Do you love me?

09

Harry

Ik zie hoe Louis met zijn rugzak tussen de bomen door rent naar het strandje. Hij is gek, werkelijk waar. Maar dat is 1 van de 400 redenen waarom ik van hem hou, ik hou ervan hoe hij 's ochtend wakker wordt en ze haar overeind staat, ik hou ervan hoe hij geen croissantje kan eten zonder te knoeien, ik hou ervan hoe hij zijn tandenpoetst en tegelijkertijd gekke gezichten naar me trekt. Ik hou ervan hoe hij lacht zonder redenen, ik hou ervan hoe hij idiote grappen maakt, ik hou ervan hoe hij ontzettend slecht danst, ik hou ervan hoe hij omgaat met fans, ik hou ervan hoe hij zijn microfoon vasthoudt, ik hou ervan hoe hij eerst zijn sokken aantrekt en dan zijn broek, ik hou ervan hoe hij me ontvoert met een blinddoek om mijn ogen en dan mij op zijn rug achter een gebouw loodst. Ik hou ervan hoe hij gewoon Louis is. Hij komt terug, zonder rugzak. 'Ready?' vraagt hij met een big smile. Ik knik. 'Altijd'. Ik volg hem naar een klein strandje. Er ligt een groot kleed, met pizza, broodjes, een chocolade fondue en fruit. Er staat een fles champagne en hij heeft zelfs starbucks voor me! Ik trek hem in zijn armen. Ik hou ervan hoe hij starbucks met me drinkt terwijl hij geen koffie lust. 'Ik hou van je Lou' zeg ik. 'Ik van jou' fluistert hij in mijn nek. We gaan zitten en we drinken champagne. Louis voert me aardbeien met chocolade. 'Hmm' zeg ik genietend. 'Ik hou van aardbeien' 'ik ook' zegt Louis. Hij geeft me weer een aardbei, maar net voor ik hem wil eten pakt hij hem zelf. Ik gooi een marshmellow naar hem, Louis gooit terug. Ik kijk hem met een speelse grijns aan. Al snel wordt er banaan, aardbei, marshmellow en pizza over en weer gegooit. De broodjes laten we staat want als we alle sla, tomaat, kip en kaas moeten gaan oprapen duurt dat nog 5 dagen. Louis komt over me heen hangen en geeft me een kus op het puntje van mijn neus. Ik kijk rond, niemand. Ik zoen hem wild terug. Onze tongen vechten over wie de leiding mag nemen, maar Louis wint. Ik glimlach. Sex on the beach, ik kende het alleen van de cocktail kaart.

Louis

Ik lig naast Harry op het picknick kleed. Ik heb een verhogen van zand gemaakt waar we met onze hoofden tegenaan liggen, er ligt een dekentje over ons heen en we houden elkaars hand vast. Het is donker, de hemel ik helder. We kijken naar de sterren. 'Vroeger maakte mijn moeder me altijd wijs je na je dood een ster wordt' zegt Harry. Ik kijk hem aan. 'Wat? Waarom?' vraag ik. 'Ik was verdrietig omdat mijn goudvis doodging' lacht Harry. 'Dus mijn moeder zei dat hij naar de hemel ging, en dat ik hem 's avonds als een ster kon zien' 'en geloof je dat nog steeds?' vraag ik. Harry schud zijn hoofd. 'Nee, maar dat zou wel mooier zijn als gaan liggen wegrotten onder de grond' 'ja, eigenlijk wel' zeg ik. 'Dan zou je oma nu ook een ster zijn'. Harry bijt op zijn lip. 'Sorry, mijn fout' zeg ik snel. Harry wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand. Ik leg mijn hoofd op zijn borst, en tel in mijn hoofd zijn hartslagen. 1- bonk, 2- bonk, 3- bonk, 4- bonk. 'De meest felle, ergens in het midden, omringd door andere' zegt Harry. Ik kijk hem raar aan. 'Huh?' 'mijn oma als ster' zegt Harry. 'oh, waarom' vraag ik. 'Ze was een lief mens, ze lachtte altijd en iedereen hield van haar. Ze was absoluut niet eenzaam, zoals de meeste bejaarden. Ze heeft mijn opa ook heel erg lang verzorgd' legt Harry uit. 'Ze klinkt leuk' zeg ik. 'Dat was ze ook' zegt Harry. Ik geef hem een kus. 'Je lijkt wel op haar' 'hoezo?' vraagt Harry. 'Je bent een lief mens, iedereen houdt van je en je bent populair. En je lacht ook altijd' leg ik uit. Harry lacht naar me. 'Dat was lief'. Ik knijp in zijn hand. 'Ik ben ook heel erg lief' overdrijf ik. Harry lacht. Ik hou van die lach, het klinkt beter als de muziek van The Fray. En dat zegt heel wat, want ik ben ècht fan. Ik zou er uren naar kunnen luisteren zonder dat ik me zou vervelen. 'Waar denk je aan?' vraagt Harry. 'Je lach' grijns ik. Harry draait zijn hoofd naar me toe. 'Da's toevallig, ik aan de jouwe' zegt hij sirieus. Ik kijk hem raar aan. 'Echt?' 'Echt.'. Ik draai mijn hoofd weer naar boven,  naar de sterren. Een ster suist naar beneden en laat een lichtspoor achter. 'We mogen een wens doen' zegt Harry, die het ook zag. 'Wat wens jij?' vraag ik. 'Zeg ik niet, dan komt hij niet uit, en dat zou tragisch zijn' zegt hij. Ik sluit mijn ogen en denk na. Ik wens dat Harry en ik nog heel lang bij elkaar blijven, en dat de jongens goed reageren als we vertellen dat we een relatie hebben. Ik ga met mijn vingers door het koude zand. 'Hoelaat is het?' vraag ik. 'Wil je weg?' vraagt Harry. 'Nee, daarom juist' zeg ik. 'Je bent lief' zegt Harry tegen me. 'Jij bent liever' zeg ik. 'Oké, als we het zo gaan spelen, jij bent het allerliefst van iedereen' grinnikt Harry. 'Jij bent uhm... ik weet niet wat daarna komt, ik hou gewoon van je' stamel ik. Harry gaat rechtop zitten en kijkt me recht in mijn ogen aan. 'Meen je dat echt?' vraagt hij. Ik knik vastbesloten. 'Ik ook van jou...?' zegt Harry. Het komt er meer uit als een vraag dat als een mening, of zoiets. 'Wat is er?' vraag ik hem. 'Weet ik niet, ik heb nog nooit zoiets gevoeld, voor niemand niet' zegt Harry. 'Ik ook niet, Hazz, ik ook niet' fluister ik, net hard genoeg zodat hij het hoort. 'Maar het voelt goed, het voelt zo verdomd goed' zegt Harry, alsof ik niks zei. Ik kijk naar Harry mond, de mond waar ik nooit genoeg van zou kunnen krijgen. 'Ik wil je niet kwijtraken, nooit meer' zeg ik. 'Ik jou ook niet, nooit!' zegt Harry. 'I would walk through the desert, I would down the aisle, I would swim all the oceans, just to see you smile' zing ik zachtjes. 'Whatever it takes is fine'. Wauw, dat klinkt raar uit mijn mond. 'And I will steal us a car, and we will drive to the stars. I will give you the moon it's the least I can do... if you give me the change' zingt Harry zachtjes. Het sluit niet helemaal aan zoals het hoort, maar het klopt precies, gewoon om het uit Harry's mond te horen. 'I give you the change'.