Prison of Lies (Partners in Crime Book 2)

Chapter 7

Caleb's POV

I saw Sidney. Nandito kami ngayon sa lugar kung saan ako nag propose sa kanya. Sa gazebo na nakatayo sa ibabaw ng dagat. She's wearing a beautiful white dress and her hair is surrounded by a flowers.

Unti unti ko siyang nilapitan. I find it weird dahil malungkot ang mukha niya. I slowly held her right cheek and a tear fell from her eyes.

"What's wrong?" I asked but she just shook her head and smiled weakly.

"I love you Caleb! I love you so much!" Hindi tumigil sa pag patak ang mga luha niya. I cupped her face and tried to wipe her tears.

"Hush.. Please don't cry. I'm here and I love you more. Bakit ka umiiyak?" Patuloy lang ito sa pag iling at mas lalong bumigat ang kanyang pag iyak.

Slowly, her face moved closer to claim my lips. I kissed her back para mawala ang sakit na nararamdaman niya.

But then she pushed me away at kumunot ang noo ko.

"But I'm so sorry.. It's over.. Goodbye Caleb." Her feet stepped back at nag simula na siyang tumakbo palayo.

"W-Why? Sandali! Saan ka pupunta?! You can't just do that." Tumakbo ako para sana sundan siya pero pabilis siya ng pabilis hanggang sa unti unti na siyang nawala sa paningin ko.

"Sid.. Sidney!!!!" Did she just left me? Hindi na ba niya ko mahal? Umiyak na din ako dahil sa sakit na naramdaman ko. What's happening? Kung mawawala lang siya sa buhay ko. Mas mabuti pang mamatay na lang ako.

Nag lakad ako pabalik sa gazebo kung saan mas malalim ang tubig sa dagat. Hindi ako makapaniwala.

I closed my eyes at hinayaang bumagsak ang sarili ko sa tubig. There I drowned hanggang sa unti unti akong mawalan ng hininga.

But when I tried to open my eyes..

Everything was blurred and there I found light. I was facing a ceiling and breathing heavily na parang uhaw na uhaw ako. I tried to look around and there I found Margaux. Kinakausap niya ko and she look so happy. Hindi ko ma rehistro sa utak ko ang mga sinasabi niya. Saglit niya kong iniwan at maya maya lang ay may mga nurse at isang doktor na lumapit sa akin.

They are all foreigners at mas lalong gumulo ang isip ko. May kung anong tinanggal mula sa bibig ko ang doktora, There I started breathing normally.

"Mr. Hedley! How are you feeling? Do you remember what happened?" Kumunot ang noo ko. Where's Sidney? Kung nasa hospital ako, dapat nandito din siya. Kanina lang ay nalulunod ako, tapos ngayon nagising ako sa hospital? Is that a dream? Pero bakit totoong totoo ang pakiramdam ko. Lalo na yung sakit.

"What happen? What I am doing here? Where's Sid?.." Una ko siyang hinanap. Kung panaginip lang yung kanina? Ibig sabihin ay hindi totoong iniwan niya ko.

Nilapitan ako ni Margaux at hinawakan ang pisngi ko. She's crying but I can see that she's really happy.

"Caleb. You're in coma for almost five months. I'm so happy. Sa wakas gising ka na." I took her hand away. Hindi pa rin niya sinagot ang tanong ko. Nasan si Sidney? At nasan lugar ba ako?

"I'm asking you, Where is she?.." Saglit akong tumingin sa mga nurse at doktor na nasa paligid ko. "..at nasaan ako?"

She sighed heavily at nalungkot ang itsura niya. "We're here in America and.. there's only me Caleb. Because.. Sidney left you.."

Saglit ako bumalik sa reality. Sumakit yata ang ulo ko ng maalala ko nanamn yun. That was years ago. I shouldn't think about that nightmare. Itinuon ko na lang ang atensyon ko sa mga folders at papers na kailangan kong pirmahan.