Νικόλ pov
Αυτές τής μέρες δεν είμαι καθόλου στα καλά μου δεν ξέρω γιατί αλά μου λείπει παρά πόλη
Σκέφτομαι νά πάω στήν Έμιλυ εμ καί θά τόν δω λίγο
Θά πάω ναι θα πάω
Ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιο μου καί αρχίζω να ετοιμάζομαι
Βάζω λίγο κονσίλερ για νά μήν φανούν η μαύρη κύκλοι λίγο πούδρα lip gloss φοράω αυτά
Καί έτοιμη
Μήπως τό παρακανα η είμαι μία χαρά να αλλάξω η όχι
Όχι όχι μία χαρά είμαι
Περνώ τηλέφωνο και ξεκινάω για τό σπίτι τής
.......
Μετά από κάτι λεπτά έφτασα χτυπάω κουδούνι αλά κάνεις δεν ανοίγει
Παράξενο συνήθως τέτοια ώρα είναι σπίτι
Πάω από τό πίσω μέρος του σπιτιού εκεί πάντα είναι ανοιχτά
Ανοίγω τήν πόρτα καί μπαίνω μέσα
Ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιο της όμως δεν ήταν εκεί
Πού είναι
Σκέφτομαι ενώ τήν περνώ τηλέφωνο
Έμιλυ: έλα αγάπη
Εγώ: που είσαι είμαι σπίτι σού
Έμιλυ: βγήκα με τον Στέλιο
Εγώ: αα κατάλαβα καλά να περάσεις καί μετά νά μου τά πείς
Έμιλυ: έγινε
Λέει καί κλίνει
Ο Άλεξ είναι εδώ η καί αυτός έχει βγεί κάπου
Με τήν περιέργεια πάω προς το δωμάτιο του καί τόν βλέπω να κοιμάται
Είναι σάν άγγελος όταν κοιμάται δεν είναι άγριος ούτε αυστηρός είναι ήρεμος
Άλεξ: τί λέει θά με κοιτάς για πόλη ώρα
Εγώ: δεν σε κοιτούσα