Yıldızlarda Saklı

YS-7

Yemekte Evan, kardeşimin üzerinde de kullandığından emin olduğum o tatlı gülüşü ve yumuşak konuşmasıyla annemin de beğenisi kazanmıştı. Dediğim gibi annemle o gerçekleri hazmetmeye çalışırkenki bu süreçte en fazla beş cümle kurmuştum. Muhtemelen aklına benim iş yerinde sorunlar yaşadığım falan geliyordu. Bu arada ben bütün bunları öğreneli üç gün oldu. Hayat, Işığın Hizmetkarı da olsam avukat da olsam devam ediyordu ve ben bir şekilde ayak uydurmaya çalışıyordum. Beni bu düşüncelerimden sıyıran ses kapıdan geldi. Muhtemelen Caitlin'di. Eğer öyleyse Evan yaklaşık iki saattir bizdeydi. Bu da oldukça iyi bir zamandı. Annem muhtemelen ikisinin daha ileri gitmek istediklerini fark etmişti ve ses etmeyecek gibi duruyordu. Ama tabii belli olmazdı bu annemdi değil mi? Bana yirmi üç koca yıldır yalan söyleyen kadın.

Kapıyı açmak için ben kalktım çünkü diğerleri sohbete dalmışlardı. Evan bir balık tutma macerasından bahsediyordu. Kapıyı açtığımda gördüğüm yüzle adeta şok oldum.Hector bunu hissetmiş olmalı. Lanet olsun.

"Mason?"

"Selam fıstık" diyip yanağımdan bir makas aldı ve ben davet etmeden oda bunu beklemeden içeri daldı. Üzerimden şok dalgasını atıp

"Tabii girebilirsin." Beni duysa da duymazlıktan geldi. Salona doğru harekete geçti. O sırada annemde kimin geldiğini soruyordu.

Yüzünde Ben Ateşliyim gülüşüyle birlikte anneme elini uzattı:

"Merhaba Bayan Stone ben Mason. Andreanna'nın okuldan arkadaşıyım."

"Merhaba Mason. Seni tanıyorum. Babanın yanına birkaç kez uğramıştın."

"Bende bu güzel yüzü daha evvel nerede gördüm diye düşünüyordum." Yalaka Mason. Beynimin içindeki Hector taraftarı uyuzu susturmaya çalışıyordum. Resmen beynimin içinde bir Anti Mason'cı vardı ve ben onunla savaşıyordum.

Annemi o tüm çekiciğiyle etkileme sırası Mason'daydı.Bende hayran hayran onun anneme anlattığı tüm o mükemmellikleri dinliyordum ki Evan ilginin kendi üzerinden dağılmış olmasının verdiği rahatlıkla elini kardeşimin bacağının üzerinde koyduğunda bilerek öksürdüm. Ruby bana kötü kötü baksa da aldırmadım. Annem onları görseydi Evan'ın o çok uğraştığı tatlı çocuk figürü anında yok olurdu. Tabii onlar bundan habersizlerdi. Bu sefer kapı çaldığında gelenin Caite olduğundan emindim. Ama bingo. Karşımda endişeli ve sanırsam biraz da sinirli bir Hector vardı.

"Bende nerede kaldığını merak etmiştim."

"Neden burada?"

"Kim neden burada?"

"Aptala yatma Andreanna. Mason diyorum neden burada?"

"Henüz soramadım. Kapıyı açmamla karşımda belirmesi ve ben daha ne olduğunu anlayamadan içeriye dalıvermesi bir oldu. Bak şimdi de annemi etkiliyor."

"Yani onu buraya sen çağırmadın?"

"Ben çağırmış olsam neden bu kadar şaşırayım ki? Ayrıca çağırmış olsam ne olur? Bu seni ilgilendirmez." Son söylediğimi duymazdan gelerek

"Beni içeri davet etmeyecek misin?"

"Etmeli miyim?" bunun üzerine gülümseyerek kapıyı biraz daha araladı ama yanımdan geçerken yine de bana sürtündü.

"Çok naziksin teşekkürler." Direkt salona yöneldiğinde içimde çok kötü bir his vardı. Bu geceyi umarım kolayca atlatabiliriz. Eğer bir problem olursa Ruby'nin elinden sorunu çıkaranı kimse alamaz.

Küçük sayılmayacak genişlikteki salonumuzda bir yanımda Hector diğer yanımda Mason,çaprazımda Ruby ile Evan karşımda da Caite ve annem oturuyordu. Ne halde olduğumu siz tahmin edin. Mason'ın hemen ardından gelen Hector'un bahanesi hazırdı. Bir dava hakkında sıkıntıya düşmüş ve telefonlarımı açmadığım için buraya gelmişti. Annem bunu yemiş olabilirdi ama benim şeytan kız kardeşim ve arkadaşım kesinlikle buna inanmamışlardı. Mason mı? Mason da o gece bara giderken yanıma aldığım sonrasında çıkardığım şalımla birlikte beni "ziyarete" gelmişti. Caite'nin bana Logan'la neler olup bittiğini anlatacağı bu gece de her ikisi de sürpriz konuk olarak yerlerini almışlardı. Bu durumdan benim kadar rahatsız olan biri varsa o da kesinlikle Ruby'di. Bu onun ve hoşlandığı çocuğun gecesi olmalıydı. Benim değil.