Do you love me?

08

Harry

'Ik heb een verrasing' zegt Louis tegen me. Ik kijk heb verbaast aan. 'Wat gaan we doen dan?' vraag ik. 'Dat zeg ik niet anders is het geen verrassing meer' antwoordt Louis. Ik rol met mijn ogen. De afgelopen week is voorbijgevlogen. Wij zijn nu officeel een stelletje en het liefst zou ik het de wereld vertellen, maar het mag niet. Morgen gaan we het tegen Zayn, Niall en Harry zeggen. Louis was er klaar voor, maar of ik er klaar voor ben? 'Lou, ik haat verrassing' mopper ik. 'Het komt goed schat, echt waar' grijnst Louis. 'En dit vindt je een leuke verrassing, promise'. Ik laat het maar, Louis kent me goed dus die zou nooit maar dan ook nooit naar een modeshow of zo met me gaan. 'Wat zit er in die tas?' vraag ik, wijzend naar een knalblauwe rugzak, die Lou vastheeft. 'Weet ik veel' zegt Louis. Ik geef hem een por. We komen mijn auto, wat gaan we nou weer doen? 'Lou ik uhm...' stamel ik. 'Niks zeggen, sst, zitten' zegt Louis. 'Rustig maar schat, ik weet wat ik doe'. Ik doe wat hij zegt en krijgt een blinddoek om. 'Wat is dit' lach ik. 'Je hebt niet eens een rijbewijs' 'ben ik mee bezig' zegt Louis sirieus. Ik kijk hem raar aan. 'Wat?'. Louis legt zijn vinger op mijn lippen en duwt me de auto in. Hij doet de deur dicht en gaat zelf aan de andere kant zitten. 'Ik vind het tegek dat je dit doet, maar ik uhm... wil liever niet dood!' zeg ik zenuwwachtig terwijl ik met mijn armen zwaai. 'Au, kijk uit!' lacht Louis als ik zijn wang raak. 'Houd je rustig, ik voer je heus niet aan krokodillen of zo, als je dat denkt, vertrouw me, babe, het komt goed'. Ik voel me warm worden bij het woord "Babe", hoe doet hij dat toch steeds? Magie? Louis draait de sleutel om en dan rijden we. Ik knijp in de zijkanten van de stoel. 'Dat is slecht voor je weet je dat' lacht Louis. 'Wat?' vraag ik. 'Zo knijpen, heel je knokkels zijn wit' zegt Louis. Ik hoor de richtingaanwijzer tikken. Een bocht, fuck een bocht! 'Lou...' fluister ik. Ik haal opgelucht adem als het getik stopt. We zijn niet geslipt of zo. 'Waar gaan we heen?' vraag ik ongeduldig. 'Heb geduld Styles, heb geduld' grinnikt Louis. 'Je geniet hier van hè?!' lach ik. 'Jup' zegt Louis. Hij knijpt in mijn knie. En ontstaat een warme plek waar zijn hand net lag. Het is stil, maar geen ongemakkelijke stilte, zo'n stilte waar je rustig van word. Best lekker eigenlijk. 

Louis

Ik kijk geconcentreerd naar de weg. Het was niet waar, ik ben niet bezig met een rijbewijs. Nadat ik 2 keer gezakt was ben ik er mee gestopt, niemand weet het alleen. Harry's knokkels zijn nog steeds wit, angsthaas. Ik grinnik in mezelf. Mijn telefoon gaat. 'Wie belt er?' vraag ik. 'Ik kan niks zien' bromt Harry. 'O ja' lach ik. Nu moet ik gaan parkeren, het onderdeel wat altijd fout ging. Ik maak een schietgebedje en rijd heel voorzichtig in het vakje. Scheef, wat verrassed. Ik rij achteruit en stuur bij. Ik rem en kijk eens. Gelukt! Het is gelukt?! Ik stap uit en gooi de deur dicht. Dan maak ik Harry's portier open. Kom maar. Ik pak zijn hand. 'Pas op je hoofd' waarschuw ik hem. Harry knikt. Ik duw hem vooruit en sla de deur dicht. We zijn er, Harry's verrassing. Ik loop vooruit en trek Harry mee. 'Kut' scheld ik. 'Wat?' vraagt Harry angstig. 'Paparazzi, even vergeten' antwoord ik. Ik begin te rennen. Harry loopt als een mummie achter me aan. Zo merken ze sowieso. 'Spring op mijn rug' beveel ik Harry. 'Ik weet niet waar je bent' Harry krijgt de slappe lach. Ik pak zijn polsen en leg zijn handen op mijn schouder. 'Vertrouw me, het is ook goedgegaan met de auto, spring, ik vang je op' zeg ik. Harry haalt diep aan en springt. Ik vang hem op en begin te rennen. Het is al even geleden dat ik heb gevoetbalt... en mijn conditie gaat er niet op vooruit zullen we maar zeggen. Ik loos Harry achter het gebouw en ga dan de tas halen. Als ik terug kom ligt Harry op de grond te lachen. 'Omg, Lou, jij bent gestoord' schaterd hij als hij mij hoort aanlopen. 'Weet ik, weet ik, anders had de paparazzi ons gezien en dat willen we niet' zeg ik. 'Wie zegt dat' grijnst Harry. 'Je moeder' lach ik. Ik trek hem omhoog, maar Harry verliest zijn evenwicht en valt tegen me aan. 'Sorry' mompel ik. 'Mijn schuld' grijnst Harry. Ik sta klem tussen Harry en de muur. Zijn handen gaat over mijn gezicht. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne, of nou ja, dat probeert hij. Zijn mond komt net onder mijn onderlip terecht. 'Mis' lach ik. 'Het is net ezeltje prikje' lacht Harry. Ik trek zijn blinddoek af en Harry knippert even met zijn ogen tegen het licht. Hij drukt zijn mond nu wèl op die van mij. 'Waar zijn we' vraagt hij daarna. 'Als we doorlopen komen we op een klein strandje. Wacht hier, I be back in two' zeg ik. Harry knikt. Ik ren en ren, daar is het strandje, Ik kijk in de tas. Ik spreid het kleed, als eerst de koffie, die begint te lekken. Ik ruik eraan. Gadverdamme, hoe kan Harry dit lekker vinden. Ik hoop dat de chocoladefondue genoeg batterij lading heeft, anders zitten we halverwege onze picknick zonder chocolade. Banaan, heb ik banaan? Perfect, Harry houdt van banaan. Ik grijns, die kan hij krijgen. Maar dan op een andere manier.