kocasına zamanında aşık olduğunu iddia eden bir kadına sadece aile huzurunu bozmamak adına katlanıyordu. Şimdi aralarında oluşan yeni bağ ile gereğinden fazla diyalog içine girdiklerini düşünmekten kendini alamıyordu. 

" Francesco hala aynı görüşte mi? Pippa' nın gitmesini mi istiyor?" Diye sordu Vera. 

" En son fikirini beyan ettiğinde ' Gitmek Pippa' nın tek seçeneği.' diyordu ama bu Pippa' nın hayatı. Kendine zarar verdiği göremediği noktaya gelene kadar bizim müdahale etmek gibi bir şansımız yok." Dedi. Kızının arabasını takip ediyordu. 

" Haklısın. Franco ve ikisinin kararına sayıgı duymak zorundayız." Dediğinde Isabella iç çekti ve ardından güldü. 

" Gerçekten böyle mi düşünüyorsun? Birbirimizi az çok tanıyoruz. Ben senin Franco' nun hiddetini daha fazla üzerine çekmek istemediğini düşünüyordum." Dediğinde Vera' da güldü. 

" Oğlumu kaybetmek istemiyorum. Ayrıca ikisinin birlikteliği Bretha' yı mutlu ediyor. Anlaşamasakta Bretha en zor zamanlarımda her daim yanımdaydı. Şu yaşında torunlarının mutluluğunu görmek istiyor." Dedi kadın. 

" Bencede." Dedi Isabella. Çiftlik yoluna girip araçlarını art arda park ettiler. " Bundan sonra olanları birkaç adım uzaktan izlemek çok daha iyi olacaktır. " Dedi arabanın kontağını kapatırken. Vera onu onayladı ve arabadan inip Pippa ve Bretha' ya katıldılar. Francesco ailenin hastanede yaşadığı kaosun ardından çiftliğe uğramamıştı ve kızının da Franco ile yakın olmasını istemiyordu. Babasının telefonuyla ailenin toplandığını öğrenmiş ve yine babası tarafından gelmesi konusunda kesin bir bir talimat verilmişti. Sergio Rossi nin ölene kadar yapacağı şey ailesini her daim bir arada tutmaktı. 

Bütün aile bahçede kurulan büyük yemek masasının etrafında toplanmıştı. Violetta ve Isabella ve Francesco' nun arasında oturuyordu. Pippa' nın gözleri bir ara bahçeye açılan mutfak kapısına birde garaj yoluna kayıyordu. Franco henüz gelmemişti. Ailenin 4 nesil aynı yemek masasındaydı. 

Kızının yemeğini çatalı ile didiklediğini gördüğünde " Miden mi bulanıyor?" diye sordu. 

" Hayır." Dedi Pippa. Suyundan bir yudum aldı ve " Tuvalete gideceğim." diyerek sandalyesinden kalktı ve eve girmek için mutfak kapısına doğru yürüdü. Telefonu elbisesinin cebindeydi ve çalınca kapı girişinde durdu.