Dahyun လည္းေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးေတာ့မွ ႏိုးလာသည္.....
ေဘးနားက သူ႔လက္ကိုကိုင္ကာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးမကိုၾကည့္မိေတာ့ လူကအလိုလိုျပံဳးမိသည္......
သူ႔ကို ေမေမအျပင္တျခားလူကတစ္ခါမွ ဒီေလာက္အထိဂ႐ုစိုက္မေပးဘူး.....
ယုတ္စြအဆံုးေျပာရလ်ွင္ မ ကပင္ဒီလိုမ်ိဴ းအထိေတာ့မလုပ္ေပးဘူးပါ....
" အမ ႏိုးေတာင္ႏိုးေနၿပီလား......... ''
Momo အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနေသာ မ်က္စိႏွစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္ပြတ္ကာေျပာလိုက္သည္....
" အခုမွပါ.... ကေလးမလည္း အမေၾကာင့္အလုပ္႐ူပ္ရၿပီ.... ''
" အဲ့ဒါဆိုလည္း ေနေကာင္းရင္ေန႔တိုင္းထမင္းခ်က္ေကြၽးေပါ့..... ''
" ဟုတ္ပါၿပီ႐ွင္....... ''
အမက ကိုယ္ပူတာသိသိသာသာေလးက်သြားတာမို႔ momoခုမွပင္စိတ္ေအးႏိုင္သည္...
အနာကို ေဆးအသစ္ျပန္ထည့္ေပးကာ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ေဆးတိုက္ၿပီး အိပ္ခိုင္းလိုက္သည္....
Momo လည္းအမအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့မွ အေပၚထပ္သို႔တက္ကာ ေရအျမန္ခ်ိဴ းလိုက္သည္....
အမအတြက္ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္တုန္းကႏွစ္ေယာက္စာျပဳတ္ထားတာမို႔ momoလည္းဆန္ျပဳတ္ပင္ေသာက္လိုက္သည္....
လူကမအိပ္ခ်င္ေသးတာမို႔ coffeeေလးေသာက္ရင္းဧည့္ခန္းမွာထိုင္ကာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္ေနလိုက္သည္.....
စာဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ph ကအသံျမည္လာတာေၾကာင့္ကိုင္လိုက္ေတာ့ chaeyoungဆီမွphလာတာျဖစ္သည္......
** Momo ရယ္အေရးႀကီးကိစၥကိုေမ့ေနရတယ္လို္..... **
ကိုယ့္ေခါင္းကို ျပန္ေခါက္လိုက္ကာ phကိုင္လိုက္သည္.....
တစ္ၿပိဳင္နက္ ၾကားရပါၿပီ
Son chaeyoung ၏ျသဝါဒစကားေတြကို....
" Hirai momo ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနတာလဲ..... ငါ တစ္ေနကုန္phေတြေခၚေနရတာ....
ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းမသိဘူး စိတ္ပူေနရတာ.....
ငါ့ကို စကားေလးလွမ္းေျပာဖို႔ေလာက္ေအာင္ နင့္မွာအခ်ိန္မ႐ွိဘူးလား ဟင္...... ''
" Chaeyoung ကလဲအဲ့လိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔
ငါ ေမ့သြားလို႔ပါဟာ..... ''
YOU ARE READING
ေႁခြ 🍂(ခြွေ)
Fanfictionခ်စ္တာေပါ့....... ဒီအတိုင္း ခ်စ္ပါတယ္လို႔ဖြင့္မေျပာခဲ့႐ုံေလးပါပဲ..... ပါးစပ္ဖြင့္မေျပာပဲ သူသိေအာင္လည္းႀကိဳးစားခဲ့ဖူးတာအႀကိမ္ႀကိမ္ပါ..... အၾကင္သူက မရိပ္မိခဲ့တာထင္ပါတယ္ေလ.... 🌫 Unicode ချစ်တာပေါ့....... ဒီအတိုင်း ချစ်ပါတယ်လို့ဖွင့်မ...
