Yıldızlarda Saklı

YS- 11

Az evvel bir şeyi fark ettim. Sanırım kısa yazdığım bölümler daha etkili çünkü okunma oranları daha yüksek. Bu yüzden artık haftada iki gün kısa bölümler yayınlamaya karar verdim. Bu günden sonra her çarşamba ve cumartesi akşamları size yeni bölüm sunmayı umuyorum. Sizden tek isteğim yorumlarınız. Sizi seviyorum

"Benden saklanıyor musun? Yoksa pişman mı oldun?" yerimde durmadan sürekli olarak konuşuyordum.

"Ah hadi ama oyun oynama benimle. Cesaretli ol Hector. O sözler ağzından çıkarken olduğun gibi."

Cevap yoktu. Belki de paranoyaklaşmıştım. Öğrendiklerim beni bu hale getirmişti. Görünürde kimse de yoktu. Markete doğru yürümeye devam ettim. Birden birisi kollarımı sıkıca tutup ellerimi arkada birleştirdi. Ben onu engellemek için kollarımı çekiştirirken kulağıma çok rahatsız edici sözler fısıldıyordu. Canımı yakıyor ve vücudumun uyuşmasına sebep oluyordu. Hem ona karşı koyup hem bu acıya dayanmak olanaksızdı. Bende debelenmekten vazgeçtim. Bu kesinlikle Hector değildi.Yanılmıştım. O bana zarar vermezdi. -En azından fiziksel olarak. -Beni sürüklerken bu kişinin bir erkek olduğunu ve bende en az on santim uzun olduğuna karar verdim. Eğer kafamda ve vücudumda dolaşan şu lanet acı olmasa bu pozisyondan kurtulabilirdim. Ama olmuyordu. Bende tüm gücümle bağırmayı denedim. Ama sesimde çıkmıyordu. Bu normal bir kaçırılma değildi. Bundan eminim. Belki de parkta karşılaştığım Morgan'ın ve Hector'un bahsettiği tehlike buydu. Beni almaya gelmişlerdi. HECTOR! Ben bunu hissediyorsam bu ani duygu değişimini o da hissedecekti. Beni kurtarabilirdi. En sonunda bir arabanın yanına geldik. Yüzümü arabaya yasladı. Kulağıma o lanet şeylerden fısıldamaktan vazgeçmemişti. Düşünmeme engel oluyordu. Bu sırada birden bir sessizlik oldu. Fısıldamalar,beynimin içinde dönen çığlıklar durdu. Ellerimin gevşediğini hissettim. Bu sefer adam -doğru tahmin- yerde kıvranmaya başladı. Elleriyle başını tutup cenin pozisyonu aldığında bende etrafta kim var diye bakınmaya başladım. Gördüğüm kişiyle gözlerim yerinden fırlayacaktı. MASON!

Burada ne haltlar dönüyordu?

Mason adama doğru yaklaştı. Cebinden daha önce görmediğim bir silah çıkardı. Belli bir rengi yoktu. Saydamdı. Adamın kalbine sapladığında ağzımdan küçük bir inilti çıktı. Adam toza dönüşüp yok oldu. Bende hayretle Mason'a bakıyordum. Büyük bir soğukkanlılık ve cesaretle adamı öldürmüştü. Benim bu zamana kadar tanıdığım Mason okulda kavga eden birkaç kişiyi pataklayan Mason'dı. Katil olan değil. Ağzımdan çıkan sesle bana döndü.

"Böyle öğrendiğin için üzgünüm,Andreanna. " ayağa kalktı. Bana yaklaştı. Bense geriledim. Lanet olsun Hector nerelerdeydi? Zaman kazanmalıydım.

"Neyi öğrendiğim için Mason?"

"Benden korkmana gerek yok,Andreanna. Bende Işığın Hizmetkarları ile aynı taraftayım."

Nereden biliyordu?