Lotus Flower [Completed]

_13_ {Zawgyi}

အ​ေဆာင္​ေတာ္တစ္ခုအတြင္းတြင္ လ်န္႔စီ၏ေဒါသရိပ္​ေတြျဖင့္လႊမ္းမိုးျခင္းခံထားရသည္။ သူမခႏၶာကိုယ္သည္ အားနည္း​ေနသလိုခံစား​ေနရသည္။ အ​ေၾကာင္းရင္းမွာည​ေနကနန္းတြင္းထဲယူလာသည့္အ​႐ိုးစု​ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္​သူမျခဳံထားသည့္အ​ေရခြံ၏အ႐ိုးစု။

သူမျခဳံထားသည့္အ​ေရခြံအားမူလအတိုင္းမပုပ္မသိုး​ေစဖို႔အတြက္ ထိုအ႐ိုးစုကိုေအာက္လမ္းျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ကာအားမနည္း​ေစဖို႔ အသုံးျပဳခဲ့​ေပမယ့္ ယခုထို​ေအာက္လမ္းႏွင့္ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ႀကိဳးနီကိုဖ်က္လိုက္ၾကသည္ထင္ သူမအရမ္းအားနည္း​ေနသည္။ ရက္နည္းနည္းၾကာလွ်င္ အပုပ္နံ႔ထြက္​လာ​ေတာ့မည္။

သူမအခန္းထဲတြင္အိပ္​​ေပ်ာ္​ေနတာမွန္း အ​ေစခံ​ေတြသိ​ေအာင္မီးမွိတ္လိုက္သည္။ ညသန္း​ေခါင္ယံ​ေက်ာ္မွတစ္ကိုယ္လုံးပိတ္စအနက္ျဖင့္ လႊမ္းျခဳံကာနန္းျပင္ထြက္ဖို႔လုပ္ရသည္။

အ​ေစာင့္တင္းၾကပ္လြန္းသည့္နန္းတြင္းမွ သူမလုံးဝမထြက္ႏိုင္သည္ေၾကာင့္ အ​ေရးအ​ေၾကာင္းအသုံးျပဳရန္ ​​ေဆာင္ထားသည့္ဓါတ္လုံး​ေလးအား ပတ္ဝန္းက်င္အ​ေျခ​ေနၾကည့္၍ေျမႀကီး​ေပၚပစ္ခ်လိုက္သည္။

တံခါးပုံစံမ်ိဳး ထြက္​ေပၚလာသည့္အ​ေပါက္ထဲဝင္လိုက္ခ်ိန္မွာ​ေတာ့ နန္း​ေတာ္၏အ​ေဝးတြင္႐ွိသည့္သစ္​ေတာထဲ​ေရာက္သြားသည္။ သြားဖူး​ေနက်လမ္းျဖစ္သည္မို႔ ဆက္​ေလွ်ာက္သြားကာဂူႀကီးတစ္လုံးထဲဝင္သြားလိုက္၏။

"အဖြားႀကီး!!! လူတစ္​ေယာက္လုံးလာ​ေနတာ​ေတာင္ ႏႈတ္ဆက္ရမယ္ဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား!!"

ဂူထဲမွမီးပုံ​​ေဘးတြင္ ခါးကုန္း​ေနသည့္အဖြားအိုတစ္​ေယာက္အား​ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအဖြားအိုသည္႐ွန္႔ယိအာ၏ေအာ္​ေျပာသံအားအ​ေရးမလုပ္ဘဲ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆးသာထိုင္​ေနသည္။

"ယိအာ..ဘယ္တုန္းက​ေရာက္တာလဲ"

႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ဂူ၏အတြင္းဘက္​ေနရာမွ ထြက္လာသည့္ေယာက်္ားတစ္​ေယာက္သည္ ႐ွန္႔ယိအာနာမည္အာၲရင္းတႏွီး​ေခၚကာအနား​ေရာက္လာသည္။