NEMESİS

SON-2

  Herkese selamlarrr. Bu bölümde çok şaşıracağınız şeylerin olacağının garantisini verebilirim. Bolca yorum yapmayı kendi fikirlerinizi katmayı unutmayın lütfen ❤️. Sizin yorumlarınız benim için çok önemli 💕💕
———————————————————————————

"Mehmet amca ben çıkıyorum."

"Tamam yavrum. Dikkatli ol."

Ayakkabılarımı giyerken telefonumun çaldığını farkettim. Koşar adımlarla telefonumu elime aldım arayan kişi Defneydi; tek ve en yakın arkadaşım. Kapıdan çıkarken hemen cevapladım aramasını.

"Kızım hadi çıktın mı? Elbise bakmaya gidecektik." derken içindeki heyecanı gizleyemiyordu.

"Şimdi çıktım. Avm'nin orada buluşuruz."
"Tamamdır. Bay bay."

Telefonu hızlıca kapattım. Mezuniyetimize son bir gün kalmıştı. Ve elbise almayı benim geciktirmelerimle birlikte son güne uzatmıştık. Ne kadar geç o kadar iyi. Aynı hızla devam edip metroya binmiştim.
                                                                                 *
"Defne! Geldim." avm'nin girişinde beni bekliyordu.
"Elisa!" diyerek el salladı.

İkimizde koşarak birbirimize sarıldık. Uzun zamandır görüşmüyorduk. Tabii bir hafta çok uzunsa. Mezuniyet için elbise ve ayakkabı bakmaya gelmiştik buraya. Açıkçası çok abartı bir şey seçmeyi planlamıyordum. Şimdiden ne giyeceğime dair aklımda bir kaç bir şeyler oluşmuştu.

"Seni çok özledim. Ayy valla elbise bakacağımız için çok heyecanlıyım." Defne ve kıyafet takıntısı. Sırıtışıma engel olamadım. Çok tatlıydı, hayatını gerçekten yaşamayı biliyordu. Ben ise hayatımı yoluna sokmaya çabalıyordum.

"Bende seni çok özledim." dedim uzatarak.
"Ne tarz bir şey düşünüyorsun?" sorusunu sorarken içeriye doğru yürümeye başlamıştık.

"Siyah renkte sade bir şey düşünüyorum. Ama uzun mu olsa kısa mı karar veremedim daha."

"Ooo bence kesinlikle kısa seçmelisin. O güzel bacaklarını ortaya çıkarır."
Utanıp sırıtarak karşılık verdim. Esas onun mükemmel bacakları ve fiziği vardı. Ama değerini bilmiyordu. Defneyle ortaokula başladığım zamanlar tanışmıştık. Çok iyi ve güzel bir kişiliği vardı. Böyle arkadaş zor bulunur desem bile yalan olmazdı. Küçükken yaşadıklarımı sadece o ve Berk biliyordu. Ahh... Berk, eski sevgilim daha doğrusu beni aldatan eski sevgilim. Onunla lisede tanışmıştım. Başlarda her şey rüya gibiydi. Bana bu hayatta bazı şeylerin anlamı olduğunu gösteriyordu. Ama Berk'in gözlerimi kapattığı o perde artık kalkmıştı, sinema sona ermişti.

  Giyim mağazasına girmiştik. Defne hemen içeriye atmıştı kendini. Bir an elbiselerle arasında bir çekim olup olmadığını sorgulamadım değildi.

"Vay be şu elbiselere bak! Hepsini alıp her bir dakika üstümü değiştirsem nasıl olur?" derken gülüşüne engel olamadı.

"Vay be gerçekten vay mükemmel elbiseler var ama bil bakalım neyimiz yok?" dediğim şey onun biraz suratının asılmasına neden olmuştu.

"Para!" dedi elbiselerin fiyatlarına bakarken.

Elbiselerin fiyatlarında bir göz gezdirdim. Biz mi fakirdik yoksa millet mi çok zengindi bilmiyordum ama 600 TL'den aşağı elbise yoktu.
Defne elinde parlak bir elbiseyle yanıma geldi. Tam ona göre yapılmış bir elbiseydi sanki. Kabine doğru ilerledik.