Ξαφνικά χτυπάει τό κουδούνι
Πάω καί ανοίγω με τήν ελπίδα νά είναι ο Άλεξ όμως μόλις τήν ανοίγω βλέπω τον Στέφανο
Εγώ: γειά σου
Στέφανος: γειά. Περίμενες κάποιον άλλων;
Εγώ: όχι γιατί
Στέφανος: λές καί ξενέρωσες όταν με είδες
Εγώ: όχι καλέ ιδέα σου θά είναι
Μπαίνει στο διαμέρισμα καί πάμε στο σαλόνι
Στέφανος: ήρθα επειδή ήθελα νά μιλήσουμε για εχθές
Εγώ: Νάι κοίτα συγνώμη δεν ήξερα τι με έπια-
Με διέκοψε με ένα φιλί
Στέφανος: Νικόλ αλήθεια μου αρέσεις παρά πόλη παρά πολύ
Στέφανος: δεν ξέρω τί έχω πάθει δεν μπορώ νά σταματήσω νά σε σκέφτομαι
Στέφανος: θέλω νά είμαι μαζί σου αλήθεια τί θέλω πόλη
Εγώ: δεν ξέρω τί νά πω
Στέφανος: δεν χρειάζεται νά μου πεις τίποτα τώρα θα περιμένω
Εγώ: τό εκτιμάω πόλη
Στέφανος: τά λέμε
Λέει καί φεύγει
Αυτό τώρα δεν τό περίμενα
Έμιλυ pov
Όπως έβλεπα ταινία μπαίνει σπίτι ο Άλεξ με τής βαλίτσες του
Εγώ: τι έγινε καλέ τί θά κάνεις με αυτές τής βαλίτσες
Άλεξ: δεν θά συγκάτοικο ποια με τήν Νικόλ γυρνάω σπίτι
Εγώ: γιατί εξαιτίας αυτό που έγινε εχθές
Άλεξ: εσύ από πού ξέρει
Άλεξ: άστο κατάλαβα
Εγώ: δεν χρειάζεται νά ζηλεύεις τόσο πολύ δεν τα έχουν
Άλεξ: μικρή πρόσεχε τί λές εγώ ποτέ δεν ζηλεύω
Εγώ: ε τότε ήρθε η ώρα επειδή αν δεν σταματήσεις νά είσαι τόσο εγωιστής θά σού τήν πάρει κάποιος άλλος. Δεν θά έρθει το τέλος του κόσμου αν μία φορά πεις τά συναισθήματά σου
Δεν λέει τίποτα παίρνει τά πράγματα του καί ανεβαίνει στο δωμάτιο τού
Στέλιος: τί έγινε καλέ γιατί φωνάζεις από έξω σε άκουγα
Εγώ: πήγαινε καί μιλά με τον φίλο σου τον Άλεξ νά μάθεις
Στέλιος pov
Ανεβαίνω πάνω καί πάω στο δωμάτιο του Άλεξ
Εγώ: τί έγινε καλέ όλα καλά
Άλεξ: όλα καλά
Εγώ: γιατί φώναζε η Έμιλυ
Άλεξ: δίκαιες τής βλακείες
Άλεξ: σε 2 εβδομάδες φεύγουμε
Εγώ: πού
Άλεξ: Ισπανία πρέπει νά τούς κανονίσουμε
Εγώ: οκ για πόσω καιρώ
Άλεξ: για όσο χρειαστεί
Άλεξ: εσύ καί ο Ράιαν θά κάτσετε εδώ νά προσέχετε τά κορίτσια η άλλη θά έρθουν μαζί μου
Εγώ: οκ
