Do you love me?

16

Louis

Ongelovig blijf ik naar het zwarte scherm staren. Hij heeft het verpest. Voor ons allemaal. Tranen lopen over mijn wangen. Ik proef mijn zoute verdriet in mijn mond. 'Hij kan opflikkeren. Ik heb hem niet nodig. Ik heb niemand nodig' zeg ik boos tegen mezelf. 'Waarom ben ik überhaupt ooit iets met hem begonnen. Ik bedoel, Modest! had gelijk, ze hadden zo gelijk dat dit fout zou gaan. En omdat wij toen alleen maar aan ons zelf dachten is One Direction nu vroegtijdig klaar' snik ik verder. 'Denk je dat echt?' vraagt een stem. Ik hoef me niet om te draaien om te weten dat het Harry is. 'Rot op' zeg ik. 'Lou, ik-' 'rot op' schreeuw ik. Harry staat stil. Ik draai me om. 'Je hebt het verpest, ik hoef je niet te zien'. Harry bijt op zijn lip. Een golf van liefde en spijt spoelt over me heen, maar mijn woede en verdriet winnen. 'Louis, het spijt me zo' zegt hij. 'Grappig' zeg ik sarcastisch. 'En wil je nu weggaan'. Het klinkt meer als een bevel dan als een vraag. Harry schud zijn hoofd en haalt zijn hand door zijn krullen om te weer te fatsoeneren. 'Jij wil het echt niet begrijpen hè?' zucht ik als hij naar mijn woeste blikken nog steeds in de kamer staat. 'Je bent heel mooi als je boos bent' grijnst Harry. Mijn hart mist een slag. Zulke dingen moet hij niet zeggen in een ruzie. 'Waarom heb je het gedaan Harry?' vraag ik en leg mijn gezicht in een kussen om hem niet te hoeven zien. 'Ik wil me niet meer verstoppen, ik wil ons niet meer verstoppen' legt hij uit. 'En jij vond het zo'n geweldig idee dat je het niet met mij hebt overlegd?!' zeg ik. Harry haalt zijn schouders op. 'Ik wilde je verrassen'. Ja surprise, surprise. 'Niet alleen mij maar de hele wereld' zeg ik. Ik ga weg, en als ik terug kom wil ik dat je weg bent' zeg ik. Ik heb zin om te schelden en iedereen te slaan. Maar ik hou me in. Met een flinke klap gooi ik de deur dicht. Ik zet mijn zonnenbril op, ondanks dat het avond is, en trek mijn chapuchon ver over mijn hoofd. Ik schop een steentje vooruit en kijk waar hij me heen brengt. Hij springt, komt neer en springt weer.Ugh... Het steentje valt in een putje. Ik kijk op waar ik ben. Bij het speeltuintje waa ik vroeger altijd met Lottie en Fizzy kwam. Ik glimlach bij de herrinneringen. Alles was toen nog zo klein en veilig. Er stond een groot piratenschip met touwen en glijbanen, palen en verrekijkers. Er waren trapjes en bruggetjes. Dat piratenschip was altijd ons lievelings speelgoedtoestel hier. Er waren gekleurde schommels, en een grote familie schommels. Er waren babyschommels. En wipjes. Er was een grote zandbak met emmertjes en schepjes, die altijd werden meegenomen door kinderen. En met het buurtfeest, iedere zomer, kwam er altijd een springkussen. Ik weet nog dat ik heir een keer was met mijn moeder, Fizzy, Lottie en de tweeling. Mark was er ook bij. Ik was  10, Lottie 4 en Fizzy 3. De tweeling lag nog in de kinderwagen. Eerst hadden we gepicknickt op het grote grasveld, we hadden broodjes gesmeert en ranja meegenomen, en sinaasappels uitgeperst. Daarna gingen we de hele middag spelen. Ik en Lottie en Fizzy. Een paar jaren erna, ik was 14, kwamen er jongeren te wonen die alles kapot maakte en onderspoten met graffiti. Ze hebben een flinke boete gekregen. Alles werd weggehaald en nu is het een gewoon parkje geworden. Er staan bankjes en er is een grote vijver. Twee ouderen mensen zijn stukjes brood naar duiven (KEVIN!) en andere vogels aan het gooien. Ik lig alleen maar op een oncomfortabel bankje naar de sterren te staren. Fascinerend. Ze lijken een beetje op de fans, met hun telefoonlichtjes bij concerten. Zodra we little things gaan spelen weten ze wat ze moeten doen. Die zaklampen gaan aan en ze zwaaien ermee in de lucht terwijl ze meezingen. Dat is altijd een van mijn favorieten liedjes denk ik. 'Meneer?' vraagt een agent. Ik kijk op. 'Ja?' vraag ik. 'Het is al laat, moet ik u naar huis brengen?' vraagt hij. 'Nahh' zeg ik. 'Ik kan wel voor mezelf zorgen, ik ben tenslotte geen 5 meer'. De agent haalt zijn wenkbrauwen op. 'Zou ik een alcohol test met u mogen doen?' vraagt hij. 'Nee, ik ben alcolist' zeg ik. Ik trek ijn chapuchon weer over mijn hoofd en begint te lopen. 'Openbare dronkenschap is verboden, welke achternaam kan ik opschrijven?' vraagt hij. 'Krijg ik een boete?' vraag ik verbaast. Ik heb in de afgelopen 36 uur niks gedronken. De agent knikt. 'Welke naam?' 'Styles' zeg ik. De man lijkt de naam niet herkennen. Hoe oud zou hij zijn? 40? 45? Misschien heeft hij een dochter die fan is? Nee, dan had hij de naam wel herkent. 'Voornaam?' vraagt de agent. 'Harry' zeg ik. 'Adres?' ik noem nog een waslijst aan Harry's gegevens af en bel een taxi. De agent knikt. 'De boete zal worden opgestuurd naar dit adres' zegt hij. Ik werp een blik op het bonnetje. 'Prima' zeg ik.

Harry

Het is al 12 uur als ik de deur open hoor gaan. 'Ga weg' 'ook hallo' zeg ik. Louis maakt een brom geluid en kijkt me vuil aan. Als blikken konden doden had Louis me vandaag al 20 keer doodgekeken. Louis loopt de trap op en even later hoor ik de douche aangaan. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen weg te gaan. Wat als hij niet thuis kwam. Het had geen 10 minuten lager moeten duren of ik was gaan zoeken. Ik ga aan tafel zitten en pak een leeg vel papier.

Lieve Loubear,  

Het spijt me ontzettend voor wat ik gedaan heb. Ik wilde je echt niet verdrietig maken en ik voel me sirieus heel schuldig erover. Ik beloof je dat ik er alles aan zal doen om het goed te maken en One Direction te laten bestaan. Echt waar.

Always in my heart @Louis_Tomlinson,

yours sincerely Harry. 

_________________________________________________________

Hey!

Sorry dat ik zolang niet heb geupdatet, ik had het nogal druk enzo, dat heb ik al uitgelegd in het vorige... ding? Het was niet echt een hoofdstuk. Volgende week heb ik projectweek dus zal ik vast wel tijd krijgen om een nieuw hoofdstuk te posten. En sorry voor de drama. Maar altijd rozengeur en manenschijn is natuurlijk ook saai. En zo bedankt voor de 1 K reads, i love you all!

bye xx