Dahyun ကေတာ့ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
ပန္းကန္ႏွစ္ခ်ပ္ထဲသို႔ ထမင္းခူးထည့္လိုက္သည္ ။ စားပြဲကိုမလာပဲ မီးဖိုခန္းဝမွာမတ္တပ္ႀကီးရပ္ကာ ေငးေနေသာ ကေလးမကို Dahyun လွမ္းေအာ္လိုက္သည္ ။
" ဟိတ္.... လာေလ ကေလးမရဲ႕ ''
" ဒါေတြက မွာထားတာလား ''
" မဟုတ္ပါဘူး ဒါေတြက ငါခ်က္ထားတဲ့ဟာေတြပါ မင္းေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေတြထက္ေတာ့ ပိုစားလို႔ေကာင္းမွာပါ လာ ထိုင္.... ''
Momo လည္းစားပြဲဆီသို႔ ေလ်ွာက္လာကာ
ထိုင္ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ထမင္းေတြဟင္းေတြက ခ်က္ထားတာမၾကာေသးလို႔လားမသိဘူး အေငြ႔ေလးေတြထြက္ေနတယ္ ။ အမႀကီးကေတာ့ သူ႔ပန္းကန္ထဲကိုဟင္းေတြထည့္ေပးလိုက္ သူ႔ဘာသာစားလိုက္နဲ႔ အလုပ္႐ူပ္ေနတယ္ ။ Momo လဲသူ႔ထမင္းပန္းကန္ထဲက ထမင္းပူပူေလးကို ဘာမွန္းမသိတဲ့ဟင္းတစ္မ်ိဴ းနဲ႔အတူ ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္တယ္ ။
စားလို႔ေကာင္းတယ္ ဟင့္အင္း ေကာင္းတာထက္ပိုတယ္ ဘယ္လိုေျပာျပရမလဲ ဟင္းကလဲ ခ်ိဴ ခ်ိဴ ေလး ဝါးစရာေတာင္မလိုပဲ ပါးစပ္ထဲအရည္ေပ်ာ္သြားသည္ ။
'' ဒါနဲ႔ဒီဟင္းကဘာလဲ ''
Momo သူ႔ပန္းကန္ထဲက ဟင္းကိုလက္ညိဳးထိုးျပကာေမးလိုက္သည္ ။
" မင္းအဲ့ဒါကိုတကယ္မသိဘူးလား ''
" တကယ္မသိလို႔ေပါ့ ''
အာလူးအခ်ိဴ ႏွပ္ပန္းကန္ကိုျပကာေမးေနေသာ ကေလးမေၾကာင့္ Dahyunကိုစေနတာလားဟုပင္ထင္မိသည္ ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္ေတာ့လည္း တကယ္မသိတဲ့ပံုေလးနဲ႔....
" အဲ့ဒါက အာလူးအခ်ိဴ ႏွပ္ေလ မင္း မစားဖူးဘူးလား...... ''
" ၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး ဒါေပမယ့္ စားလို႔ေတာ့ေကာင္းသားပဲ ''
Dahyun လည္းဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ
ထမင္းသာဆက္စားေနလိုက္သည္ ။ Momo မွာေတာ့ အမ်ိဴ းအမည္မေဖာ္ႏိုင္ေသာ ဟင္းမ်ားကိုတစ္ခုၿပီးတစ္ခု လက္ညိဳးထိုးတာ အမႀကီးအေမးေနသည္ ။
" ကေလးမ မင္းအေမက ဒီလိုဟင္းမ်ိဴ းေတြ
ခ်က္မေကြၽးဖူးဘူးလား ''
YOU ARE READING
ေႁခြ 🍂(ခြွေ)
Fanfictionခ်စ္တာေပါ့....... ဒီအတိုင္း ခ်စ္ပါတယ္လို႔ဖြင့္မေျပာခဲ့႐ုံေလးပါပဲ..... ပါးစပ္ဖြင့္မေျပာပဲ သူသိေအာင္လည္းႀကိဳးစားခဲ့ဖူးတာအႀကိမ္ႀကိမ္ပါ..... အၾကင္သူက မရိပ္မိခဲ့တာထင္ပါတယ္ေလ.... 🌫 Unicode ချစ်တာပေါ့....... ဒီအတိုင်း ချစ်ပါတယ်လို့ဖွင့်မ...
