Yıldızlarda Saklı

YS-1

Merhabalar.Uzun süredir kendi halinde yazmaya çalışan biri olarak cesaretlendirilmeler sonucunda işte buradayım. Ortaya çıkanı beğenecek misin bilmiyorum ama lütfen yorumlarınızı esirgemeyin. Kitabı kapağa göre yargılamamak gerekir ya hani lütfen hikayemi de eğer beğenmezseniz ilk bölümüne göre yargılamayın. Keyifli okumalar. Ve şimdiden teşekkürler..

Bir! İki! Üç! Diyip kepleri havaya fırlatırken ideallerimden birini daha gerçekleşmiştim. Sonunda mezun olmuştum. Artık karşınızda o vasıfsız,özgüven problemleri olan Andreanna Stone yok. Karşınızdaki avukata merhaba deyin!

"Sen harika birisin ve seninle gurur duyuyorum" dedi annem boynuma gözyaşları içinde sarılırken. Mutluluktan olduklarını biliyordum.

"Sen harika bir annesin ve bende seninle gurur duyuyorum. İkimizde biliyoruz ki sen olmasaydın bunu başaramazdım. Yani ben değil biz mezun olduk " dedim ve ona daha da sıkı sarıldım. Ruby yalandan bir surat asıklığı ile

"Ah hadi ama beni unutuyorsunuz? Önünüze bütün taşları ben koymuyor muyum lütfen bana haksızlık etmeyin" dedim ve dudaklarını büzdü.

"Bir haksızlık varsa bunu çözmek için buradayım" dedim ve hep birlikte gülmeye başladık. Üçümüz kucaklaşırken uzun zamandır üzerimde dolandığını düşündüğüm tanımadığım bakışları arıyordum. Ama yoktu. Bu his uzun zamandır benimleydi. Ben gerçek ben olmadan da önce. Ama son birkaç ayda bu his oldukça artmıştı. Öyle ki yolda yürürken arkama bakıp sağa sola göz gezdiriyordum. Gerçekten çok tuhaftı.

"Bu muhteşem sahneyi bozmak istemem ama partiye geç kalacağız" dedi Caitlin. Haklıydı. Annem ve kız kardeşimi bırakıp

"Bana kızmıyorsunuz değil mi? Bu gece için? "diye sorma gereği duydum. Neden bilmiyorum ama sadece bilmek istiyordum. Caitlin yüzünde -sen kafayı mı yedin?- ifadesiyle bana bakarken annem

"Tabii ki de hayır. Eğer gitmezsen kızarız." Dedi ikna edici tonuyla. Bu söylediği sözün üzerine yorum yapılamayacağının göstergesiydi. Kafamı salladım.

"Bu gece belki biz de kalır Bayan Stone. Sizin için bir mahsuru yok değil mi?" Caitlin bunu sorduğunda annemde

"Tabii ki yok. Sadece eve gittiğinizde saat kaç olursa olsun beni haberdar etmeni istiyorum. Mesaj ya da arama fark etmez."

Ona gülümsedim ve "Merak etme anne ." dedim. Onlardan uzaklaşırken Caitlin kolumu sıktı ve yüzünde kocaman bir sırıtışla

"Partiye kim geliyor bil bakalım?" bu surat ifadesi tek bir kişi için olabilirdi

"Jamie?" dedim ve ellerini çırptı.

"Evet hem de yanında Mason'la!"

Ah. İşte bu iyi haberdi. Evet bende o okulun en yakışıklı ama aynı zamanda kaba çocuğu Mason Steel'den hoşlanıyorum. Ne kadar klişe değil mi? Hatta artık mezun olduğuma göre kafamda başrolünde benim ve onun olduğu harika hayallerimi daha sık kurabilirdim.

Caitlin'in arabasına doğru yürürken sohbet edip şakalaşıyorduk. Herkes arabalarına yönelmişti. Partinin olacağı mekana doğru yolculuğumuz arabaya binip emniyet kemerlerimizi takmamızla başlamıştı. Caite -genelde ben ona böyle hitap ederdim- bana dikkat çekici ve etkileyici olmak ile birkaç tavsiyede bulunuyordu. Dış görünüş ve duruş kesinlikle önemliydi evet ama bana kalırsa bir erkek bir kızın kıvrımlı hatlarına ya da uzun bacaklarına değil aklına ve kalbine aşık olmalıydı. İşte bu yüzden yalnız ölecektim.

Parti bazıları için harikaydı. Yanlarında sevgilileri olanlar ya da en azından geceyi yalnız bitirmeyecek olanlar. Ben mi? Ben hiçbiri değilim. Geceye yalnız başlamış ve yalnız bitirecektim. Caite pistte hünerlerini Jamie'ye gösterirken onu hayranlıkla izledim. Bu kız bu işi gerçekten biliyordu. Etrafta bakışlarımı dolaştırdıkça ortam bana basık gelmeye başladı. Bende güzel temmuz akşamının tadını çıkarmak için kendimi dışarıya attım. Ilık rüzgar tenimi okşarken biraz daha iyi hissediyordum. Gözlerimi gökyüzüne dikmişken biri adımı söyledi. Ya da söyleyemedi. Ağzında bir şeyler geveliyor ama kesinlikle bana sesleniyordu. Kafamı ona çevirdiğimde karşımdaki uyuz Taylor'dan başkası değildi. İçimdeki küçük sürtük "Ne ummuştun Mason'ı mı bekliyordun? Daha çok beklersin. İçeride kızlarla gayet mutlu." Onu duymazdan geldim. Taylor'a "Ne var?" derken sesimde mesafe ile bu konuşmanın bir an önce bitmesini istediğimi belli etmiştim. Yani umarım.