[ستتعلم كل شئ وحدَك فى هذه الحَياه إلا القَسوه سَوف يُعلمها لك أحَدهُم💔😐]ثم وصلت لباب مكتبه لتدق بابه و من ثم تدخل و نظر لها ادم و توسعت عيناه بدون احساس لأنه رأى ملاكا أمامه شعر ادم بإحساس غريب لم يشعر به من قبل ثم تقابلت أعينهم و ينظرون لبعضهم.
رهف: احم.. صباح الخير.
ادم: صباح النور، حمد الله على سلامتك.
رهف: الله يسلمك.
رهف: طيب انا هعمل ايه انا لسه معرفش حاجه.
ادم: حقولك هتطلعى من مكتبى هتلاقى مجموعه من المكاتب حتروحى عند واحده اسمها مرام هى حتعلمك كل حاجه.
رهف: مرام؟ يعنى انا حبقى سكرتيرتك و تقولى اروح عند مرام عشلن تعلمنى.
ادم: اومال انتى مستنيانى انا مثلا اللى علمك.
رهف: ايوه طبعا.
ادم: و انا مالى و بعدين انتى ازاى تتكلمى معايا كده؟
رهف: عشان انت غريب.
ادم بحده: كلمه زياده كمان حتبقى بره و ياريت تبتديها على خير عشان انا خلقى ضيق.
خافت رهف من كلامه و من ملامح وجهه الذى تغيرت و عروقه الذى برزت ثم خرجت و أغلقت الباب بقوه وذهبت الي مرام..
ادم: دى كمان بتهبد الباب هى ناقصه فعلا مشاكل من أول يوم ليها و من أول دقايق اومال بعد كده حتعمل فيا ايه.
ثم دخل فارس مندفع دون طرق الباب و كان نفسه سوف ينقطع من كثره الركض.
ادم: انا مش فاهم الغباء اللى انت فيه ده هو انا مش قلتلك مليون مره ابقى خبط مش ده باب و دى ايدك ابقى خبط.
فارس بصوت متعب: مش ده موضوعنا دلوقتى فى حاجه مهمه اوى حصلت.
ادم: اهدى بس عشان شكلك كنت بتجرى اقعد و اهدى كده.
فارس: مفيش وقت عشان اهدى.
ادم: فى ايه؟
فارس: شركه KYH جايه عشان اجتماع مهم شكلها عايزه تتعامل معانا فى شغل و كمان عايزه تشوف الشركه عامله ازاى و الموظفين بيعملوا ايه و انت فاهم بقا التفاصيل.
ادم: طيب روح قول لكل العمال إن هم يعدلوا نفسهم و يبطلوا كلام و خاصتا البنات و روح شوفلى رهف فين عشان هى اللى هتودينا فى داهيه.
فارس: شويه شويه حتتعلم بس انت براحه عليها.
ثم انطلق فارس مسرعا ليبلغ الكل بأعلى صوته ثم وجد رهف أمامه ثم امسكها من معصمها و ركض بها حتى وصل لغرفه الإجتماعات و كان ادم يجلس فى المقدمه........
رهف: فى ايه يا فارس انت جريت بيا كده ليه انا اتفجعت.
فارس: انا أسف جدا سامحينى بس كان لازم أجيبك فى أسرع وقت.
ادم: لوسمحتى انا مش عايزك تتكلمى فى الاجتماع ده خالص دى أكبر شركه فى العالم اى غلط الثمن حيبقى غالى اوى.
رهف: حاضر.
ادم: طب مانتى شاطره اهو و بتعرفى تقولى حاضر اومال مغلباني معاكى ليه؟
ضحكت رهف ضحكه مجامله.
ادم: ايه مش عاجبك كلامى؟
رهف: على فكره غرورك ده مش حينفعك فى حاجه.
ادم: انتى شايفانى مغرور؟
رهف: اه و جدا كمان.
اد: انتى قولتى ايه؟
رهف: مقولتش.
ادم: انتى عايزه تعملى مشكله و خلاص.
رهف: انت اللى ابتديت على فكره.
ادم: اها فعلا طيب ماشى.
رهف: ايه ايه و بعدين يعنى قصدك ايه ؟
ثم وقف ادم و اهبد يده بقوه ع الطاوله
ادم بصراخ: ياريت تسكتى عشان انتى بتعصبينى.
رهف: انت اللى عملت كده هه.
فارس: خلااااااااااااص كفايه انا لو قاعد مع توم و جيرى كان زمانهم اتصالحوا يا ساتر عليكوا ياريت تهدوا الله يخليكوا احنا ورانا اجتماع..
*****************************************************************
ثم جلس ادم و بجانبه رهف و بجانبها فارس ثم دخلت أعضاء الشركه ألقوا التحيه على بعض و جلسوا و ادم و رهف كانو فى مزاج سئ.عضو من الشركه و لكنه كان من كوريا: 좋아, 우리는 회사와 리나 명예를 다루고 싶다. الترجمه"احنا عايزين نتعامل مع الشركه بتاعتكوا و لينا الشرف.
لم يرد أحد عليه لأن لا أحد. يتقن اللغه الكوريه.
ثم نطقت رهف بكل ثقه: 우리는 우리의 명예입니다, 우리는 당신의 주문하에 있습니다 الترجمه" ونحن لنا الشرف سيدى نحن تحت أمرك فى أى شئ.
تفاجئ عمر و فارس و باقى العاملين من رهف.
فاكملت رهف الكلام مع الشركه الاخري....
ثم انتهى الإجتماع وعقدوا معهم عقد للعمل معهم بفضل رهف لأن المترجم لم ياتي لانه كان مريض و فى منزله.
ثم خرجت رهف بدون نطق حرف واحد و اتجهت نحو مكتبها لترتب أعمال الاستاذ ادم.
و بقى ادم و فارس فى غرفه الاجتماعات.
فارس: انا مصدوم.
ادم: مش عارف انا البنت دى غريبه اوى بس عجبانى.
فارس: انت قلت ايه؟
ادم: مقولتش حاجه.
ثم وقف ادم و وهو ذاهب لمكتبه...
يقع مكتب رهف خارج غرفه ادم و هو داخل لمكتبه نظر لرهف و نظرت إليه بغضب ثم ابعد عينيه و دخل مكتبه.
رهف: بارد.
ثم جاء فارس بعد ادم بقليل و قال لرهف: ماشاء الله عليكى انتى اتعلمتى اللغه دى منين؟
رهف بضحك: ده كورى و انا أصلى بحب المجتمع اللى بره أكتر من هنا فتعلمت اللغه الأنجليزيه و اللغه الكوريه و اليابانيه.
فارس: انتى فاجئتينى بجد بس برافو.
رهف: شكرا.
ثم ذهب فارس لمكتبه و رهف تجلس على الكرسى وجدت مرام تدخل لادم باندفاع ثم ذهبت رهف إليها و مسكت يدها بقوه و.............
[ قتلتنى الغيره💔! ثم تذكرت إننا أصدقاء😞🙂💔].
أنت تقرأ
روايه الليالي المظلمه
Mystery / Thriller"ما كان يُخيفني دائمًا هو أَن أَغدو خاويًا تقريباً, أنّ لا يكون لدي في النهاية أي سببٍ جدّي للعيش .. كنتُ كمن يذوبُ ويتحلل في الحال, وشعرتُ بأني لم أعد موجوداً. لم يعد ثمة ما يحولُ بيني وبين الغرق، بنحوٍ مقزز, في نوعٍ مِن السأم لا يُمكن مقاومته, ف...