Yıldızlarda Saklı

YS- 20

Özür dilerim.Bölüm gecikti.YİNE. Sizin yerinizde olsam bana kızardım. Ama bence güzel bir bölüm oldu. Büyük bölüm bir sonraki. Bu ona geçiş niteliğinde. Umarım beğenirsiniz. Eller yoruma ve yıldıza

Keyifli okumalar...

"Pekala küçük hanım başlıyorum."

Haydi başlayalım madem...

 Buranın tam olarak neresi olduğunu söyleyemeyecek olsam da sen buraya Yıldızların Kalbi diyebilirsin. Burası büyüleyicidir. Sahip olduğu olağanüstü gücü yine olağanüstü bir varlık için geçerlidir. Bizden farklı. Yani tanrısal. Yüzyıllardır biz Işığın Hizmetkarları burayı sığınağımız olarak kullanırız. Burada saklanmak zorunda kaldığımız zamanlarda oldu ama genelde bir İşaretli'yi bizden olması için buraya getirir ve törenle diğer İşaretli'ye bağlarız. Sende gecikmeli de olsa nihayet buradasın. Hector seni bulmak ve buraya getirmek için çok uğraştı.  Bu akşam sende resmen aramıza katılacaksın Andreanna. Artık olması gereken olacak ve düzen sağlanmış olacak." Bunları sonra da konuşurduk. benim merak ettiğim şeyler bunlar değildi ki.

"Ben sizinle ailem hakkında konuşmak istiyorum."

"Merakını ve endişeni anlıyorum. Tabii birde hayal kırıklığı ve kızgınlık var. Bunları şimdi değil ileride konuşursak onları daha çabuk affedeceksin. Biraz zaman lazım. Sen bunları değil,yoldaşınla beraber Yıldızların Kalbi'nde edeceğin yemini düşün. Eğer Yıldızlar yemininizi beğenmez ya da içten bulmazsa ikinizde işaretlerinize veda edersiniz."

Hector'a dönüp: "Harika. Hadi hemen edelim ve Yıldızlarda beğenmesin."

Gülümsedi.

"Böyle bir şey olmayacak Andreanna. Biz buraya aitiz. Ne demek istediğimi bağlandığımızda anlayacaksın."

Yüzüm düşmüştü. Bunu fark etmemesi için kör olması gerekirdi. Bana yaklaştı:

"Eğer yanılıyorsam durmaz gidersin. İçinde benim hissettiğimi hissetmezsen eğer- yani biliyorsun bunu anlarım- seni zorlamam. Kendi ellerimle geri götürürüm, söz."

Benim için bu kadar anlayışlı olması çok güzeldi. Kendimi güvende hissettiriyordu ki bence bunu da biliyordu.

"Geri dönecek bir yerimin kaldığından şüpheliyim ama teşekkürler."

"O zaman bizde yeni yerler keşfederiz. Buna gerek kalmayacağını biliyorum dahası hissediyorum. Yakında sende benimkileri hissedeceksin."

"Belki o zaman bir kalbin olduğuna inanırım." Birbirimize anlamlı anlamlı bakıp gülümserken konuşmasa varlığını unuttuğum yaşlı adam

"Akşama hazırlanın bakalım." Diyip gözleri ile kapıyı gösterdi. Hector

"Siz gelmiyor musunuz efendim?"

"Törende görüşürüz evlat. Burada biraz daha kalmalıyım."

"Peki efendim." Vay. Hector ne kadar kibardı. Hector her zaman kibar. Hiçte bile değil. Seni nasıl üzdüğünü unuttun mu yoksa? Mason hakkında söylediklerini? Birden içim büküldü ve sinirim tepeme çıktı. Bunları düşünürken biz koridorda az evvel geldiğimiz yerlerden geri dönmüş benim odama baya yaklaşmıştık. Hışımla Hector'a döndüm.

"Beni kötü bir şeyler bekliyor değil mi? Yine ne yaptım?" Sanki bilmiyordu.

"Bana ima ettiğin onca şey. Daha doğrusu ettiğin onca hakaret."

"Sende beni fazla zorlamıştın Andreanna. Seni kırmak yapmak istediğim en son şey bile değil. Özür dilerim. Ama sözlerin. O gördüklerim. Üstelik biliyorum. Senin içini senden iyi biliyorum Andreanna." Kollarımı göğsümde kavuşturup

"Ne mutlu bana ki yakında bende seninkini öğreneceğim." Bana sokuldu ve gözlerimin içine bakarak

"Asıl ne mutlu bana ki sana gösteremediklerimi hissettireceğim. Bu şekilde öğrenmiş olacaksın." Elinin dışıyla hafifçe yanağımı okşamaya başladı. Aynı zamanda yanağıma düşmüş saçımı da arkaya doğru ittirdi. İçime tatlı bir sıcaklık yayıldı.

"Bunu yaptığımda senin hissettiklerini bilmek harika. Ama benimkileri senin bilmemen o kadar acıtıyor ki. Bilmeni istiyorum. Hissetmeni istiyorum. Bu akşamdan sonra bu gerçekleşecek. Sen benim yanımda olacaksın ve benim seni hissettiğim gibi sende beni hissedeceksin."

Elini yanağımdan çekti. Hızla küçük bir öpücük kondurdu aynı yere. Kalp sekmesi. Az evvelki tatlı sıcaklık kocaman bir ateşe dönmüş beni yakıyordu. Ben orada kalakalmıştım. Hector gitmişti. Beni burada böyle bırakıp gitmişti. Yüzümde aptalca bir gülümseme oluştuğundan emindim. Odaya girdim ve kendimi yatağa bıraktım. Ne zaman tuttuğumu bilmediğim nefesimi yüksek sesle verdim.

Bu akşam her şeyin sonsuza dek resmen değişeceği akşamdı. Bu akşam onu hissedeceğim akşamdı,bu akşam büyük akşamdı.